حضور بانوان انقلابی بر علیه رژیم طاغوت و پیروزی انقلاب اسلامی،  نقطه عطفی در تحول و ارتقاء نقش این قشر موثر در عرصه های اجتماعی بود. با نگاهی به دیدگاه امام و رهبر انقلاب در خصوص شان و جایگاه زنان، شاهد اهمیت  نظر ایشان در حفظ مسئولیت و حقوق با هویت مستقل  برای این قشر موثر هستیم. تغییر نگاه ابزاری به زنان بعد از سقوط رژیم طاغوت، دستاوردهای بسیاری در حوزه زنان و خانواده در طی 40 سال نصیب انقلاب اسلامی کرده و باتوان در عرصه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی پیشرفت های قابل توجهی را داشته اند.

اخبار اجتماعی - اما علی رغم تلاش و دستاوردهای متعدد، متاسفانه مشکلاتی همچنان در حوزه زنان بر زمین مانده که جایگاه والای این قشر را در جامعه با توجه به آرمان های انقلاب اسلامی دچار فاصله کرده است. بسیاری از کارشناسان در خصوص علل آسیب های  موجود در جایگاه فردی واجتماعی زنان، نظرات متفاوتی را بیان داشته اند؛ اما شاید بتوان مهمترین مسئله زنان را عدم کفایت سیاستگذاران ،متولیان و مدیران اجرایی مسائل زنان نام برد که همین عدم تخصص، سبب ضعف در اولویت و خط دهی به امور بانوان گردیده است. تقدم اشتراک سلایق و منافع سیاسی در انتصاب مسئولان حوزه زنان، منجر به تغییر مطالبه گری و تعریف برنامه در مسائل مختلف زنان به رفتارهای حاشیه دار و هزینه ساز شده و عدم تخصص و  انتخاب چهره های کلیشه ای سیاسی، برنامه های ماندگار و جامع زنان را ابتر گذاشته است. متاسفانه بیشتر منتخبین این عرصه، علاقمند دیده شدن در قامت یک اصلاح طلب یا اصولگرا هستند تا یک مطالبه گر حقیقی.

شواهد و قرائن از زندگی شخصی و کارنامه اجرایی این افراد آشکار می کند که بسیاری از مسئولین دچار مشکلات هویتی و شخصی هستند. به عنوان نمونه انتصاب گردشی یک فعال اصلاح طلب در سمت رئیس سازمان محیط زیست و سپس قرار گرفتن در جایگاه امور زنان و خانواده بدون ارتباط حوزه وظیفه ای، نشان از انتصاب و وابستگی حزبی و سیاسی بدون تخصص است. در سویی دیگر شاهد حضور مسئولی هستیم که شواهد زندگی و تحلیل رفتارشناسی زندگی وی نشان از تضییع حقوق زندگی یک زن دیگر است اما او نیز با چنین کارنامه ای هر روز در ظاهر فریاد دفاع از حقوق زنان را سر می دهد.و یا در توهم جوانگرایی و حرکتی شعاری، فردی بی تجربه و غیر متخصص به عنوان مشاور بانوان یک وزارتخانه مهم انتخاب می شود.

با نگاهی به کارنامه مدیران حوزه زنان و خانواده در پس از انقلاب، باید اذعان داشت، ضروری ترین رویکرد در جهت ارتقای شخصیت فردی و جایگاه اجتماعی زنان، انتصاب مدیرانی متخصص و مرتبط، بدور از چهره های کلیشه ای، حزبی و منفعل می باشد. باید فردی از بدنه متفکر و نخبه در راس هرم حوزه زنان قرار گیرد که بتواند الگوی مناسبی در جهت ارتقاء فرهنگ، آگاهی بخشی و آموزش حقوقی زنان باشد. نه اینکه افراد منتخب برای جبران کمبود جایگاه سیاسی و اجتماعی خود از حوزه زنان سوء استفاده کنند.

به هر حال امید می رود در جهت حل چالش جدی و رفع خلاءها، توجه ویژه ای از سوی مسئولین امر صورت گیرد و با انتصاب افرادی با شرایط لازم علمی-تخصصی و اتخاذ تدابیری در جهت برنامه ریزی دقیق مسائل زنان اقدام شود تا از رویکرد غیر تخصصی، سیاسی و سلیقه ای که بیشترین ضربات را به جایگاه زنان وارد می سازد، جلوگیری گردد.

دکتر مهدیه شادمانی

دکتری روابط بین الملل و کارشناس امور زنان