محققان رویان در پژوهشی تأثیر سبک زندگی (رژیم غذایی و ورزش) بر کیفیت اسپرم، خصوصیات مورفومتریک بیضه و بافت بیضه را در موش‌ها مورد بررسی قرار دادند. دکتر محمدحسین نصر اصفهانی و همکاران در پژوهشگاه رویان با هدف بررسی تأثیر ورزش هوازی و رژیم غذایی کم چرب و پر چرب روی بافت بیضه موش و عملکرد اسپرم پژوهشی طراحی کردند که طی آن موش‌های صحرایی چاق و غیر چاق در معرض رژیم غذایی با چربی بالا یا چربی کم و فعالیت بدنی یا بی‌تحرکی قرار گرفتند. در نهایت ویژگی‌های ظاهری بیضه، تحرک و شکل ظاهری اسپرم، پراکسیداسیون لیپیدها و وضعیت کروماتین در آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت.

کیفیت مایع اسپرم و عملکرد آن، بافت بیضه و به طور کلی باروری مردان به عوامل متعددی از جمله سن، محیط زندگی، فعالیت بدنی، پیشینه ژنتیکی و شغل بستگی دارد. سلامتی اندام تناسلی به دلیل چاقی که وابسته به پایه‌های ژنتیکی، اپی‌ژنتیکی و اجتماعی-محیط زیستی است، به‌خطر می‌افتد. مصرف بیش از حد رژیم‌های غذایی سرشار از قند و چربی‌های اشباع به همراه فعالیت بدنی کم، می‌تواند بازخورد منفی در پتانسیل باروری مردان داشته باشد. 

مطالعات قبلی نشان می‌دهد که ترکیب اسیدهای چرب اسپرم با کیفیت مایع منی و پتانسیل باروری مردان در ارتباط است. سه نوع اسید چرب طبیعی از جمله اشباع، اشباع‌نشده تک واحدی و چند واحدی در بدن انسان وجود دارد که از بین آن‌ها اسیدهای چرب اشباع‌نشده چند واحدی نمی‌توانند سنتز شوند و از رژیم غذایی دریافت می‌شوند. در این راستا نشان داده شد که میانگین اسید چرب دوکوزاهگزانوئیک (DHA) به‌عنوان یک اسید چرب امگا-3 اشباع‌نشده چندگانه در مردان نابارور به‌طور چشمگیری پایین‌تر از normozoospermia بود. علاوه بر این همبستگی مثبتی بین پارامترهای DHA و اسپرم و بین DHA و تقسیم شدن DNA اسپرم وجود دارد. کنترل انرژی در بیضه برای تقویت اسپرماتوژنزیس نرمال ضروری است در حالی که چاقی باعث اختلال در گلوکز و متابولیسم انرژی در این بافت می‌شود.

تعداد بسیاری از مطالعات تأثیر تمرینات ورزشی در سیستم تولید مثل مردان را بررسی کرده‌اند که نشان می‌دهد داشتن فعالیت بدنی متعادل ​​تأثیر مفیدی بر پتانسیل باروری دارد در حالی که فعالیت بدنی شدید مانند دوچرخه‌سواری حرفه‌ای می‌تواند تأثیر نامطلوب بر پتانسیل باروری داشته باشد. در این راستا محققان نشان دادند که رژیم غذایی و ورزش باعث بهبود فیزیولوژی اسپرم در موش‌هایی با رژیم غذایی پر چرب می‌شود. علاوه بر این بر خلاف غلظت اسپرم و مورفولوژی، ارتباط چشمگیری بین رژیم‌های غذایی محتاطانه و تحرک اسپرم وجود دارد.

محققان مشاهده کردند که مداخله همزمان ورزش و رژیم غذایی هیچ تغییری در خصوصیات مورفولوژیکی بیضه، مورفولوژی اسپرم و تقسیم شدن DNA در هر دو گروه چاق و غیر چاق ایجاد نمی‌کند. در حالی‌که ورزش و یا رژیم غذایی هر کدام به تنهایی منجر به افزایش چشمگیر غلظت اسپرم و تحرک اسپرم در هر دو گروه می‌شوند. هم‌چنین ورزش در هر دو گروه منجر به پراکسیداسیون درصد زیادی از لیپیدها و مداخله ورزشی به‌طور چشمگیری باعث بهبود کمبود اسپرم پروتامین در گروه موش‌های چاق می‌شود. در نهایت محققان نتیجه گرفتند که مداخلات ورزشی در مقایسه با رژیم غذایی در بهبود عملکرد اسپرم در موش‌های آزمایشگاهی چاق مؤثرتر است.