مهدی امیرآبادی، بازیکن و کاپیتان سابق استقلال در برنامه ملاقات با چهره ها و در محل کارش میزبان دوربین طرفداری بود. بازیکن سابق فوتبال کشورمان در مورد ورودش به سازمان ورزش شهرداری، عدم ورود فوتبالیست ها به دنیای مربیگری و مدیریت کشور و همچنین ضعف تیم های پایه کشورمان صحبت کرد. او در بخشی دیگر از صحبت هایش انتقاداتی صریح از برگزار کنندگان لیگ برتر فوتبال کشورمان داشت.

گفتگوی سامان خدائی و مهدی امیرآبادی را می بینید و می خوانید:

سلام و درود عرض می کنم خدمت تمامی مخاطبین رسانه طرفداری. با یک برنامه متفاوت ملاقات با چهره ها در خدمت شما هستیم. به سراغ مهدی امیرآبادی، کاپیتان سابق استقلال آمده ایم. کسی که او را همیشه با لباس ورزشی دیده ایم، حال در محل کار و با کت و شلوار می بینیم.

آقای مهدی امیرآبادی؛ این شما و این مخاطبین رسانه طرفداری.

من نیز خدمت شما و مخاطبین سایت طرفداری سلام و خیر مقدم عرض می کنم. ان شاءالله بتوانیم مصاحبه خوبی کنار یکدیگر داشته باشیم.

 از کارتان شروع کنیم که در سازمان ورزش شهرداری مشغول هستید. روزهای خود را چگونه سپری می کنید؟

من 7 سال پیش به عنوان کارشناس به سازمان ورزش شهرداری آمدم و دوست دارم به مردم خدمت کنم. به دنبال این هستیم که برای مردم کشورمان به دنبال ورزش و تفریح باشیم زیرا نشاط و شادابی در مردم را می توان با همین ورزش ایجاد کرد.

آیا اتفاق افتاده که ارباب رجوع به اینجا بیاید و از دیدن شما در این سمت متعجب شود؟

بله بارها این اتفاق رخ داده است. مثلا کسی می آید و با شخص دیگری کار دارد و ابتدا یک نگاه می اندازد و شک می کند زیرا من پس از تصادف کمی چهره ام عوض شده است. می گویند آقای مهدی امیرآبادی، شما کجا اینجا کجا. البته نوش جان بازیکنان ولی فکر می کنند قرارداد ما نیز مانند بازیکنان جدید بوده است. می گویند شما میلیاردی درآمد داشته اید و حال باید کارمند باشید؟ این گونه نیست. پس از 22 سال ورزش حرفه ای، درسم را ادامه دادم و در رشته مدیریت ورزش و با مدال المپیکی که از بازی های آسیایی بوسان داشتم، توانستم به شهرداری ورود کنم. خدا را شکر راضی هستم و امیدوارم خدمتی به مردم عزیز کنم.

رابطه خود را با فوتبال حفظ کرده اید؟

ارتباط با ورزش کارکنان است. با کارکنان اینجا کری می خوانیم. در همین سازمان خودمان، خیلی ها پرسپولیسی هستند و تعداد کمی مانند من استقلالی هستند ولی کری خواندن همیشه است. ما نیز مانند شیر با دو ستاره ای که داریم، جوابشان را می دهیم.

رابطه با فوتبال حرفه ای چطور؟ کلاس های مربیگری و ... در این کلاس ها شرکت کرده اید؟

بله من تمامی کلاس های مربیگری را گذراندم و مدارک A،B و C آسیا را گرفتم اما بیشتر دوست دارم در حیطه مدیریت و سرپرستی کار کنم. با شرایط فعلی، دوست ندارم به این فوتبال وارد شوم.

اتفاقا در همین خصوص دیده ایم که بازیکنان پس از اتمام فوتبال بیشتر به سمت مربیگری می روند و کمتر می بینیم در بخش مدیریت فوتبال حضور یابند.

ورود به حیطه مربیگری واقعا سخت است. اتفاقا در کلاس های مربیگری نیز در این خصوص صحبت می کردیم. در کلاس A آسیا بودیم که افرادی مانند میرشاد ماجدی و عواملی از فدراسیون فوتبال در آن حضور داشتند. گفتیم ک شما می گویید 1200 شخص در کشور داریم که مربی A آسیا دارند ولی فایده اش چیست؟ آیا زیر ساختی برای این ها ایجاد کرده ایم؟ نمی توان که فقط کلاس برگزار کرد و مدرک داد. من نیز مدرک خود را قاب کرده و در خانه گذاشته ام. پس از گذشت چند سال از لیگ دیدیم مثلا افرادی مانند علیرضا منصوریان، یحیی گل محمدی، رضا عنایتی، جواد نکونام و ... وارد مربیگری شدند. چرا نمی خواهیم دور را به جوانان بدهیم که فوتبال مان را به روز رسانی کنند؟ چرا این جوانان بااستعدادی که داریم، نباید دیده شوند؟ فوتبال ما چرا روز به روز ضعیف تر می شود؟ فقط به طور اسمی، در آسیا اول یا دوم هستیم. این گونه نیست. شما بروید زیرساخت های فوتبال آسیای شرقی را ببینید. همین کشور ژاپن در کلاس های مربیگری که می رفتیم، می گفتند در حال برنامه ریزی برای سال 2030 است. بعد ما کجا هستیم؟ وقتی ما را در جام ملت ها شکست دادند، 20 بازیکن شان برای رده امیدها بودند اما متاسفانه ما اصلا به فوتبال پایه مخصوصا در تیم های بزرگ مانند استقلال و پرسپولیس اهمیت نمی دهیم. چرا این دو تیم هر ساله باید هزینه هنگفتی کنند تا بازیکن از بیرون بیاورند؟ چرا این دو تیم مانند سایپا و فولاد خوزستان رو به این کار نمی آورند؟ بازیکن چند میلیاردی می آورید، 500 میلیون یا 1 میلیارد نیز برای تیم آکادمی هزینه کنید. سپس ببینید نتیجه اش در آینده چه می شود. بازیکنان زیادی مانند محسن کریمی و ... از تیم های پایه باشگاه به استقلال آمدند و به تیم کمک کردند. من سال آخر فوتبالم به فولاد خوزستان رفتم. واقعا در آن جا آکادمی فوتبال دارند. مربیان را به کل شهر اهواز می فرستند تا استعدادیابی کنند و وارد مدرسه فوتبال باشگاه کنند. به آن ها با اجازه خانواده شان آموزش می دهند و به منزل بازمی گردانند. همان ها می شوند آرش افشین، بختیار رحمانی، اسماعیل شریفات و ... دیگر نمی خواهند پول هنگفتی برای خرید بازیکن صرف کنند. استقلال، پرسپولیس و تیم های دیگر نیز باید به این کار روی بیاورند. پیکان نیز به همین شکل بازیکن ساز است. بازیکنان را از امیدها به تیم اصلی و سپس لیگ برتر می آورند و به استقلال و پرسپولیس می دهند. برای مثال، پیام نیازمند که یکی از گلرهای خوب حال حاضر کشورمان است، از پیکان کارش را شروع کرد و پس از رشد، به سپاهان رفت و اکنون تیم های بزرگ او را می خواهند.

فکر می کنید چه زمانی باشگاه های استقلال و پرسپولیس از جوانان خود در مدیریت باشگاه استفاده خواهند کرد؟

نمی دانم این اتفاق چه زمانی رخ می دهد. همین آکادمی تیم های نیز به دلیل زور فدراسیون است که می گوید باید تیم امید داشته باشید ولی آیا بررسی می کنند که مدیرش، کار مدیریت انجام داده باشد یا برای تیم آکادمی، پایه ریزی کرده باشد؟ خیر این گونه نیست. مقصر خود ما فوتبالی ها هستیم. ما وارد تیم های نوجوانان، جوانان و امید نشدیم و اکنون غیر فوتبالی ها در راس کار هستند. می توانم نام خیلی ها را ببرم و شاید ناراحت شوند. در لیگ برتر، لیگ یک و حتی لیگ دو، آن قدر غیر فوتبالی ها زیاد هستند که نسبت فوتبالی ها در برابرشان بسیار کم است. درست است، من قبول دارم که بازیکن بزرگ نمی تواند قطعا مربی بزرگی شود ولی می تواند کنار یک نفر باشد و از او آموزش ببیند و تجربه کسب کند. اکنون ببینید مربیانی هستند که در لیگ برتر یا لیگ یک، حتی اگر یک ماه بی تیم بمانند، ماه بعد تیم خواهند داشت. از در بیرون می اندازند و از پنجره داخل می شود. آیا غیر از این است؟ مردم فهم و شعور بالایی دارند و این مسائل را می بینند و درک می کنند. مربی ای وجود دارد که کلا در این چرخه است و نمی خواهد بیرون برود. من همین جا از مدیران ورزش کشور و تیم ها خواهش می کنم با دلال ها، ایجنت ها یا هرچه اسمش را می گذارند داد و ستد نکنند و به جوان ها اعتماد و اطمینان کنند و پشت شان باشند. اگر اعتماد نکنید پس چه زمانی می خواهید این کار را انجام دهید؟ تا چه زمانی می خواهیم به مربی جوان تیم ندهیم و بگوییم تجربه ندارد و به فلانی بدهیم که تجربه دارد؟ این جوان نیز در حال آموختن علم روز دنیا است. ما اگر به این جوانان اعتماد نکنیم، فوتبال مان روز به روز پسرفت می کند.

پیگیر بازی های لیگ در این هفته ها هستید؟

کم و بیش. واقعا زده شده ام.

موافق بودید بازی پشت درهای بسته در شرایط کرونا برگزار شود یا اینکه طرفدار این نظر بودید که لیگ باید لغو شود؟

فدراسیون ادعا می کند که همه لیگ های دنیا در حال برگزاری هستند و ما نیز باید برگزار کنیم ولی آیا پروتکل های بهداشتی ما نیز مانند تیم های خارجی است؟ یک روز در شبکه های اجتماعی یادم دقیق نیست ولی تیمی از آلمان یا بلژیک را می دیدم که تیم معروفی هم نبود. پروتکل های بهداشتی آن ها اصلا با ما قابل مقایسه نیست. آن ها به معنای واقعی رعایت می کنند ولی ما چگونه رعایت می کنیم؟ چند روز پیش دیدم یک تیم گل زد و همه بازیکنان یکدیگر را در آغوش گرفتند. پس رعایت پروتکل و فاصله اجتماعی چیست که می گویید؟ آن بازیکن فولاد یا استقلال اگر به کرونا مبتلا باشد، به همین شکل به دیگر بازیکن منتقل می کند که چند نفر مانند وریا غفوری و دیگران باید از فرزند خود دور باشند. آقایانی که بالا نشسته اید، آیا گر فرزند خودتان بود ناراحت نمی شدید؟ به فکر جان این بچه ها باشید. حداقل پروتکل های بهداشتی را رعایت کنید. شما می بینید که این ویروس کرونا از رگ گردن به آدم نزدیک تر است. افرادی هستند مثلا 130-40 کیلو وزن دارند و می گویند آقا ما ویروس نمی گیریم. من بچه فلان جا هستم و کرونا نمی گیریم. دیگر این صحبت ها گذشته و کل دنیا درگیر این مسئله هستند. تو را به خدا رعایت کنید.