به گزارش شفاف، برخی از نقاط مهم گردشگری به دلایلی چون بی‌دقتی انسان‌ها و تغییر اوضاع از نقشه جهان حذف شده‌اند و متأسفانه هرگز نمی‌توانیم از آن‌ها بازدید کنیم.

ما در این گزارش نگاهی اجمالی به برخی شگفتی‌های جهان گمشده می‌اندازیم.

درخت واوونا در پارک ملی یوسمیتیت کالیفرنیا

در سال ۱۸۸۱، یک تونل از درخت سلولی واوونا در ماریپوسا گرو واقع در پارک ملی یوسمیتیت ساخته شد. درخت واوونای پارک ملی یوسمیتیت در اواخر دهه ۱۹۱۰ در بین گردشگران محبوب بود؛ حتی تئودور روزولت نیز در سال ۱۹۰۳ از این درخت بازدید کرد.

درخت واوونای پارک ملی یوسمیتیت در طول زمستان سخت سال ۱۹۶۹ به دلیل بارش سنگین برف به زمین سقوط کرد. احتمالا تضعیف این درخت به دلیل وجود تونل نیز، عامل مهمی در سقوط آن بوده است.

بودای بامیان در بامیان افغانستان

دو مجسمه بودا که جزو بلندترین مجسمه‌های بودای جهان بودند، زمانی از میان یکی از صخره‌های ماسه‌سنگی بامیان به گردشگران نگاه می‌کردند. آن‌ها در قرن ششم حک شده بودند و بلندترینشان ۱۸۰ پا معادل ۵۵ متر ارتفاع داشت. این مجسمه‌ها در سال ۲۰۰۱ توسط طالبان از بین رفتند.

امروزه جای مجسمه‌های بودای بامیان در دل صخره خالی مانده است و دره‌ای که مجسمه‌ها در آن قرار گرفته بودند، در سال ۲۰۰۳ به عنوان میراث جهانی یونسکو نشانه‌گذاری شد. پس از تخریب مجسمه‌های بودای بامیان بحث‌ زیادی درباره بازسازی این آثار مطرح شد.

پنجره لاجوردی در منطقه مالت

ممکن است پنجره لاجوردی مالت را بشناسید؛ زیرا به دفعات در دنیای مجازی به نمایش گذاشته شده است. طاق پنجره لاجوردی با فروپاشی یک غار ساحلی احتمالاً در قرن ۱۹ شکل گرفت و مکانی محبوب برای انداختن عکس بود.

پس از وقوع طوفان‌های سنگین مارس ۲۰۱۷ در مجمع‌الجزایر مالت، خبر تخریب پنجره لاجوردی منتشر شد؛ اما این به معنای کاهش گردشگران منطقه‌ای که طاق در آن قرار داشت نیست؛ هم‌اکنون علاقه مندان به غواصی برای دیدن باقیمانده پنجره لاجوردی به آن منطقه سفر می‌کنند.

سازه داکبیل راک در اورگان ایالت متحده آمریکا

همان طور که حدس زده اید، این سازه به خاطر شباهتش به سر اردک با نام داکبیل راک شناخته می‌شود. این سازه سنگی ۲ متری که قدمتش به بیش از هزاره‌ها برمی‌گردد، هر گردشگر بین‌المللی صاحب دوربین را یک بار به سمت منطقه طبیعی کیپ کیواندا کشانده است.

تراس‌های صورتی و سفید در دریاچه روتوماهانا در نیوزیلند

این استخر‌های شگفت‌انگیز و طبیعی که دارای آبشار‌های طبیعی بودند، در اواسط قرن نوزدهم نظر گردشگران سراسر جهان را به خود جلب می کردند. تراس‌های صورتی و سفید که در آن زمان هشتمین شگفتی جهان به حساب می‌آمدند، با فوران کوه تاراورا در سال ۱۸۸۶ از بین رفتند.

هم‌اکنون شکوه و عظمت آن‌ها فقط در تعداد کمی از نقاشی‌ها مانند این تصویر که به قلم جارلز بلومفیلد هنرمند انگلیسی کشیده شده است، دیده می‌شود.

امروز دریاچه روتوماهانا همچون گذشته یک منظره زیبا است و اگرچه مکان دقیق تراس‌های صورتی و سفید مشخص نیست، اما محققان با مطالعه خاطرات فردیناند فون هوچستر زمین‌شناس، سعی می‌کنند تراس‌ها را با دقت مشخص و خاک برداری کنند. این به آن معنا است که محققان می‌توانند در آینده تراس‌های صورتی و سفید را ترمیم کنند.

یخچال‌های طبیعی چاکالتایا در بولیوی

اسکی‌بازان شجاع آرزو می‌کردند صعود به کوه چاکالتایا مرتفع‌ترین پیست اسکی جهان را در کارنامه حرفه‌ای خود ثبت کنند. کارشناسان در سال ۱۹۹۸ پیش بینی کردند که یخچال‌های طبیعی چاکالتایا تا سال ۲۰۱۵ زنده بمانند، اما این یخچال‌ها به دلیل تغییرات آب‌و هوایی ۶ سال زودتر از آنچه پیش بینی شده بود، ذوب شدند.

امروز چاکالتایا بسیار بی‌ثمر است؛ اما با وجود فقدان پیست اسکی، هنوز هم برای کوهنوردانی که می‌خواهند خود را به چالش بکشند، مکانی محبوب به حساب می‌آید.

Vidámpark در بوداپست مجارستان

اگرچه ممکن است معماری خیره‌کننده و زیبایی نداشته باشد، اما این پارک تفریحی سابق نهادی برای پیاده‌روی مهیج بود. این جاذبه چندین مسیر تاریخی سواری داشت و با یک غلتک چوبی ساخته شده در سال ۱۹۲۲ و یک چرخ و فلک ساخته شده در سال ۱۹۰۶ به بازدیدکنندگانش خدمات ارائه می‌داد.

متأسفانه این پارک در سال ۲۰۱۳ پس از چندین سال به دلیل کاهش تعداد بازدیدکنندگان تعطیل شد.

آبشار گوآرا در پاراگوئه

سی و هشت سال پیش، یکی از زیباترین آبشار‌های جهان در مرز بین پاراگوئه و برزیل قرار داشت. این شگفتی طبیعی که از ۱۸ آبشار به هم پیوسته با ارتفاعی بالغ بر ۱۳۰ فوت معادل ۴۰ متر تشکیل شده بود، گردشگرانی از سراسر جهان را به سمت خود می‌کشید و آن‌ها را با قدرت و زیبایی بی‌نظیر مسحور خود می‌کرد.