به گزارش پایگاه اینترنتی نیواطلس، مریخ نورد کنجکاوی از سال ۲۰۱۲ در سیاره مریخ بوده است و دو سال بعد تنها به مقصد اولیه کوه «شارپ» در ۱۵۴ کیلومتری دهانه «گیل» رسید. از اوایل سال ۲۰۱۹، این کاوشگر بدون سرنشین سرگرم تحقیق و تفحص در منطقه ای به نام «واحد زایش خاک رس» (clay-bearing unit) بوده و تا ماه مه نمونه های حفاری شده را آنالیز کرده است. این آنالیز نشان داد که این نمونه ها حاوی بیشترین میزان ماده معدنی رس هستند که تا آن زمان در این سیاره سرخ یافت شده بود.

کاوشگر کنجکاوی بعدها با کشف مقادیر زیادی گاز متان در مریخ موجب حیرت محققان شد؛ این کاوشگر همچنین با آشکار ساختن تغییرات فصلی عظیم در سطح اکسیژن این سیاره سرخ، محققان را گیج و مبهوت کرد.

اما در اواخر ماه مه سال جاری میلادی محققان کاوشگر کنجکاوی را عازم ماموریتی در انتهای شمالی منطقه ای به نام گرینهی پدیمنت (Greenheugh Pediment) کردند که شیب بسیار تندی دارد تا نگاهی به این سرزمین بیاندازد.

کنجکاوی در حوالی قله این منطقه، گره هایی را کشف کرد که نشان می دهند در این دهانه مدت طولانی پس از، محو دریاچه ها آب وجود داشته است.

اکنون دانشمندان امیدوارند که کاوش کنجکاوی در این منطقه جدید سرنخ هایی در مورد نحوه تغییر اوضاع اقلیمی هوا در حدود ۳ میلیارد سال پیش ارائه دهد.

محققان این ماموریت انتظار دارند که حداکثر سرعت کاوشگر کنجکاوی در مکان هایی میان ۲۵ تا ۱۰۰ متر در ساعت کاهش یابد و در قسمتی از این سفر کنجکاوی خود تصمیماتی در زمینه حرکتش بگیرد.

«مت گلیندر» راننده اصلی مریخ نورد کنجکاوی که مانند سایر اعضای گروه ماموریت کنجکاوی به دلیل شیوع همه گیری کووید-۱۹ در خانه کار می کند، گفت: کنجکاوی نمی تواند کاملا بدون دخالت انسان حرکت کند اما این توانایی را دارد که در طول مسیر به منظور پیشگیری از برخورد با سنگ های بزرگ یا زمین های پرخطر تصمیمات ساده ای بگیرد. 

امید می رود که کاوشگر کنجکاوی تا اوایل پاییز به مقصد جدید خود برسد هر چند که ممکن است در طول این مسیر به دلیل کشف زمینه های جالب برای حفاری متوقف شود.