ارائه تعریفی درست و کامل از خبرنگار، همان سهل ممتنع است؛ آسان سخت! برای خبرنگار بودن، جدای از داشتن توان خوب و عمیق دیدن و خوب‌تر شنیدن و راوی صادق و شجاع و بی‌طرف بودن، باید عاشقی دیوانه بود. خبرنگاری کاریست نرم و لذت بخش در شرایطی سخت.
به بهانه روز خبرنگار، بار دیگر دفتری گشودیم برای واگویه‌های خبرنگارانی که همه‌ی روزهایشان را به روایت دیگران مشغولند؛ راویانی صادق که آینه‌ای برای انعکاس واقعیت‌های جامعه‌اند؛ مردان و زنانی که شریک روزهای سخت و دشواری‌های روزگار مردمند، اگرچه سپری از امنیت شغلی، مالی و جانی آنان را احاطه نکرده است!.
نویسنده‌ی خبرنگار یا خبرنگار نویسنده
بهمن پگاه‌راد، خبرنگار کهنه‌کار روزنامه خبرجنوب در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: از اولش می‌خواستم نویسنده باشم، اما روزنامه نگار و به تعبیری خبرنگار هم شدم و در فرصت مجدد شغل، باز هم دلم می‌خواهد هر دوی اینها را داشته باشم، اما اولش نویسنده باشم و در کنارش اگر فرصتی بود در دنیای خبر و مجلات و روزنامه‌ها هم حضور داشته باشم، چیزی شبیه راه علامه علی اکبر دهخدا که گمانم دست نیافتنی است.
او افزود: اما اگر چند سال دیگر باقی عمر داشته باشم و به لحاظ شکلی و جسمی به دهخدا که ۷۷ سال عمر کرد، برسم لااقل بتوانم شبیه عینکش را در این دنیای وانفسا گیربیاورم و به چشم بزنم! با این حساب که من به زنده بودن خود تا فردا هم اطمینان ندارم!
پگاه‌راد با بیان اینکه اگرچه سلطان از دست دادن فرصت‌ها هستم و یک فرصت سوز واقعی به حساب می‌آیم، اما آن قدر خود را در دوران جوانی اسیرجوهای کاذب کرده‌ام که فرصت دوری خبرنگاری هرگز به سر م زده نشد، گفت: امروز به هیچ وجه خبرنگاران در نشر اطلاع رسانی آزادی عمل ندارند.برای امروز مثالی می‌زنم؛ یکی از دوستان، از خبرنگاران خواسته بود یکجا فریاد گرانی این روزها را سر دهند، اما وقتی گوش شنوایی وجود ندارد چه می‌شود کرد، حالا حوزه عمل هم به فرض وجود داشته باشد.
او معتقد است که خودسانسوری متاسفانه همیشه همراه خبرنگاران ما بوده است. امروزه هر خبرنگاری مسئول اداره ممیزی مطالب خود است و این مانعی برای رشد مطبوعات است، که می‌گویند خبرنگار باید با سرعت و بدون خودسانسوری مطالب خود را بنویسد و به دست سردبیران بدهد.
این نویسنده کودک و نوجوان، گفت: این که مسئولی در پاسخ خبرنگار به قسمتی از واقعیات اشاره کرده و بعد بگوید این را برای خودتان می‌گویم، نه برای مردم. این که به چشم خود واقعیتی را ببینی و نتوانی بنویسی. این که با موانع درون سازمانی و برون سازمانی گرفتار شوی و تکلیف خود را در بیان دردها و حتی شادی‌های اجتماعی نتوانی بنویسی، خبرنگاران را آزار می‌دهد.
پگاه‌راد ادامه داد: در مقابل مسئولان تا حدی پاسخگو هستند که ضرری متوجه حوزه آنها نباشد، در غیر این صورت پاسخگو نیستند. اغلب احتیاط را در دستور کار دارند و خیلی محتاطانه عمل می‌کنند. اما از آن سو دوست دارند اگر اتفاقی به نفع مردم در حوزه آن ها اتفاق افتاد، آن را به سود خود مصادره کنند.
این خبرنگار پیشکسوت خاطرنشان کرد: امروز خبرنگاران برای رساندن خود به دانش روز ابتدا باید دغدغه معاش نداشته باشند وبعد عاشق کار خود باشند. بعد نیاز به آموزش روز دارند که این امکان در صورت داشتن وقت و زمان با توجه به شبکه‌های علم آموزی دانش مسائل در هر رشته‌ای، از جمله خبرنگاری وجود دارد، اما خبرنگاری که از نظر بیمه، امنیت شغلی، تأمین معاش و غیره مشکل دارد چطور می‌تواند خود را به روز کند؟ آموزشی که نیاز خبرنگاران است تمام جهات را در بر می‌گیرد، مثل آموزش پزشکی است، مثل آموزش معلمی و دیگر شغل‌هاست که اگر ایستا عمل کنند تا آخر یک روزنامه‌نگار معمولی، یک پزشک معمولی و یک معلم معمولی باقی خواهند ماند.
کرونا بهانه‌ای برای بی‌تفاوتی به روز خبرنگار
نیکنام خشنودی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران و تحلیلگر رسانه نیز گفت: ۱۷ مردادی دیگر از راه رسید و نگاه‌ها متوجه روز خبرنگار شد. هر چند بسیاری کرونا را بهانه‌ای کرده‌اند اما ۱۷ مرداد که می‌آید نمی‌شود از کنار روز خبرنگار بی تفاوت گذشت.
او به دغدغه‌های خبرنگاری در روزهای کرونایی اشاره و اضافه کرد: بسیاری بر این باور هستند که کرونا آمد تا مولفه‌های زیستن در قرن حاضر را دستخوش تغییر کند.دگرگونی جهان در دوران پسا کرونا بدون تردید موضوعی است که رخ می‌دهد. همه گیری ویروس کرونا یا کووید-۱۹، بی تردید مهمترین تحول قرن بیست و یکم است و این رویکرد بسیاری از روابط و مراودات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را دستخوش تغییر و تحول خواهد کرد.
خشنودی ادامه داد: کرونا را می‌توان از دو منظر یعنی تغییر در سپهر اندیشه و همچنین تغییر در معادلات قدرت در جهان بررسی کرد. شاید بتوان این ویروس جهانگیر را یک نقطه عطف مهم در تاریخ دانست. نقطه عطفی که احتمالاً نسل‌های آینده بیشتر درباره آن سخن خواهند گفت.اما در عرصه خبر و اطلاع رسانی و رویداد نگاری هم کرونا تغییراتی ایجاد میکند ، تغییراتی که کم و بیش شاهد آن هستیم و در ابعاد بین‌المللی، ملی و محلی آن را تجربه خواهیم کرد.
او که معتقد است کرونا فرصتی برای تغییر آرایش رسانه‌ها از قالب سنتی به نوین است، گفت: ارتباطات سلامت در دوران کرونا بیشتر مورد توجه قرار گرفت و باید در دوران پساکرونا نیز به طور جدی این موضوع عملیاتی شود.
خشنودی اضافه کرد: در حیطه استانی ما شاهدیم که هر روز نشست‌های ستاد مدیریت بیماری کرونا با حضور مسئولان انشگاهی و کارشناسان برگزار می‌شود اما خلاء این نشست‌ها آن است که مسئولان و مدیران ما هنوز باور ندارند که کرونا آمد تا تغییر ایجاد کند ، مسئولان و مدیران در نشست‌های ستاد مدیریت کرونا همانقدر که برای مدیریت و کنترل این بیماری برنامه ریزی وتصمیم گیری میکند باید به نقش رسانه در پایش کرونا و مدیریت این بیماری نیز اهمیت دهند، کاش فرصتی فراهم شود تا پرسش‌های خبرنگاران هر روز در این نشست‌ها مطرح شود.
او گفت: با شیوع کرونا، سبک زندگی مردم و بسیاری از مشاغل چون فعالیت رسانه‌ای و فضای ارتباطاتی دستخوش تغییرات زیادی شد. از این رو لازم است تا کارشناسان با تحلیل تاثیرات این ویروس بر کار رسانه‌ها، نگاهی آینده نگرانه هم بر محتوا و شکل فعالیت اهالی رسانه در پساکرونا داشته باشند، چرا که تحلیل محتوی و شکل فعالیت‌های رسانه‌ای در دوران کرونا موضوعی بسیار مهم است.
خبرنگار ایرنا گفت: بسیار شنیده و خوانده‌ایم که در این دوران رسانه‌ها باید به سمت تولید اخبار کوتاه، ساده، جذاب و با سرعت بالا بروند و به فکر آرایش رسانه‌ای از فضا و قالب سنتی به فضای مجازی باشند. باید این فرصت در اختیار رسانه قرار گیرد که بتواند بدون واسطه و در کمترین زمان ممکن بازتاب‌های تصمیم‌ها در رابطه با کرونا را به مسئولان و ستاد مدیریت کرونا انتقال دهد.
خشنودی با طرح سئوالی مبنی بر اینکه چگونه می‌توان انتظار داشت که محدودیت‌های سختگیرانه در رابطه با فاصله گذاری اجتماعی و مرزبندی اصناف و مشاغل اعمال شود اما موضوع بازخورد رسانه‌ای نداشته باشد؟ گفت: چگونه می‌توان صدای یک راننده اتوبوس، یک فروشنده، یک نفر که تا کنون برای معاش خود و خانواده‌اش تلاش کرده و اکنون با محدودیت‌هایی مواجه است را ندید و نشنید و پشت درهای بسته برایش تصمیم گیری کرد؟
او تاکید کرد: خبرنگاران و رسانه‌ها در این دوران این رسالت و مسئولیت را به دوش دارند که در این عرصه بازتاب دهنده صدای مردم و در عین حال تشویق گر آنان به رعایت فاصله اجتماعی باشند.
خشنودی خاطرنشان کرد: با توجه به تاثیر کرونا بر خیلی از مشاغل که باعث شد به سمت و سوی استارتاپی شدن بروند، در حوزه رسانه هم اگر رسانه‌ای در فضای مجازی خوب سرمایه گذاری کرده باشد، به موقع آنلاین باشد، نیروی کار مسلط به این فضا داشته باشد، می‌تواند بهتر بدرخشد، برخی رسانه‌ها که همچنان رویکرد سنتی خود را حفظ کردند، بیشتر ضربه می‌خورند.
این خبرنگار پیشکسوت با بیان اینکه در استان فارس کم و بیش با این فضا آشنایی داریم و بسیاری از همکاران ما در رسانه از این ابزار بهره گرفتند، گفت: اما باز هم تولید خبر و محتوی منوط شد به حضور در مراسم و قیچی کردن روبان‌ها و نشستن دور یک میز اما با ماسک، ستاد مدیریت استانی کرونا در این عرصه نباید خبرنگاران و رسانه‌ها را فراموش کند.ستاد می‌تواند در فضای بهتری مراسم را مدیریت کند، چند روز و چند ماه و حتی چند سال برگزار نشدن مراسم روبان قیچی کردن خلایی در خدمت گذاری ایجاد نمی‌کند که اینقدر برخی از مسئولان مشتاق هستند پشت سر مصاحبه شونده بایستند و تلویوزیون آنها را نشان دهد.
خشنودی یادآور شد: کرونا مدیر و غیر مدیر خبرنگار و غیر خبرنگار نمی‌شناسد و بی رحمانه همه را در تیررس لطمه و صدمه خود قرار می‌دهد.چرا باید در این شرایط حساس و خطر ناک و دلهره آفرین ما شاهد سفرهای استانی مسئولان کشوری باشیم در حالیکه ابزار ویدئو کنفرانس برای آنها فراهم است و به راحتی می‌توان در دورترین نقاط استان از این ابزار بهره جست؟
پر التهاب‌ترین روزها برای خبرنگاران غریب!
محمدحسین نیکوپور دیگر خبرنگار شیرازی که در خبرگزاری مهر و بخش فرهنگی این رسانه فعالیت میکند، گفت: دوران کرونا آزمونی برای همه ما به شمار می‌رود؛ رسانه‌ها در این دوران یکی از پر التهاب ترین دوران فعالیت خود را پشت سر می‌گذارنند و در این میان آنچه بیش از همه نمود یافته خبرنگاری بحران است که فقط محدود به بلایای طبیعی، جنگ‌ها، زلزله ، سیل و... نمی‌شود.
این خبرنگار با سابقه حوزه فرهنگ و هنر ادامه داد: البته در این میان بی تدبیری‌های هم به بحران‌ها دامن زده است از جمله فراموشی وظایف روابط عمومی‌ها در کمک به رسانه‌هاست.
نیکوپور با بیان اینکه خبرنگاران با وجود خطرات احتمالی آلودگی به ویروس ممکن است در طول روز برنامه‌های متفاوتی را پوشش رسانه‌ای بدهند در حالیکه پروتکل‌های بهداشتی توصیه می‌کنند کسانی که احتمال می‌رود در معرض ویروس قرار دارند از رفت و آمدهای پرشمار پرهیز کنند، گفت: در این میان روابط عمومی‌ها می‌اندیشند که خبرنگاران بنا به وظایفی که دارند ممکن است بخشی از ساختار یک سازمان باشند که وظیفه دارند اخبار آن سازمان را تولید کرده و در اختیار آنها قرار دهند، در حالیکه باید توجه داشت که خبرنگار وظایفی دارد که جدای از رسالت روابط عمومی یک سازمان است و سازمان‌ها طبق قانون گردش آزاد اطلاعات باید از دادن آمار و ارقام به رسانه‌ها جلوگیری نکنند.
او ادامه داد: آتش این بی تدبیری وقتی گر گرفت که سازمان‌ها و نهادها از جمله آنها که با بهداشت و درمان سر و کار دارند از ارائه آمار و ارقام امتناع می‌ورزند.در حالی که تجربه نشان داده با وجود فضای مجازی و پیام‌رسانان اینترنتی دیگر نمی‌توان رسانه‌ها و به تبع آن مردم را از گردش آزاد اطلاعات محروم کرد.
نیکوپور خاطرنشان کرد: چه بهتر این است که اطلاعات از مجاری رسمی و منابع قابل اطمینان به دست مردم برسد تا جلو اخبار جعلی گرفته شود تا شاید باید به این باور برسیم که در نبود اطلاع‌رسانی رسمی این شهروند خبرنگاران هستند که پیشگام تر از رسانه‌های به ثبت رسیده، اطلاع رسانی را بر عهده می‌گیرند و در این میان هستند کسانی که به راحتی هر لقمه‌ای را در قالب خبر در دهان مخاطب قرار می‌دهند در حالی که همچنان رسانه‌ها در پیچ و خم گرفتن تایید یک خبر یا آمار و ارقام از مراجع رسمی؛ این صفحات اینستاگرامی و کانال‌های تلگرامی واتساپی است که اخبار را مدیریت خواهند کرد.
به گفته او، دهکده جهانی گرچه چاره کرونا شده اما همچنان از یک موضوع رنج می‌برد و آن انحصار رسانه‌ای است که اهالی این دهکده را رنج می‌دهد؛ حال می‌خواهد این دهکده یک کشور دموکراتیک باشد یا یک کشور تمامیت خواه.جایی این انحصار در تعداد کاراکتر های یک توییت نمود می‌یابد و جایی دیگر در رسانه‌ای که ۵۲ شبکه تلویزیونی و رادیویی در خود جای داده است.
خبرنگاری را با هیچ شغلی عوض نمی‌کنم
سهیلا رفیعی‌نژاد، خبرنگار روزنامه "خبرجنوب هم در گفت‌وگو با ایسنا از تجربه دوران چند ساله کار رسانه‌ای خود سخن گفت و افزود: همه سختی‌های خبرنگاری را به جان می‌خرم و بعید می‌دانم با شغل دیگری آن را عوض کنم حتی اگر به عقب برگردم.
او با بیان اینکه گاهی خیلی خسته می‌شوم اما نه از حرفه‌ام بلکه از تماس‌های بی پاسخی که از سوی برخی مسئولین بی پاسخ می‌داند و با بوق اشغال آن را خاتمه می‌دهند، عنوان کرد: شاید باورش کمی مشکل باشد اما به یاد دارم که در زمان یکی از معاونین اسبق درمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز طی دو ساعت شاید هم کمتر حدود ۵۰ بار برای پیگیری یکی از سوژه‌هایم زنگ زدم. بالاخره دکتر تماس گرفت وگفت با خودم گفتم کی انقدر کار واجب داشته که ۵۰ بار زنگ زده است.
رفیعی‌نژاد ادامه داد: همه این سختی‌ها به یک چیز می‌ارزد؛ آنهم پیگیری مشکلات مردم که گاهی اوقات هم به حل مسائل افراد از جمله بیماران می‌انجامد. البته گاهی هم مشکلات را انعکاس می‌دهیم اما برخی مسئولان به روی مبارک هم نمی‌آورند! دسته‌ای از آنها هم به محض چاپ مطلب در روزنامه عکس‌العمل نشان می‌دهند و خود ویا کارشناس روابط عمومی آنها تماس می‌گیرند که فقط ابراز گله مندی کنند و مشکل را انکار کنند.
او گفت: برخی روابط عمومی‌ها انگار فقط قاصد رئیس و رؤسا برای تکذیب اخبار هستند که بیشتر از نیم ساعت در یک تماس صحبت می‌کنند تا مطلبی که کاملا مستند است و از زبان مردم به عنوان مشکل مطرح شده را رد کنند. این قبیل تماس‌ها گاهی انقدر طولانی می‌شود که به خودم می‌گویم کاش به جای اینهمه چانه زنی برای انکار مشکلات، مدیران وکارشناسان روابط عمومی‌های فارس بیشتر به دنبال شناسایی نقاط ضعف سازمان خود در ارائه خدمات به مردم بودند.
رفیعی‌نژاد خاطرنشان کرد: با این وجود در مواردی که کم هم نیست که به نتیجه می‌رسد و وسیله‌ای برای رفع موانع سر راه بیماران ومعلولان می‌شویم. همین سال گذشته یک گزارش درباره کمبود فیلتر خون برای بیماران تالاسمی تهیه کردم و به دنبال آن نماینده بیماران تماس گرفت وگفت فکر میکنم ۱۰۰ تایی فیلتر خون بعد از چاپ گزارشتان برای ما تهیه شده، خستگی چند ساله از تنم در رفت.
مشکلات بر زمین‌مانده خبرنگاران
زهرا عسکری، سرپرست خبرگزاری ایکنا در استان فارس نیز در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: سرنوشت اینگونه رقم خورد که خبرنگار شوم وگرنه برنامه‌های دیگری برای آینده شغلی خود در نظر داشتم اما خبرنگاری یک حرفه با توفیق اجباری شد.
او با بیان اینکه اگر به عقب برمی‌گشتم و مجددا فرصت انتخاب شغل داشتم این حرفه را انتخاب نمی‌کردم و در تخصص و رشته تحصیلی خودم که بسیار به آن علاقه و در آن استعداد داشتم، ادامه فعالیت می‌دهم، افزود: امروز
نگاه مردم به رسانه‌ها نسبی است و هرکسی از ظن خود شد یار من. اما عموما آنچه که مشاهده کردم مردم وقتی پای یک مطلب در فضای مجازی لینک یک رسانه رسمی را مشاهده می‌کنند، بیشتر به آن مطلب اطمینان پیدا می‌کنند البته ممکن است افرادی در هیچ صورت این اخبار را باور نکنند که یک امر طبیعی است و در هر جامعه‌ای چنین چیزی وجود دارد.
عسکری در پاسخ به این سئوال که آیا خبرنگاران آزادی در اطلاع رسانی دارند، گفت: مسلما این کار برای خبرنگاران در کشورهای مختلف محدودیت دارد چرا که گاهی اوقات بنا به مصالح و ملی و حفظ امنیت روانی و اجتماعی مردم نمی‌توان برخی از مسائل را دقیقا منتشر کرد و در هر جامعه‌ای خبرنگاران در انتشار اخبار باید یکسری محدودیتها را رعایت کنند.
این مهندس آی‌تی خاطرنشان کرد: یکی از مهم ترین دغدغه فعالان قرآنی استان، توجه به فعالیتها و نخبگان قرآنی در رسانه ملی است که در طی این سالها هم بارها پیگیریهای مختلفی از سوی مسولان مربوطه انجام داده و گزارشها و مصاحبه‌های مختلفی در این رابطه انجام دادم، اما هیچکدام اثر نکرد تا اینکه طی چند ماه اخیر در پی اتفاقی که رخ داد، یادداشتی در این رابطه نوشتم و همین مسئله موجب جلب توجه مسئولان رسانه ملی شد و این دغدغه تا حدی مرتفع شد و از آن پس تقریبا هر روز شاهد معرفی یکی از نخبگان قرآنی استان از شبکه فارس هستیم.
عسکری همچنین بی‌توجهی به درخواستها و دغدغه‌های خبرنگاران را مهمترین مشکل امروز فعالان عرصه خبر و عکس برشمرد و گفت: یکی از آسیب‌پذیر و آسیب‌دیده‌ترین اقشار در شرایط شیوع کروناویرس، خبرنگاران هستند، اگرچه کمترین توجه را به آنان شاهد بوده‌ایم.
او در آستانه روز خبرنگار مهمترین درخواست خود را شنیدن دغدغه‌های خبرنگاران عنوان و خاطرنشان کرد: برخی از این دغدغه‌ها و درخواستها می‌تواند راهگشای خوبی برای رفع مشکلات مردم باشد.
عسکری گفت: متاسفانه سطح دانش و آگاهی خبرنگاران کافی نیست و اصولا این مسئله جا نیفتاده که هر کسی باید در بخشی که تخصص یا آشنایی دارد فعالیت کند و اینگونه نباشد که مثلا اگر یک خبرنگار حوزه اقتصادی بوده و تجربه بسیار خوبی هم در این عرصه کسب کرده است، می‌تواند در عرصه فرهنگ هم به راحتی بدرخشد، مسلما برای درخشش در این عرصه هم نیاز به دانش و تجربه کافی دارد.
او با بیان اینکه خبرنگاران همواره در طول سال زبان گویای مردم و مسئولان بوده‌اند و هرکدام به سهم و وسع خویش سعی کرده‌اند در این راه قدم بردارند، افزود: اما در مقابل متاسفانه کمترین توجه به درخواستها و مشکلات خبرنگاران را شاهد هستیم و در طول سال شاید تنها در ایام خبرنگار این سئوالات تکرار شود که دغدغه خبرنگاران چیست و هرچقدر هم به این سئوالات پاسخ داده شود، باز هم اوضاع همان خواهد بود که بود و گویی اینکه مشکلات و دغدغه این قشر برای کسی مهم نیست!
عسکری همچنین نیاز اصلی امروز خبرنگاران را آموزش مطالبه گری دانست و در این خصوص بیان کرد: اگر هر خبرنگاری در حوزه‌ای که در آن مشغول به فعالیت است، مطالبه گری داشته باشد، مسلما تاثیر بسیار خوبی برای کاهش مشکلات آن حوزه خواهد داشت، چرا که خبرنگاران چشمان بینای جامعه هستند و به خوبی می‌توانند مشکلات را رصد کنند.
تداوم قصه پر غُصه‌ی خبرنگاری
سمیرا متین نژاد، خبرنگار ایرنا نیز گفت: خبرنگاری عرصه مواجهه رو در رو با رویدادهاست. رویدادهای تلخ برای خبرنگار تلخ‌تر می‌کنند و رویدادهای شیرین هم شیرین‌تر؛ اما مشکل اینجاست که تلخی‌ها بیشتر است.
او ادامه داد: سال‌هاست خبرنگاران از مطالبات تمام قشرها می‌گویند و بسیار مواقع هم موفق شده‌اند صدای آنها باشند؛ اما او که از دیگران می‌گوید و می‌نویسد خود، مجالی برای مطالبه خواسته‌هایش ندارد. از همین رو است که ناچار و بنابر مناسبت در روز خبرنگار باید از مشکلات سالیانش بگوید و بنویسد.
متین‌نژاد خاطرنشان کرد: این تکرار مناسبتی سبب شده ناگواری‌ها به کلیشه‌هایی بدل شوند که در تاریخی مشخص تکرار می‌شوند. مشکلات ما مدام و ناتمام، بخشی از زندگی شغلی ما شده است، از کدام بگوییم؟ من می‌گویم هیچ‌یک بر دیگری اولویت ندارد: ناامنی شغلی، نداشتن بیمه، وضعیت نامعلوم حق‌التحریرها، وجود خبرنگارنماها، تاثیر رویدادهای سیاسی بر زیست خبرنگاران، فشارهای اقتصادی، خطر تعطیلی روزنامه‌ها، خاموشی نشریات، ظهور رسانه‌های غیرقابل اعتماد، افسارگسیختگی و بی‌قانونی در فضای مجازی و بسیاری دیگر از دردسرهایی که در طول سال باید هم به‌عنوان شخص حقیقی با آنها مواجه شویم و هم به‌عنوان شخصیتی حقوقی.
او ادامه داد: در شرایط بحرانی همچون امروز نیز که همه‌گیری کرونا پا بر گرده انسان‌ها نهاده است، همچنان وضعیت خبرنگاران مشخص نیست، آیا خبرنگاری در زمره مشاغل پرخطر است، آیا خبرنگاران می‌توانند با توجه به شغلشان از خدماتی ویژه برخوردار شوند، آیا امکان دادن تست برای خبرنگار و عکاس میدانی فراهم است، آیا ضمانتی هست که روزنامه‌نگار شغلش را از دست ندهد و از این دست پرسش‌ها.
متین‌نژاد تصریح کرد: همه این مسائل از آن روی رخ می‌دهد که نهادهای حامی خبرنگاران اندک و البته ناکارامدند، آنها در این سالها نتوانسته‌اند نیازها و دغدغه‌های اصلی خبرنگاران را پاسخ گویند و برای مصائب آنها در سطح استانی و ملی راهکار مناسبی بیابند و پیشنهاد دهند. شاید اگر بخواهیم مشکلاتمان را به‌صورتی اساسی حل کنیم باید از خود شروع کنیم، نهادهای صنفیمان را تقویت کنیم و برای دیدن عملکرد مناسبی از آنها به گونه‌ای جدی و پافشارانه مطالبه‌گر باشیم.
خبرنگار فرهنگساز است
علیرضا پرنیان، خبرنگار خبرگزاری مهر نیز عنوان کرد: در دنیای امروز و در سیر تحولات، یک پیوست رسانه‌ای وجود دارد که برای رسیدن به آن اجرای بسته رسانه‌ای از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که باعث ایحاد یک فرهنگ و باور در مردم می‌شود و ایجاد کننده این باور خبرنگاران هستند.
او با تاکید بر اینکه نقش خبرنگاران در تمام تحولات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ...نقش بی بدیلی است و نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد، افزود: بسیاری از دولت‌ها خبرنگاران را محدود کرده‌اند و با این اقدام اطلاع رسانی و ایجاد فرهنگ و باور در آن جوامع ضعیف شده است.
پرنیان تصریح کرد: خبرنگاران با ایجاد حتی فرهنگ‌های کوتاه مدت می‌توانند در تصمیم گیری‌های افراد نقش بسیار تاثیرگذاری داشته باشند.
او خاطرنشان کرد: در روز خبرنگار باید نگاه‌ها فراتر از خبرنگاران استانی و منطقه‌ای باشد چرا که در دنیای امروز و با توجه به نوع فعالیت رسانه‌ها، مرزها شکسته شده و نشان از این است که مغز خبرنگاری شاید به قدری سفت و محکم نباشد که بگوییم یک خبرنگار باید صرفا روزگار خود و منطقه در حال سکونت را رصد کند بلکه باید نگاه ژرف خود را به سطح جهان بکشد تا تمام اتفاق‌ها رصد کند و با توجه به نگاه جهان بین فعالیت کند.
خبرنگاری در روزگار سخت کرونا
مریم مرادی، خبرنگار روزنامه افسانه نیز از تجربه دوران کرونایی کار خبری سخن گفت و بیان کرد: ۵ ماه پیش بود که خبرنگاران داخلی خبر شیوع کرونا در کشور را اعلام کردند و روز به روز وسعت اخبار بیشتر میشد و با همان سرعت که ویروس پیش می‌رفت این خبرنگاران بودند که در یک قدم جلوتر بایدها و نبایدها را به گوش مردم می‌رساندند.
او ادامه داد: هر روز نگرانی‌ها از روز قبل بیشتر میشد و سخت تر تا اینکه این ویروس خود خبرنگاران را هم درگیر کرد و حالا در آستانه روزی که برای خبرنگاران نام گذاری شده، دغدغه آنها بیشتر و بیشتر شده است.
مرادی عنوان کرد: کرونا حتی زندگی آنها را هم تحت تاثیر قرار داده و باید در تنها روزی که به نام آنها بود به این بیاندیشند که تعداد مبتلایان به کجا رسید؟یا از اهمیت استفاده از ماسک بنویسند یا از تعداد بیکاری‌ها و خانه نشینی‌ها! و هزار و یک دغدغه‌ای که در سایه ۱۷ مرداد ۹۹ آن را هضم می‌کنند.
روز خبرنگار و تداوم بی‌مهری‌ها
سمیه رعیتی، خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی شیرازه نیز گفت: روزها و ماه‌ها گذشت و باز هم روز و هفته‌ای به نام خبرنگار از راه رسید تا مجدد روابط عمومی ادارات کاغذهای زیبا ورنگی سیاه کنند و قابشان بگیرند و با افتخار تقدیممان کنند و عکس بگیرند.
او به بازگوی تجریه یک روز خبری خود اشاره کرد و افزود: نفس‌هایم به شماره افتاده بود و سوزش و سنگینی قفسه سینه ام انگار هر لحظه بیشتر و بیشتر میشد گاه تنگی نفس و گاه گره‌ای همچون بغض در گلو، راه نفس‌هایم را مسدود می‌کرد گوشی را برداشته و با یکی از دوستانمان که پزشک بود مشورت کردم با لحنی تند و عصبانی گفت «آخر کار خودت را کردی، چقدر تاکید کردم نباید در معرض این ویروس لعنتی قرار بگیری»تقریبا از نیمه صحبت‌هایش دیگر متوجه نشدم چه می‌گوید با شنیدن کلمه کرونا تمام اندامم بی حس شده بود و ترس سر تا پایم را فرا گرفت.
رعیتی ادامه داد: حس عجیبی بود تاکنون در مسیر تهیه خبر زیاد با خطر مواجه شده بودم اما این بار ماجرا فرق می‌کرد حالا دیگر فقط خودم نبودم که در معرض خطر بودم، چند روز اخیر را در چند ثانیه همانند فیلمی کوتاه مرور کردم، وای خدای من دخترم، دختر کوچولوی خواهرم، پدرم که بیمار است، همسرم و همکارانم همه و همه که در این چند روز کنارشان بوده‌ام، چه کار باید می‌کردم؟با یک خداحافظی نصفه و نیمه گوشی را قطع کردم و سریع آماده رفتن به بیمارستان شدم، با نزدیک شدن به بیمارستان علی اصغر هر لحظه تپش‌های قلبم بیشتر میشد.
او گفت: برایم عجیب بود چرا روزی که با همکارانم برای تهیه خبر به این بیمارستان آمدم دلهره نداشتم اما حالا! به دستور پزشک مراحل اولیه نوار قلب ازمایش آنزیم خون و سی تی اسکن از ریه و قلب انجام شد.حالا وقت آن رسیده بود که جمله یک خبرنگار کرونایی را از زبان دکتر درانی نژاد رئیس بیمارستان علی اصغر می‌شنیدم، بسیار ناراحت و مضطرب بودم اما یادم افتاد به روزی که با همکارم برای تهیه خبر به نقاهتگاه شهید دستغیب رفته بودیم آن روز همسرم اصرار می‌کرد که به دلیل آلرژی ریه، وارد سالن اصلی نشوم اما با دیدن چهره‌ها و چشم‌های خسته پرستاران از پشت نقاب، دلم نیامد تنها به یک مصاحبه با مدیریت مجموعه اکتفا کنم دل را به دریا زده و برای انعکاس کار و تلاش و سختی کادر درمان وارد نقاهتگاه شدم.
رعیتی اضافه کرد: با یاد آوری درد دلها و سختی سربازان خط مقدم سلامت دیگر تحمل شنیدن هر خبری برایم آسان شد چرا که رسالت اصلی حرفه‌ام که همانا انعکاس واقعی اخبار، درد دلها و مشکلات جامعه بود برایم یاداوری شد و با خودم گفتم مگر نه اینکه هدف من از ورود به این عرصه انتشار و انعکاس همین فراز و نشیبهای جامعه است؟حرفه‌ای که با تمام پستی و بلندی و سختی‌هایش، با اندک حقوقی که حتی کفاف کرایه رفت و آمد و اینترنت و هزینه‌های جاری این روزهای زندگی خودم را هم نمی‌دهد اما می‌تواند گوشه‌ای ناچیز از مشکلات مردم سرزمینم را به تصویر بکشد تا شاید مرهمی شود بر دردهایی که همیشه گفته می‌شود اما ....
او افزود: پس از گرفتن سی تی اسکن لازم بود برای اطمینان خاطر از مبتلا نبودن به کرونا، تست می‌گرفتم حالا وقت آن رسیده بود که مسئولین به وعده‌هایی که هر روز به خورد ما میدادند تا منعکس کنیم عمل کنند، برای همین از طریق علوم پزشکی و دوستان روابط عمومی، معاونت بهداشتی دانشگاه و هر آنکه در این روزها و ایام کرونایی برای بهتر دیده شدن عملکردشان قلم زده بودیم اقدام کردم و در خواست تست کرونا از خودم و چند تن از همکاران رسانه که به واسطه کنار هم بودن لازم به بررسی بود را هم به علوم پزشکی و هم به مجمع صنفی خبرنگاران دادیم، چند روز گذشت و خبری نشد به سراغ مدیرکل اداره فرهنگ و ارشاد فارس رفتیم تا پیگیری کنند که چرا خبرنگارانی که هر روز و هر لحظه در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند را مورد تست و ازمایش رایگان قرار نمی‌دهند.
رعیتی گفت: پیگیری میکنیم، تنها جوابی بود که شنیدم و امروز پس از گذشت بیش از سه هفته، هنوز کسی پاسخگوی در خواست جمعی از خبرنگاران رسانه‌های مختلف برای انجام تست رایگان نیست و می‌گویند طبق دستورالعمل جدید ستاد کرونا نمیتوانیم از شما تست رایگان بگیریم و این در حالی است که هم استاندار فارس و هم دیگر مسئولین بارها در صحبتهایشان ضرورت انجام تست برای خبرنگاران را یادآور شدند و حتی طبق نامه‌ای از مدیر روابط عمومی استانداری مقرر شده بود تا این کار هر چه زودتر انجام شود.اما باز هم طبق معمول مسئولان مصوب کردند، گفتند و وعده دادند و ما خبرنگاران هم مکتوب کردیم، به تصویر کشیدیم و انعکاس دادیم ولی باز هم فقط وعده بود.
او گفت: امروز درست در آستانه روز و هفته خبرنگار تصمیم گرفتم با نوشتن این چند سطر تنها و تنها به یکی از مشکلات این قشر که ماه‌هاست با آن درگیر هستند اشاره کنم و بگویم خبرنگاران هر چند در سخت ترین روزهای این سرزمین همانند دیگر اقشار و حتی گاهی بیشتر و بهتر از آنان حضور دارند و در کنار مردم هستند اما هیچگاه نه توسط مسئولان دیده شدند و نه از سوی مردم مورد حمایت و باور قرار گرفتند.
روز خبرنگار زمان محک زدن عیار است
محمود شبان، خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خبر پارسی نیز روز خبرنگار را فرصتی دانست برای به خود پرداختن و محک زدن عیار کسانی که یک سال موجبات رشد و مطرح شدنشان را بدون هیچ چشم داشتی فراهم کرده‌اند و گفت: خبرنگار همه روزهای سال، در گرما وسرما، غافل از خود به دل حوادث میوزند، در رویدادهای پرخطر به عنوان پیش قراول ریزبین و تیزبین مسائل را دنبال میکند و درعین حالی که تلاش دارد امانت دار مردم باشد و تمام و کمال به رسالت خود عمل کند و از جاده انصاف خارج نشود، جور خرابکاری و ناکارآمدی برخی را نیز به دوش می کشد تا مبادا جامعه دچار یاس، ناامیدی و رخوت شود.
او افزود: حالا پس از یکسال تنها یک روز فرصتی پیدا میکند تا اندکی ایستاده، نفسی تازه کند، به اطراف بنگرد و بازخورد تلاش یکساله‌اش را ارزیابی کند و اینجاست که گاهی با یک خسته نباشی از سر صدق همه سختی‌ها، بی مهری‌ها، حق نشناسی‌ها و مشکلات را فراموش میکند، اما دریغ که چند زمانی است مدیران و مسئولان خبرنگاران، را به چشم نیروهای موظفی روابط عمومی می‌نگرند.
شبان ادامه داد: نادیده گرفتن خبرنگاران در روزهای سخت قرنطینه و هجوم ویروس کرونا با اینکه این جماعت به طور شبانه روزی پا به پای مدافعان سلامت به انجام وظیفه پرداختند، ظلمی مضاعف بود که تحمل مشکلات را برای ایشان سخت تر و تلخ تر کرد.
دبیر انجمن صنفی خبرنگاران و عکاسان خبری استان فارس با بیان اینکه هنوز زخم هیچ کجا دیده نشدن در آن زمان فراموش نشده که پس از گذشت چند روز از هفته خبرنگار همه دستگاه‌ها ومدیران راه کوچه علی چپ را در پیش گرفته و ظاهرا بنا دارند تا رویه ناصواب چند ماه گذشته را نهادینه کنند، عنوان کرد: باید روز خبرنگار را بهانه‌ای قرار داد تا با ایجاد وحدت رویه جایگاه خبر و خبرنگاری را احیاء کنیم.
جنس خبرنگاری را دوست دارم
سیده ناهید تقویان، خبرنگار روزنامه تماشا نیز با بیان اینکه شکی نیست که کار در حوزه رسانه و اطلاع رسانی، بدون داشتن علاقه فردی، امری ناشدنی است و من بنا به انگیزه و علاقه وافری که به حضور در این عرصه داشتم و تشویق یکی دو نفر از اعضای خانواده که خود رسانه‌ای بودند، وارد این عرصه شدم، گفت: اگر یک بار دیگر فرصت انتخاب شغل داشته باشم قطعا دوباره در همین مسیر قدم خواهم گذاشت چون کار در حوزه رسانه، علیرغم تمام مشکلات و ناملایمات موجود، به دلیل رسالتی که خبرنگار دارد و زحماتی که برای به بارنشستن یک خبر می‌کشد، بسیار لذتبخش است.
او ادامه داد: با توجه به اینکه نگاه و نظرات مردم نسبت به خبرنگاران متفاوت است اما چون کار رسانه اطلاع رسانی است و مردم همواره به دنبال اخبار و اطلاعات نو ودست اول هستند، پس چشمشان به خبرنگار و رسانه است تا اطلاعات تازه را از او کسب کنند البته میزان اعتماد مردم به رسانه هم به عملکرد رسانه بستگی دارد.
تقویان همچنین در پاسخ به این سوال که به نظر شما خبرنگار به میزان کافی آزادی عمل برای اطلاع رسانی از مسائل مختلف دارد؟ گفت: این امر، به نوع خبر، رسانه و نهادهای مرتبط با خبر بستگی دارد، اما اگر بخواهیم به طور کلی بیان کنیم، باید گفت که معمولا موانعی در مسیر اطلاع رسانی دقیق و به موقع موجود است که خبرنگار را با چالش مواجه میکند.
او با بیان اینکه بعضی از مسئولان، میانه خوبی با رسانه ندارند و ترجیح می‌دهند در سکوت خبری به کارشان را ادامه دهند، در پاسخ به این سوال که آیا خود سانسوری می‌کنید؟ اظهار کرد: تلاش میکنم تا مطالب را در عین شفافیت ارائه دهم.
خبرنگار روزنامه تماشا همچنین با بیان اینکه گاهی اوقات، برخی گزارش‌هایی که تهیه میکنم، می‌تواند زمینه اقناع ذهنی مرا فراهم کند، افزود: خبرنگاری علیرغم ظاهر شیک و ساده آن، شغل سخت و پیچیده‌ای است و آیتم‌های زیادی برای رنجش خاطر در این وادی وجود دارد که از جمله می‌توان به نوع برخورد بعضی مسئولان یا نوع توقعی که برای مثبت جلوه دادن یک خبر و یا سانسور برخی واقعیت‌ها از آنان می‌رود، می‌تواند آزاردهنده باشد.
او مهمترین درخواستش به عنوان یک خبرنگار را توجه به معیشت و مسکن این قشر از جامعه عنوان کرد.
خبرنگار نه دنیا دارد نه آخرت!
هادی فتحی، دبیر خبرگزاری مهر در استان فارس هم از چرایی علاقه خود به این حرفه سخن گفت و بیان کرد: علاقه بنده به خبرنگاری زمانی شکل گرفت که برادر و همسرم در روزنامه افسانه مشغول به کار شدند و مدتی بعد به طور بسیار اتفاقی از سوی مسئول روزنامه افسانه به کار دعوت شدم.
او با بیان اینکه امروز اگر موقعیتی ایجاد شود و به گذشته بازگردم به طور حتم خبرنگاری را انتخاب میکنم اما نه به عنوان شغل اول بلکه به عنوان شغل سوم، گفت: با انتخاب خبرنگاری به عنوان شغل اول نه به دنیا می‌رسید و آخرتش هم که مشخص است.
فتحی ادامه داد: طی حدود ۱۴ سال گذشته روزهای خوب و بد داشتم تا جاییکه در برخی از مواقع از بی تفاوتی و دروغگویی مسئولین در مقابل مردم اشک در چشمانم حلقه زد اما در جاهایی نیز ورود کردیم و با گزارش‌هایی توانستیم بخشی از مشکلات بزرگ مردم را حل کنیم.
او تصریح کرد: نه میرزا بنویس هستم و نه سانسور میکنم، چرا که اگر قرار است حرفی به مردم گفته نشود مسئولین باید مراقب باشند که در مقابل بنده نیز نگویند چون بنده هم از مردم هستم.
سختی کاری که باید دیده شود
رضا کوهی شوریجه، مسئول کانون بسیج رسانه شهید رهبر سپاه ناحیه بقیه الله(عج) شیراز نیز گفت: زمانی حرفه خبرنگاری و خبرنویسی را شروع کردم که ساکن شهرستان سروستان بودم از این بابت که نام شهرستان مان و فعالیت‌های که انجام می‌شود در رسانه‌ها منعکس نمی‌شود ناراحت بودم، لذا بنا به ضرورت و نیازی که شهرستان ما داشت به حوزه خبر وارد شدم و دوره خبرنگاری را در باشگاه خبرنگاران جوان مرکز فارس گذراندم و با رسانه‌های استان به صورت افتخاری همکاری کردم.
او ادامه داد: با توجه به اینکه با علاقه به این سمت رفتم و درس‌های زیادی در این رشته و حرفه آموختم قطعا اگر به گذشته بازگردم دوباره کار خبرنگاری را دنبال میکنم.
کوهی شوریجه با بیان اینکه قطعا همه خبرنگاران به میزان کافی برای اطلاع رسانی به صورت آزاد دارند اما سیاست رسانه باعث عدم انتقال برخی مطالب می‌شود، عنوان کرد: در شرایط کنونی که کرونا ویروس جامعه را فرا گرفته، اصحاب رسانه اعم از خبرنگار، عکاس، گزارشگر، صفحه ارا، ویراستار، تایپیست و...باید برای اطلاع رسانی دقیق و صحیح در مراسمات مختلف و دفتر خبری حضور یابند، که همین رفت و آمدها ممکن است بیماری کرونا را گریبان گیر این عزیزان کند.
او خاطرنشان کرد: خبرنگاری شغل بسیار شریف و حرفه بسیار سختی است و درخواست بنده از همکاران محترم این است که رعایت انصاف در ارائه مطالب بدور از بزرگنمایی شخص داشته باشند و از مسئولین و متولیان امر استدعای پشتیبانی از اصحاب رسانه در همه امور به خصوص دادگاه رسانه دارم.
خبرنگاری انتخاب اول و آخر
مریم رضایی، خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان و خبرگزاری تسنیم نیز با بیان اینکه اگر یک بار دیگر فرصت انتخاب شغل داشته باشم قطعا خبرنگاری را انتخاب میکنم، گفت: البته چون سختی‌های زیادی در این مسیر تجربه کردم پیشنهاد نمی‌کنم کسی وارد این حوزه شود.
این بانوی خبرنگار جوان ادامه داد: از فعالیت در این حرفه پشیمان نشده‌ام چون همزمان به تحصیلات خود ادامه دادم.
رضایی با بیان اینکه متاسفانه مردم دید منفی نسبت به خبرنگاران دارند چون خبرنگاران همیشه قلم زدند اما مسئولان باید رسیدگی میکردند، که این مهم گاهی اوقات محقق نشده است و به همین دلیل نگاه خوبی نسبت به قشر خبرنگار ندارند، گفت: امروز خبرنگاران ما به میزان کافی آزادی عمل برای اطلاع رسانی از مسائل مختلف ندارند.
او خاطرنشان کرد: خبرنگاران از لحاظ مالی و معیشتی در تنگنا هستند و باید مسئولان برای حل مشکل آنها تلاش کنند اما متاسفانه هیچگونه حمایتی نمی‌شوند.
رضایی تاکید کرد: مسئولان باید قدردان زحمات این قشر باشند و خبرنگار تنها در روز و هفته خبرنگار خلاصه و محدود نشود، چرا که بی مزد و منت در تمام شرایط فعالیت خود را انجام می‌دهند و نسبت به شغل خود احساس مسئولیت می‌کنند.
گاهی از خبرنگار شدن پشیمان می‌شوم
محسن تورع، دبیر خبر خبرگزاری شبستان نیز در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: اگر به گذشته برگردم، خبرنگاری را شغل دوم انتخاب میکنم تا درآمد بیشتری داشته باشم.
او ادامه داد: گاهی اوقات از خبرنگار شدن پشیمان شده‌ام اما به اندازه‌ای نبوده که ترک شغل کنم.
تورع با بیان اینکه مردم به خود خبرنگاران بی اعتماد نیستند بلکه نسبت به گفته‌های منتشر شده بی اعتماد هستند و همچنین از پنهان کاری بعضی مسئولان ناراحتند، تاکید کرد که خبرنگاران آزادی عمل کافی ندارند و در مقابل برخی از مسئولان پاسخگو نیستند و این به کل سیستم ضربه وارد میکند.
او مشکل بیمه، امور حقوقی و مالی را مهمترین مشکلی دانست که به خبرنگاران فشار وارد میکند.
تورع همچنین در آستانه روز خبرنگار از مسئولان درخواست کرد تا رابطه شفاف تری با مردم داشته باشند.
خبرنگاران مورد اعتماد اکثریت مردم هستند
عباس امیری، عکاس خبری و خبرنگار روزنامه نیم نگاه نیز در گفت‌وگو با ایسنا گفت: خبرنگاری را با علاقه انتخاب کردم؛ هم بهترین روزنامه دیواری‌های مدرسه را خوب کار می‌کردم و هم عکاس بودم و همیشه هم مورد اعتماد دوستانم.
او گفت: اگر هزار بار دیگر هم انتخابی باشد با علم به همه خطرها و ناخوشی‌های این شغل و همه جفاهایی که در حقمان شد باز هم خبرنگاری را انتخاب میکنم و به همین دلیل هیچوقت پشیمان نشدم و هر جا به بن بست خوردم راه جدیدی را کشف کردم.
امیری عنوان کرد: مردم علیرغم همه دروغ پردازی‌های رسانه‌های بیگانه باز هم به رسانه‌های داخلی اعتماد بیشتر دارند لذا باید فضا به سمتی برود که این اعتماد به حق و سالم تر شود.
او عنوان کرد: متاسفانه در کشور ما به دلیل درگیری‌ها و هجمه‌های فراوانی که از نظر سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی بوجود آمده، رعایت بسیاری از ملاحظات و چهارچوب‌ها باید مدنظر قرار گیرد که همین موضوع آزادی رسانه را محدود کرده است.
به گفته امیری، مسئولان قبل از تصدی مسئولیت به دنبال خبرنگاران می‌دوند و حین مسئولیت از خبرنگاران جلو می‌زنند و پشت سر خود را هم نگاه نمی‌کنند و بعد از مسئولیت می‌خواهند برگردند و کنار خبرنگاران باشند که دیر می‌شود.
او با تصریح اینکه به دلیل بسیاری از ملاحظات ناچار به خودسانسوری هستیم، افزود: اخیرا نماینده مجلسی را نقد کردم که بعد از ورود به مجلس او را نمی‌دیدیم. مطلبی کار شد و خدا رو شکر رویت شد. البته ایشان انسان شریفی است
امیری، مهمترین درخواست خود را در روز خبرنگار، استفاده از ظرفیت عظیم خبرنگاران و رسانه برای پیشرفت فرهنگ و اقتصاد و سیاست و همه مسائل کشور عنوان کرد و گفت: خبرنگاران را در هر جا قرار دهید می‌توانید قدرتشان را ببینید. لازم است این قدرت را جدی بگیریم و از آن بهره ببریم.
او اضافه کرد: هیچگاه کسب علم و آگاهی مناسب و کافی نیست. قطعا همه ما نیازمند آموزش بیشتر و به روزتر هستیم. هر چه دایره آموزش‌ها وسیعتر باشد قدرت کار خبرنگار هم بیشتر می‌شود بنابراین همه آموزش‌ها را لازم می‌دانم.
امیری اضافه کرد: متاسفانه ادارات دولتی با این تشکیلات عریض و طویل به اندازه یک سمن جوانان هم قادر به برگزاری حتی یک برنامه ساده مطلوب نیستند چه برسد به کارهای بزرگ. در همین جا مناسب است گلایه کنم از اداراتی که متاسفانه حتی شیوه و رفتار مناسب با خبرنگاران و رسانه را نمی‌دانند و باعث رنجش خاطر همکارانمان در طول سال شدند.
مسئول پاسخگو خبرنگار مطالبه‌گر می‌خواهد
مسئول خبرگزاری حوزه در استان فارس نیز گفت: اگر یکبار بار دیگر فرصت انتخاب شغل داشته باشم به خاطر علاقه شدیدی که به این حرفه دارم، مجدد خبرنگار می‌شوم.
او نگاه مردم به رسانه و خبرنگارا را مطلوب ارزیابی کرد و افزود: امروز تا حد زیادی آزادی انتشار وجود دارد.
کهیاری که معتقد است اگر خبرنگار بخواهد مسئولان پاسخگو خواهند شد، عنوان کرد: نبود اطمینان از آینده شغلی بیشترین آزاری است که متوجه خبرنگاران است.
او از مسئولان خواست تا در آستانه روز خبرنگار فکری به حال تامین مسکن برای این قشر زحمتکش جامعه کنند.
مصلحت‌اندیش نه خودسانسور
لیلا غضنفری، خبرنگار روزنامه سبحان نیز گفت: یک اتفاق مرا را از مسیر پذیرش ازمایشگاه بیمارستان حافظ شیراز به خبرنگاری کشاند و بعد از حضور در نمایشگاه کتاب تصمیمم برای فعالیت در این حرفه جدی شد.
او که اعتقاد دارد مردم امروز نگاه بیشتری به نشر مطالب در شبکه‌های اجتماعی نسبت به رسانه‌های دیگر دارند، افزود: بنده بیشتر از خودسانسوری مصلحت اندیشی میکنم.
غضنفری تصریح کرد: نگاهی که امروز مردم و مسئولان به خبرنگار و رسانه دارند هر چند باید نبود حمایت از خود خبرنگار را مورد دوم ذکر کرد، خبرنگاران را اذیت میکند.
او خواست تا مسئولان در آستانه روز خبرنگار، صدای این قشر را بشنوند و البته ترتیب اثری هم بگذارند و اجازه دهند تا خبرنگاران به کار حرفه‌ای مشغول شوند.
خبرنگاری عشق می‌خواهد
نوید جعفری، سردبیر درگاه ایران تئاتر فارس و خبرنگار مهر و پیام خبر نیز بیان کرد: علاقه شخصی من نسبت به خبر این تصور بود که خبرنگار بودن می‌تواند دردی از دردهای جامعه را کم کند.به همین دلیل اگر دوباره فرصتی برای انتخاب شغل داشته باشم، مجدد همین حرفه را با مسیر متفاوتی دنبال خواهم کرد.
او ادامه داد: مردم امروز اعتمادی به رسانه‌ها ندارند و شاهدش میزان توجه به فضای مجازی و کانال‌های غیر داخلی است چون احساس می‌کنند حرفشان زده نمی‌شود و بیشتر هم صدا و سیما را دخیل می‌دانند، هرچند به دلیل پیگیری مطالبات استانی و شهری مردم هنوز نیم نگاهی به خبرگزاری‌ها دارند.
مدیر مسئول سابق پایگاه خبری هنر شیراز با تاکید بر اینکه خبرنگاران قدرت عمل بسیاری دارند اما متاسفانه از طرق مختلف محدود و محدودتر می‌شوند، عنوان کرد: در بیشتر موارد خودسانسوری میکنم چون می‌دانم یا مطلب به دلایل مختلف منتشر نمی‌شود یا با حذف منتشر می‌شود.
جعفری مهم ترین درخواست خود را هویت بخشی به خبرنگاران عنوان کرد و افزود: باید با سازو کاری مشخص هر خبرنگار و اهل رسانه‌ای فارغ از رسانه ومحل فعالیتش از حداقل‌های امنیتی شغلی و معیشتی برخوردار باشد.
او همچنین یادآور شد: خبرنگار بودن عشق می‌خواهد همانند هنرمند بودن، خبرنگاران، عکاسان و تمام اهالی رسانه اگر همچنان در رسانه مانده‌اند به واسطه دغدغه مندی‌ها و احساس مسئولیتشان شان است و نیاز اصلی شان شاید اندکی آزادی عمل برای استفاده خلاقانه است.
انتهای پیام
نظر شما