فَإِذَا ٱسۡتَوَیۡتَ أَنتَ وَمَن مَّعَکَ عَلَى ٱلۡفُلۡکِ فَقُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِی نَجَّىٰنَا مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۲۸
پس، چون با همراهانت در کشتى نشستى بگو: ستایش خداى را که ما را از (ظلم) ستمکاران نجات داد

وَقُل رَّبِّ أَنزِلۡنِی مُنزَلٗا مُّبَارَکٗا وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلۡمُنزِلِینَ ۲۹
و باز بگو: پروردگارا، مرا به منزلى مبارک فرود آور که تو بهترین کسى هستى که به منزل خیر و سعادت توانى فرود آورد

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَٰتٖ وَإِن کُنَّا لَمُبۡتَلِینَ ۳۰
همانا در این حکایت آیت و عبرتهاست و البته ما (بندگان را به این گونه حوادث) آزمایش کننده ایم

ثُمَّ أَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قَرۡنًا ءَاخَرِینَ ۳۱
پس از هلاک قوم نوح باز قوم دیگرى ایجاد کردیم

فَأَرۡسَلۡنَا فِیهِمۡ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَکُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَیۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ ۳۲
و در میان آن قوم باز رسولى از خودشان (یعنى هود را) فرستادیم که خداى یکتا را پرستش کنید که جز او شما را خدایى نیست، آیا خداترس و باتقوا نمى شوید؟

وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِهِ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ وَکَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَتۡرَفۡنَٰهُمۡ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا مَا هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُکُمۡ یَأۡکُلُ مِمَّا تَأۡکُلُونَ مِنۡهُ وَیَشۡرَبُ مِمَّا تَشۡرَبُونَ ۳۳
و باز اشراف و اعیان قوم وى که کافر شدند و عالم آخرت را تکذیب کردند و ما متنعّمشان در حیات دنیا کرده بودیم (به مردم) گفتند که این شخص بشرى مانند شما بیش نیست که از هر چه شما بشر مى خورید و مى آشامید او هم مى خورد و مى آشامد

وَلَئِنۡ أَطَعۡتُم بَشَرٗا مِّثۡلَکُمۡ إِنَّکُمۡ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ ۳۴
و شما مردم اگر بشرى مانند خود را اطاعت کنید بسیار زیانکار خواهید بود

أَیَعِدُکُمۡ أَنَّکُمۡ إِذَا مِتُّمۡ وَکُنتُمۡ تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَنَّکُم مُّخۡرَجُونَ ۳۵
آیا به شما نوید مى دهد که پس از آنکه مردید و استخوانهاى شما هم پوسید و خاک شد باز (از گور) بیرونتان آرند؟!

هَیۡهَاتَ هَیۡهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ ۳۶
هیهات، هیهات که این وعده‌ها که به شما مى دهند راست باشد!

إِنۡ هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا ٱلدُّنۡیَا نَمُوتُ وَنَحۡیَا وَمَا نَحۡنُ بِمَبۡعُوثِینَ ۳۷
زندگانى جز این چند روزۀ حیات دنیایمان بیش نیست که زنده شده و خواهیم مرد و دیگر هرگز برانگیخته نخواهیم شد

إِنۡ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ کَذِبٗا وَمَا نَحۡنُ لَهُۥ بِمُؤۡمِنِینَ ۳۸
و این شخص جز آنکه مردى است که دروغ و افترا بر خدا مى بندد هیچ مزیّت ندارد و ما هرگز به او ایمان نخواهیم آورد

قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِی بِمَا کَذَّبُونِ ۳۹
آن رسول هم عرض کرد: خدایا، مرا بر این قوم که تکذیب من کردند یارى فرما

قَالَ عَمَّا قَلِیلٖ لَّیُصۡبِحُنَّ نَٰدِمِینَ ۴۰
خدا فرمود: اندک زمانى نگذرد که این قوم سخت پشیمان خواهند شد

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّیۡحَةُ بِٱلۡحَقِّ فَجَعَلۡنَٰهُمۡ غُثَآءٗۚ فَبُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۴۱
تا آن گاه که صیحه و بانگ آسمانى (عذاب) آن‌ها را بگرفت و ما آنان را خار و خاشاک بیابان ساختیم، که ستمکاران را (از رحمت الهى) دورى باد

ثُمَّ أَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قُرُونًا ءَاخَرِینَ ۴۲
پس از هلاک اینان باز اقوامى دیگر پدید آوردیم