به گزارش خبرنگار تشکلهای دانشگاهی خبرگزاری فارس، امید طاهرنژاد مدرس دانشگاه در یادداشتی به مناسبت بیماری کرونا و تعطیلی دانشگاهها نوشت: از اواخر بهمنماه سال گذشته، بروز بیماری کرونا در ایران مانند دهها کشور دیگر جهان، اعلام رسمی شد.
هنوز چند جلسهای از آغاز ترم تحصیلی دانشگاهها آغاز نشده بود که بر اساس دستورالعمل ستاد ملی مبارزه با کرونا، دانشگاهها تعطیل شد و این امر یک گسل تاریخی در فعالیت تشکلهای دانشجویی به وجود آورد.
تشکلها که فعالیتهای خود را در قالب برنامههای حضوری پیشبینی کرده بودند، با رکود بیسابقه مواجه شدند که البته مانند سایر بخشهای جامعه این رکود تا حدودی طبیعی هم بود.
به این ترتیب معمولاً بچههای تشکیلاتی میپرسند: «با شرایط کرونا و تعطیلی دانشگاهها ما چهکار کنیم؟ به چه روشی جذب نیرو کنیم و چگونه انسجام نیروهای موجود را حفظ کنیم؟»
یک فرمول کلی برای پاسخ به این سؤال میتوان مطرح کرد تا هر تشکلی با توجه به شرایط زمان و مکان خود از آن بهره بگیرد. فرمول این است:
نیاز مخاطب(دانشجو)+ پاسخ متناسب با نیاز= اقبال مخاطب به پاسخدهنده= جذب نیرو به تشکیلات
کرونا باعث شد بسیاری از دانشجوها حتی یک جلسه هم استاد خود را نبینند و نتیجتاً نیاز پیدا کردند تا از طریق ارتباط با استاد از منبع درس، نحوه تدریس استاد، کانال مجازی استاد و روش تدریس او اطلاع پیدا کنند. پس «نیاز مخاطب» در اینجا شد «پیدا کردن استاد».
حال تشکل دانشجویی میتواند با برقراری ارتباط میان استاد و دانشجو نقش «پاسخدهنده به نیاز» را بازی کند چراکه به دلیل تعاملات بچههای تشکیلاتی با مسئولین دانشگاه و اساتید، غالباً آنها امکان آسانتری برای این کار دارند.
تشکلها میتوانند با گردآوری جزوه استاد، تایپ جزوه و فراهم کردن دسترسی آسان بچهها باعث شوند تا جذب نیرو بهراحتی اتفاق بیافتد. البته توأم با این اقدام باید امکان ثبتنام غیرحضوری دانشجویان در تشکل هم فراهم شود.
دانشجویی که ببیند پس از زحمات فراوان برای پیدا کردن استاد، بهراحتی میتواند از کانال تشکل دانشجویی، استاد خود را بیابد و از تدریس و جزوه او بهرهمند شود، قطعاً تمایل فراوانی به پیوستن به آن تشکل پیدا میکند.
حال هر تشکلی میتواند با لحاظ کردن اقتضائات زمانی و مکانی دانشگاه خود، این فرمول را به کار بسته و از این طریق هم به حفظ انسجام نیروهای موجود بپردازد و هم نیروهای جدید را به تشکل خود تزریق کند.
در پایان یک نکته مهم را هم نباید فراموش کنیم و آن این است «پاسخ دادن به هر نیازی، باید بر اساس ارزشها و هنجارهای حاکم بر جامعه و دانشگاه باشد.»
انتهای پیام/
نظر شما