به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با توجه به پیش‌بینی صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA)، نرخ جمعیت برای رده سنی بالای ۶۰ سال که در حال حاضر ۱۲ درصد از کل جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد تا سال ۲۰۵۰ تقریباً به ۲۲ درصد خواهد رسید. این آمار برای کشورهای توسعه یافته بالاتر نیز خواهد بود، برای مثال یک‌چهارم از جمعیت ژاپن را این رده سنی تشکیل می‌دهد و پیش‌بینی‌های مربوطه حاکی از افزایش این میزان به ۳۰ درصد تنها تا سال ۲۰۳۰ است.

علی‌رغم وجود امکانات و برنامه‌های حمایتی برای سالمندان، این گروه در سراسر جهان با مشکلات نامحدودی مواجه هستند که آسودگی آن‌ها برای تردد و مسافرت به طور مستقل، توزیع خدمات و امکانات برای ارتقای فعالیت‌های جسمی و فکری آن‌ها، ارزش اجتماعی، ارتقای کیفیت زندگی و روابط اجتماعی آن‌ها را با چالش مواجه می‌کند.

از سوی دیگر ایجاد جوامع و محیط‌های دوستدار سالمندان و سرمایه‌گذاری روی برنامه‌های لازم برای پیشگیری از بروز مشکلات اجتماعی برای آن‌ها، همچنین پرداختن به مسائل مربوط به تنوع و تفاوت‌های موجود برای این گروه و افزایش مشارکت اجتماعی آن‌ها که از اساسی‌ترین نیازهای ایجاد شهرهای دوستدار سالمندان محسوب می‌شود، همگی می‌تواند شهرها را با چالش‌هایی بزرگ و جدی مواجه کند.

به همین دلیل مسئولان شهری در مسیر برنامه‌ریزی و طراحی محیط‌های دوستدار سالمند گام برداشته‌اند و تلاش می‌کنند سهم دولت‌ها و مشاغل در رفع نیازها و برآورده‌سازی اولویت‌های افراد مسن در جامعه و اقتصاد را شناسایی کنند. مطالعات انجام‌ گرفته نشان می‌دهد که به‌منظور دریافت بهترین بازخورد از این تلاش‌ها در وهله اول درک سالمندان و ریشه‌یابی چالش‌های موجود برای آن‌ها در جوامع دارای اهمیت است. برای به‌دست آوردن این درک باید با بررسی مسائل فیزیکی و اجتماعی گوناگون، همچنین آگاه شدن از نظرات خود سالمندان در این زمینه، به بهترین و قابل اجراترین راهکارهای علمی و عملی در این راستا دست یافت.

در حال حاضر بررسی‌های کاشیوا در ژاپن و منچستر در انگلستان نشان می‌دهد که دسترسی به امکانات رفاهی، حمل‌ونقل راحت و مسکن مناسب از بدیهی‌ترین نیاز گروه‌های سالخورده محسوب می‌شود و به همین علت نمی‌توان از اهمیت زیرساخت‌ها و حمایت‌های اجتماعی موردنیاز این افراد در جوامع دوستدار سالمندان چشم‌پوشی کرد.

مطالعات همچنین حاکی از اهمیت فوق‌العاده زیاد ایجاد این احساس در سالمندان است که آن‌ها نیز بخشی از جامعه هستند و سربار مسئولیتی برای نسل‌های جوان‌تر یا دولت‌ها نیستند. در همین راستا، کاشیوا برای رفاه سالمندان یک سیستم مراقبت و حمایت یکپارچه در جامعه ایجاد کرده است تا آن‌ها بتوانند به لحاظ مالی از خود و اقتصاد محلی حمایت کنند و منچستر حق اظهارنظر، احساس مالکیت و فرصت مشارکت در فرآیند تحقیقات مربوط به سالخوردگی را برای آن‌ها فراهم آورده است که نقش بسزایی در افزایش درک این گروه به‌منظور برنامه‌ریزی و طراحی شهرهای متناسب با سالخوردگی ایفا می‌کند.

علاوه بر این با هدف تأمین نیازهای سالمندان، اداره بازآفرینی شهری سنگاپور در همکاری با وزارت بهداشت، آژانس مراقبت‌های یکپارچه، هیئت توسعه مسکن و اداره ساخت‌وسازهای ساختمانی یک پروژه تحقیقاتی را آغاز کرده است که به بررسی تأثیر طراحی شهری بر وضع سالمندان می‌پردازد. هدف این برنامه چندمنظوره که تحت عنوان "برنامه‌ریزی نوآورانه و طراحی محله‌های دوستدار سالمند در سنگاپور" به مرحله اجرا درآمده، عبارت است از ارزیابی میزان تناسب محله‌های گوناگون این کشور برای سالخوردگان، بررسی چگونگی درک افراد بالای ۵۵ سال از جوامع، آگاهی از نحوه درک شدن آن‌ها توسط سایرین، دستیابی به میزان ارتباط آن‌ها با محیط‌های اجتماعی و سایر افراد و نیز مشخص کردن رابطه موجود میان ایجاد محلات دوستدار سالمند با وضعیت سلامت اجتماعی، فیزیکی و عاطفی یک فرد مسن.

این کشور با بررسی‌های کمی و کیفی و در همکاری با معماران و برنامه‌ریزان شهری درصدد است که از یافته‌های پروژه چندمنظوره خود برای تهیه دستورالعمل‌های برنامه‌ریزی و طراحی شهری، همچنین تعیین استراتژی طراحی‌های مبتنی بر موضوعات خاص بهره گیرد که اجرای آن‌ها در سراسر محله‌های گوناگون سنگاپور امکان‌پذیر باشد. این ابتکار عمل سنگاپور در نهایت منجر به ایجاد شهری دوستدار سالمند می‌شود که با ارائه بینش‌های همه‌جانبه برنامه‌ریزان عملی خواهد شد.