أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی ٱلۡأَرۡضِ وَٱلۡفُلۡکَ تَجۡرِی فِی ٱلۡبَحۡرِ بِأَمۡرِهِۦ وَیُمۡسِکُ ٱلسَّمَآءَ أَن تَقَعَ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِٱلنَّاسِ لَرَءُوفٞ رَّحِیمٞ ۶۵
(اى بشر) آیا ندیدى که هر چه در زمین است خدا مسخر شما گردانید و کشتى به فرمان او در دریا سیر مى کند و آسمان را (دستور) او نگاه مى دارد که بر زمین نیفتد مگر به اذن او؟ همانا خدا به مردم بسیار رئوف و مهربان است

وَهُوَ ٱلَّذِیٓ أَحۡیَاکُمۡ ثُمَّ یُمِیتُکُمۡ ثُمَّ یُحۡیِیکُمۡۗ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَکَفُورٞ ۶۶
و اوست خدایى که شما را اول بار زنده کرد و دیگر بار بمیراند و باز دوباره زنده کند، (با وجود این آیت قدرت و نعمت بزرگ) باز انسان بسیار ناسپاس و کافر کیش است

لِّکُلِّ أُمَّةٖ جَعَلۡنَا مَنسَکًا هُمۡ نَاسِکُوهُۖ فَلَا یُنَٰزِعُنَّکَ فِی ٱلۡأَمۡرِۚ وَٱدۡعُ إِلَىٰ رَبِّکَۖ إِنَّکَ لَعَلَىٰ هُدٗى مُّسۡتَقِیمٖ ۶۷
ما براى هر امتى پرستشگاهى مقرر کردیم تا به خدا توجه کنند (و آنجا جهت وحدت و انس و الفت آن امت شود) پس (اى رسول) نباید مردم (در امر کعبه و قربانگاه و سایر دستورهاى الهى) با تو به منازعت برخیزند و تو (خلق را) به سوى خدا دعوت کن که خود به راهى راست و هدایتى کامل هستى

وَإِن جَٰدَلُوکَ فَقُلِ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ ۶۸
و اگر (کافران) با تو (در اوامر حق) جدل و خصومت کنند آن‌ها را بازگو که خدا به آنچه مى کنید بهتر آگاه است

ٱللَّهُ یَحۡکُمُ بَیۡنَکُمۡ یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِ فِیمَا کُنتُمۡ فِیهِ تَخۡتَلِفُونَ ۶۹
خدا در روز قیامت میان شما در آنچه (با من) خلاف و نزاع مى کردید حکم خواهد فرمود

أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ یَعۡلَمُ مَا فِی ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّ ذَٰلِکَ فِی کِتَٰبٍۚ إِنَّ ذَٰلِکَ عَلَى ٱللَّهِ یَسِیرٞ ۷۰
(اى بشر) آیا ندانستى که خدا از آنچه در آسمان و زمین است آگاه است؟ و این (جهان و همۀ حوادث آن) در کتابى (کتاب علم خدا) محفوظ و مسطور است و این (حفظ و نگهبانى) بر خدا کارى بسیار سهل است

وَیَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَمۡ یُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗا وَمَا لَیۡسَ لَهُم بِهِۦ عِلۡمٞۗ وَمَا لِلظَّـٰلِمِینَ مِن نَّصِیرٖ ۷۱
و (این مشرکان) خدا را رها کرده و چیزى غیر او را مى پرستند که بر پرستش آن هیچ دلیل و برهانى نفرستاده و نه خود علم و بصیرتى بدان دارند، (مشرکان، نادان و ستمکارند) و هرگز ستمکاران را یار و یاورى نخواهد بود

وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِمۡ ءَایَٰتُنَا بَیِّنَٰتٖ تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ ٱلۡمُنکَرَۖ یَکَادُونَ یَسۡطُونَ بِٱلَّذِینَ یَتۡلُونَ عَلَیۡهِمۡ ءَایَٰتِنَاۗ قُلۡ أَفَأُنَبِّئُکُم بِشَرّٖ مِّن ذَٰلِکُمُۚ ٱلنَّارُ وَعَدَهَا ٱللَّهُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِیرُ ۷۲
و هر گاه بر این کافران معاند آیات روشن ما تلاوت شود در چهرۀ آن کافران به حدى اثر مخالفت و انکار مشاهده کنى که نزدیک است (از فرط غضب) بر مؤمنانى که آیات ما را بر آنان قرائت مى کنند حمله ور شوند، (به آنها) بگو: آیا شما را به عذابى بدتر از این خبر دهم؟ آن آتش دوزخ است که خدا آن را به کافران وعده داده است و آنجا بسیار بد بازگشتگاهى خواهد بود