به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، واکنش دوم اما متعلق به جمیله کریمی دبیر جمعیت زنان مسلمان نواندیش فارس بود که در گفتگو با سایت خبرگزاری دولت (ایرنا) تلاش کرد ضمن ابراز برخی نقدها به عملکرد مجلس دهم، با رزومه سازی برای هم حزبی های خود و البته انداختن توپ به زمین رقبای سیاسی، به نوعی از روند کلی این مجلس دفاع کند. کریمی در بخشی از اظهارات خود گفت: «اصلاح‌طلبان و فراکسیون امید در مجلس دهم اکثریت را در اختیار نداشتند از همین رو، امروز نباید کاستی مجلس را متوجه اصلاح‌طلبان کرد!» این سخنان در حالی عنوان می شود که 167 نفر از 290 نماینده مجلس دهم (بیش از 57 درصد)، از اعضای لیست امید به مجلس دهم راه یافتند که پس از تشکیل مجلس نیز در قالب فراکسیون امید سازماندهی شدند.

کریمی در بخش دیگری از سخنان خود نیز همانند برخی دیگر از چهره های اصلاح طلب، ضمن اذعان تلویحی به ناکامی مجلس دهم در عمل به تکالیف خود، آن را به گردن رقیب سیاسی انداخت و گفت: بخشی از ناکامی‌های لیست امید در مجلس به دلیل تبلیغات تخریبی رقیب سیاسی بود!

این حنا دیگر رنگ باخته است!

متاسفانه فرافکنی و معطوف ساختن افکار عمومی به مسائل حاشیه ای، یکی از شگردهای برخی اهالی سیاست در کشور ماست تا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند و نگاه‌ها و حواس‌ها را به سمت دیگری معطوف کنند. این روزها، آخرین سال فعالیت شورای پنجم شهر شیراز آغاز شده است.

با نگاهی به عملکرد اعضای این شورا طی سه سال گذشته، این سوال مطرح می‌شود که چه تعداد از مطالب انتشار یافته از سوی اعضای شورای شهر شیراز در طی این سه سال، مرتبط با مسئولیت کاری آنها و در قالب ارائه گزارش عملکرد به مردم بوده و چه تعداد از آنها، مطالبی با موضوعات حاشیه‌ای و سیاسی بوده است؟

بنا بر اظهارات یکی از اعضای شورای شهر شیراز، استخدام خارج از ضابطه سیصد نفر در مجموعه شهرداری شیراز این روزها یک علامت سوال بسیار بزرگ روبروی شورای پنجم قرار داده است. اگر این ادعا کذب است، چرا اعضای محترم شورای شهر، نمی‌آیند و با انتشار اسامی این سیصد نفر، بر همه این حرف و حدیث ها خط بطلان نمی‌کشند؟

چرا باید از بابت انتشار اسامی این سیصد نفر و بررسی نسبت‌های فامیلی و یا سیاسی این افراد با اعضای شورای شهر و سران سیاسی جریان اصلاحات در فارس، واهمه وجود داشته باشد؟ و یا در ابهامی دیگر، چرا هنوز پاسخ روشنی از سوی جریان اصلاحات فارس در توضیح چرایی قرار گرفتن فردی مانند مهدی حاجتی در لیست امید شورای شهر شیراز که رسما به دوستی با برخی فِرَق ضالّه افتخار می‌کند داده نشده است؟ چرا هنوز هیچکس در مجموعه شورا و شهرداری شیراز، از بابت فرار سیاسی و درخواست پناهندگی یکی از مسئولان اصلی روابط عمومی مجموعه شهرداری و اظهارات وی علیه نظام اسلامی در شبکه بی‌بی‌سی عذرخواهی نکرده است؟

در پاسخ به این ابهامات بزرگ، آیا رواست که عضو محترمی از شورای شهر بیاید و در پاسخ به اعتماد خدشه‌دار شده افکار عمومی، فرافکنی کند و رئیس مجلس را صرفا بر اساس ادعاهای سیاسی واهی سلطان املاک نجومی بخواند؟ چرا در این روزها، ابهامات افکار عمومی درباره شورای شهر شیراز به گونه دیگری پاسخ داده می‌شود؟! 

یا در طرف دیگری از این ماجرا، می توان ۴ سال پیش را به خاطر آورد که احزاب اصلاح‌طلب و مادرخوانده‌ها و پدرخوانده‌های این جریان در استان فارس، شبانه روز در تلاش بودند تا اعضای لیست امید به مجلس شورای اسلامی راه یابند و از هیچ تلاشی برای تحقق این امر فروگذار نکردند.

آیا این انصاف است که حال پس از ۴ سال ناکامی و تلف کردن وقت مردم و بر باد رفتن فرصت های بی نظیر برای توسعه استان فارس، عنوان شود که رقبا نگذاشتند ما کار کنیم؟ آیا انصاف است که عنوان شود مهمترین هدف ما این بود که افراط گرایان به جای ما بر صندلی مجلس تکیه نزنند؟ آیا انصاف است که در این ۴ سال، شیراز را به عنوان سومین حرم اهل بیت(ع) و پایتخت فرهنگی ایران اسلامی، با سلفی حقارت یکی از نمایندگانش و اظهارات ساختارشکنانه یکی دیگر از نمایندگانش و سکوت بُهت آور سیاسی، رسانه ای، اجتماعی، و فرهنگی دو تن دیگر از نمایندگانش بشناسند؟

طبیعتا این روزها، افکار عمومی در شهر شیراز و استان فارس، همانند دیگر نقاط کشور منتظر دریافت پاسخ های منطقی و عقلانی برای اعتمادی هستند که طی سالهای گذشته به لیست امید و اصلاح طلبان داشته اند و حال می خواهند بدانند ثمره این اعتماد چه بوده است؟

ای کاش سران جریان اصلاحات در استان فارس، در خصوص کاستی ها و ناکامی های عوامل این جریان در مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر، صادقانه و صریح با مردم سخن بگویند تا شاید اعتماد از دست رفته عمومی به این جریان سیاسی، بازیابی شود.

عبدالله حسینی

انتهای پیام/