روزنامه ایران نوشت: پیام های همدلانه رئیس جمهوری از همان آغاز سال تا همین امروز به صورت مسلسل وار در همه ۷۰ سخنرانی او تکرار شده است.

حسن روحانی در آخرین جلسه هیات دولت در روز ۸ مرداد گفت: «از توطئه جنگ قوا عبور کردیم.» او این حرف را به دنبال گذشت روزهایی بر زبان آورده که حتی دورخیزهایی برای به جریان انداختن استیضاحش در مجلس را هم تجربه کرد. دورخیزهایی که البته به تذکر رهبر معظم انقلاب و حمایت ایشان از دولت برای ادامه فعالیت تا آخرین روز کارش رسید. اما جز آن در این دوره سه ماهه از کار مجلس جدید، کم نبود تلاش هایی که برای به مجلس کشاندن او برای طرح سوال و یا بردن وزرایش به جلسه استیضاح به جریان افتاد.

از همان اولین ساعاتی که نتایج انتخابات مجلس یازدهم اعلام شد قابل پیش بینی بود که احتمالا حسن روحانی باید جلسات سران قوا در یک سال پایانی حضورش در پاستور را میان دو رقیب انتخاباتی سال ۹۶ خود تجربه کند. تجربه ای که برای خیلی ها نشانه افزایش تنش بین قوا به نظر می رسید. دولت و حسن روحانی اما از همان ابتدا می دانستند که این اتفاق در میانه میدان درگیری با تحریم های امریکا و فشارهای خارجی چه نتایج تلخی می تواند در پی داشته باشد. ماجرا اما به همین محدود نماند؛ خیلی زود معلوم شد بار همه گیری کرونا بر دوش اقتصاد کشور مانند همه دنیا، باری به مراتب سنگین تر از آن بوده که از قبل به نظر می رسید.

حالا با درگیری در دو میدان «تحریم» از یک سو و «کرونا» از سوی دیگر، شکاف در صفوف خودی به هیچ ترتیبی قابل توجیه نبود. قبل از روی کار آمدن مجلس یازدهم اما بخش مهمی از نگرانی ها معطوف این سوال بود که آیا مجلس تازه نفس و البته با دیدگاهی متفاوت با دولت در این میدان چه خواهد کرد؟ نگرانی که البته یک سال و اندی قبل از آن هم بابت شروع دوره جدید قوه قضائیه هم مطرح بود اما چندان طولی نکشید که مشخص شد محلی از اعراب ندارد.

ذات متکثر مجلس اما در این خصوص باعث تفاوت تحلیل ها شده بود. روز هفتم خرداد در افتتاحیه مجلس یازدهم پیامی که روحانی از پاستور با خود به بهارستان آورده بود، پیام همکاری بود؛ «هم دوران دولت، چهارساله و کوتاه است و هم دوران مجلس؛ اما با همکاری دولت و مجلس می توانیم برای دهه ها و حتی قرن ها برای مردم یادگار دائمی و ماندگاری به جا بگذاریم» و «ترجیح منافع ملی بر منافع بخشی و جناحی اساس کار برای همکاری دولت و مجلس خواهد بود.»

این سخنان روحانی در آن روز البته فقط یک تعارف سیاسی نبود، در تمام مدت سپری شده از سال ۹۹، تاکید حسن روحانی بر روی همین مساله بوده و هست؛ تاکید بر یک همکاری همدلانه و ملی برای گذر از شرایط ویژه ای که کشور در آن قرار دارد. او در حدود ۴ ماه و نیم اخیر از اول فروردین ماه تا ۵ مرداد ماه در مجموع ۴۹ بار در سخنرانی هایش قوا، نهادها و طیف های مختلف اجتماعی را دعوت به وحدت کرده است. به عبارتی تقریبا هر ۳ روز یک بار. در همین مدت هم در سخنان رئیس جمهوری ۳۳ بار موضوع دعوت به همکاری و ۳۷ بار تاکید بر همراهی دیده می شود.

یعنی تقریبا هر دو روز یک بار تاکید بر مساله «همکاری و همراهی». این اما تمام واژه های همدلانه ای نبود که در این مدت مورد تاکید حسن روحانی قرار گرفت؛ او در ۱۳۵ روز گذشته و ۷۰ سخنرانی که در این مدت داشته، ۲۲ بار در سخنرانی های خود بر اتحاد، ۲۱ بار بر لزوم انسجام، ۱۷ بار بر همدلی، ۱۶ بار بر کمک و نهایتا ۷ بار بر هماهنگی در درون کشور تاکید کرده است.

البته رئیس جمهوری از همان روز اول فروردین ماه ۹۹ تمرکز ویژه خود بر این مفاهیم «وحدت ساز» برای سال جدید را در پیام نوروزی اش کلید زد. جایی که تاکید کرد: «از کرونای جسمی سریع خواهیم گذشت. با وحدت، تلاش، همکاری، با تلاش پزشکان، باید تلاش کنیم از کرونای روحی هم عبور کنیم. وحدت، اتحاد و اخلاق است که می تواند آینده خوبی را برای ما بسازد.» همین خط و مسیر در سخنان رئیس جمهوری در اولین جلسه هیات دولت سال ۹۹ هم مورد تاکید قرار گرفت؛ «در کنار این همه سختی یک انسجام درست شد.

نگذاریم این انسجام از بین برود، دل ها به هم نزدیک شد، مقدار زیادی کینه ها زدوده و دل ها متوجه حق و خداوند و کمک به همدیگر شد. این آثاری که در کنار این رنج (کرونا) به دست آوردیم را نگذاریم از بین برود.» وجه سیاسی همین مساله هم در جلسه روز ۱۳ فروردین هیات دولت در سخنان رئیس جمهوری متبلور شد؛ «از جناح های سیاسی تشکر می کنم. درست است جناح های سیاسی اختلاف سلیقه های مختلفی دارند اما بجز یک عده بسیار معدود و کم، همه حمایت می کنند و هم زبان و هم نوا هستند.»

پیام های همدلانه رئیس جمهوری از همان آغاز سال تا همین امروز به صورت مسلسل وار در همه ۷۰ سخنرانی او تکرار شده است. تکراری که نشان از یک واقعیت مهم دارد و آن اینکه رسیدن به یک تفاهم جمعی و همکاری همدلانه برای دولت نه صرفا یک شعار فانتزی بلکه یک سیاست عملیاتی ناظر به سال پایانی عمر دولت است. سالی که در کنار بار جمع کردن پروژه ها بر روی دوش قوه مجریه، بار تحریم و کرونا نیز سنگینی می کند. اهمیت مدیریت این مسائل از نظر دولت و رئیس جمهوری نه یک بهانه کار تبلیغاتی و سیاسی بلکه ضرورتی ملی است که اگر درست به سرانجام نرسد، همه کشور را متضرر می کند.

با همین دیدگاه است که حسن روحانی در جلسه هیات دولت روز ۳ اردیبهشت و در شرایطی که بسیاری از ناظران سیاسی آغاز به کار مجلس جدید را چالشی بزرگ برای دولت می دانستند، این گونه موضع گیری کرد: «ما باید یادمان باشد که رقابت های انتخاباتی سال ۹۶ سه سال است که تمام شده. ۹۶ رقابتی انتخاباتی بود و الان در سال ۹۹ هستیم. سال بعد از انتخابات است. مجلس هم که انتخابات آن برگزار شد دیگر رقابت انتخاباتی نداریم و همه باید برای کشورمان و ملت مان کار کنیم. حالا انتخاباتی سال آینده هست، باز سال آینده شروع کنیم. امسال سال وحدت است، باید دست هم را بگیریم و در کنار هم باشیم.»

با این توصیف به نظر می رسد اعلام این موضوع توسط رئیس جمهوری که «از توطئه اختلاف بین قوا عبور کرده ایم»، اعلام پیروزی و موفقیت نسبی در سیاستی باشد که در ۱۳۵ روز گذشته مورد تاکید جدی دولت برای سال آخر کارش بود. هر چند که هیچ چیز قطعی نیست و عدم شناخت موقعیت می تواند ورق «همکاری» و «وحدت» را در کشور برگرداند.