انتشار مطالب رسانه های خارجی با هدف اطلاع رسانی از نوع نگاه و برداشت آنان از تحولات صورت می گیرد و به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.

براء الطه در رای الیوم نوشت: در نوزدهم ماه ژوئن، یک توافق نظامی جامع برای تقویت همکاری نظامی و امنیتی در زمینه‌های فعالیت نیرو‌های مسلح، بین سوریه و ایران امضا شد. با اینکه این توافق در نوع خود اولین توافق نیست و ایران بیش از ۲۴ پایگاه نظامی اصلی در سوریه دارد، اما با نکات زیادی در مورد موضع روسیه در خصوص این توافق و زمان بندی آن مواجه شدیم: اول آنکه سامانه دفاع هوایی سوریه، کاملا روسی است، یعنی امکان تعدیل در آن یا حتی تجهیزش، جز با موافقت روسیه وجود ندارد. بنابراین، می‌توان گفت: این اقدام سوریه و ایران با موافقت روسیه بوده و حامل پیام‌های سیاسی است.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: در ماه‌های اخیر، بر شدت تجاوز‌های اسرائیل به خاک سوریه افزوده شد، بویژه آنکه این حملات پایگاه‌ها و مراکز ایرانی را هدف گرفتند و این مساله همزمان شد با تغییر سیاست رئیس جمهور آمریکا در قبال منطقه و بویژه سوریه. در این میان، روسیه سکوت کاملی نسبت به تجاوز‌های اسرائیل داشت، که می‌توان دلیل آن را تمایل روس‌ها برای حفظ روابط با اسرائیل دانست. همین مساله، روس‌ها را در جایگاه سختی در برابر سوریه و ایران قرار داد.

بیشتر بخوانید:

توافق مذکور و تمرکزی که رسانه‌ها بر آن داشتند، به معنی هشداری بود برای رژیم صهیونیستی برای تغییر قواعد بازی در میدان و اینکه پایگاه‌ها و مراکز نظامی ایران در سوریه، مورد حمایت سامانه‌های دفاعی پیشرفته هستند، علاوه بر اینکه خبر‌هایی شنیده می‌شود مبنی بر قصد ایران برای تجهیز سوریه به سامانه‌های دفاع هوایی پیشرفته‌ای از طراز پاور ۳۷۳ و خرداد ۳.

دوم آنکه سوریه در حال حاضر در معرض فشار‌های شدید اقتصادی و نظامی برای حل سه پرونده اصلی صلح با معارضان، روابط با حزب الله و ایران و حل اختلافات با اسرائیل قرار دارد و می‌داند که ارائه هر امتیازی در هر یک از این پرونده ها، مستلزم ادامه زنجیره امتیازدهی هاست، که پایان آن، تحمیل اراده غرب و اسرائیل بر این کشور است. از این رو، به سمت گزینه مقابله پیش رفته است، تا موضع مذاکره خود را تقویت کرده و سقف خواسته هایش را بالا ببرد.

سوم: آنچه سوریه با حضور ایران و روسیه به دست آورد، بدون ایفای نقش نظامی و سیاسی از سوی این دو، محقق نمی‌شد، این تکامل باعث سیطره دوباره نظام سوریه بر خاک این کشور شده و دستاورد‌های سیاسی زیادی برای آن داشت.

چهارم: ایران و سیاستش، یک برگ برنده مهم است که حاشیه زیادی برای تحرک و انتخاب گزینه‌های بیشتر، به سوریه داده و از میزان فشار‌های غربی بر سوریه و روسیه می‌کاهد، به این دلیل که آنچه روسیه به دلیل جایگاه و موقعیت جغرافیایی خود نسبت به سوریه امکان انجام آن را ندارد، توسط ایران انجام می‌شود.

پنجم: از بعد تاریخی، سوریه به دلیل موقعیت جغرافیایی و دینامیکی که در تعامل با بحران‌ها دارد، موفق شده گزینه‌های زیادی برای حل بحران‌ها داشته باشد. این دینامیک در سیاست سوریه، به این کشور کمک زیادی کرده است و سوریه ای‌ها به خوبی می‌توانند در روابط خود با گروه‌های مختلف منطقه‌ای و بین المللی توازن برقرار کنند.

آنچه باعث جمع ایرانی‌ها و روس‌ها در سوریه می‌شود، بیش از عواملی است که آن‌ها را از هم دور می‌کند و این مساله در طول ده سال گذشته بخوبی ثابت شده است. هنوز قطعی نیست که تجاوز‌های اسرائیل به سوریه متوقف شود، اما این توافق آغازی خواهد بود برای تغییر قواعد بازی و کنترل سرکشی‌های اسرائیل در سوریه.