به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، هندبال ایران را باید رشته فرصت‌سوز ایران بنامیم؛ تیمی که بهترین‌ها را در اختیار دارد اما در سطح آسیا و جهان حرفی برای گفتن ندارد و هر بار باید شاهد پسرفت این رشته مهیج باشیم. البته پسرفت هندبال تنها به تیم ملی ایران منجر نمی‌شود؛ هندبال ساحلی و هندبال بانوان هم همین شرایط را دارند. با وجود اینکه هندبال ساحلی سال گذشته در رقابت‌های قهرمانی آسیا به مقام سوم رسید اما با توجه به کاهش سهمیه فدراسیون جهانی این تیم سهمیه جهانی را از دست داد. البته فدراسیون قول رایزنی داده بود تا از طریق وایلد کارت بتواند جواز حضور را به دست آورد؛ وعده‌ای که در حد حرف باقی ماند و هیچ زمانی توضیحی برای آن داده نشد. 

ورزش ایران به خوبی به اتفاقات تاریخی شبیه است؛  در کشور چین یکی از رهبران این کشور طرحی با عنوان «یک گام بزرگ به جلو» به اجرا درآورد؛ طرحی که شامل بخش صنعتی و کشاورزی بود. مهم‌ترین دغدغه آنها در بخش صنعت، اصلاح نظام تولید و در بخش کشاورزی و اعلام جنگ علیه گنجشک‌ها بود! دولت‌مردان چینی  پرندگان را دشمن کشور خود می‌دانستند و  اقدام به نابودی آنها کردند. پس از مدتی نسل این پرندگان در این کشور به مرز انقراض رسیدند و درست زمانی که رهبران این کشور احساس پیروزمندی و قهرمانی می‌کردند، بزرگ‌ترین و تاریخی‌ترین شکست این کشور رقم خورد! خالی شدن این کشور از پرندگان، باعث شد حشرات مختلفی از جمله ملخ زیاد شد و آنها با تسلط بر مزارع این کشور و نابودی محصولات کشور را به مرز قحطی رساندند.

بدون شک در مرحله اول رهبر این کشور در مخالفت با منتقدان خود اعلام کرد که چین به عقب بازنخواهد گشت و به زودی مشکل حل می‌شود. اما متأسفانه با تشدید بحران و کشته شدن 43 میلیون نفر بر اثر فقر و گرسنگی و بحرانی شدن شرایط، این رهبر به سیاست‌های نادرست خود اعتراف کرد و دست از لجبازی و مقابله با منتقدان خود برداشت. طبیعتاً  این موضوع برای آن دسته از مدیرانی است که دلبسته جایگاه مدیریتی خود می‌شوند و مصرانه بر تصمیمات نادرست خود پافشاری می‌کنند و با صحبت‌ها و نقدهای متخصصان و کارشناسان مخالفت می‌کنند و تنها بر اثبات برنامه‌های خود تأکید می‌کنند.

بنابراین مدیران ورزشی باید بدانند تاریخ با لبخند معنادار در مورد آنها قضاوت خواهد کرد. به راستی این داستان مدیریتی شباهت زیادی به حال و هوای فدراسیون هندبال دارد. در سالیان گذشته تاکنون این فدراسیون نه‌تنها نتوانسته وفاق و همدلی را در این رشته به وجود بیاورد بلکه با تخریب و خانه‌نشینی بزرگان این رشته و استفاده از افراد کم‌تجربه و ناآگاه، هندبال را تا مرز پرتگاه پیش برده است. در حال حاضر در هیچ‌یک از مسابقات مردان و بانوان نتوانستند جایگاهی در آسیا کسب کند و حتی سال گذشته تیم ایران در آسیا با یک پله سقوط مواجه شد.

 تیم هندبال در تاریخ ایران بیشترین لژیونر را دارد؛ بازیکنان ایران در تیم‌های مطرح دنیا بازی می‌کنند و بدون شک این افتخار بزرگی برای هندبال ایران است. اما سال گذشته این تیم به مسابقات المپیک و جهانی راه پیدا نکرد و در مسابقات آسیایی هم تیم ملی یک پله سقوط کرد. سال گذشته تیم ملی  هندبال ساحلی نتوانست موفق به حضور در مسابقات جهانی شود. متأسفانه مسئولان جدید فدراسیون هندبال اصرار به تکرار اشتباهات خود دارند و هنوز نتوانسته‌اند یک بار موافقان و مخالفان این خانواده را دور هم جمع کنند.

در روزهای گذشته انتقادهای زیادی به عملکرد انجمن ساحلی صورت گرفت. مسئولان مربوطه با فرار رو به جلو به جای پاسخگویی و ارائه عملکرد خود سعی بر زیر سؤال بردن عملکرد مدیران سابق داشتند؛ چرا که هنوز پاسخی در خصوص عدم راهیابی این رشته در مسابقات جهانی سال گذشته ارائه نشده است و همچنین توضیح در خصوص اخذ وایلد کارت که وعده آن را داده بودند هم ارائه نشد.

با توجه به عملکرد صورت گرفته در طی سال‌های اخیر و انحصاری شدن این رشته، سؤالات زیادی به وجود آمده است. تبدیل شدن کمیته ساحلی چه دستاوردهایی برای این رشته داشته است؟ آیا انجمن هندبال ساحلی توانسته در این مدت به صورت یک انجمن مستقل در این فدراسیون فعالیت کند و هزینه‌های خود را تأمین کند؟! این انجمن تا چه اندازه توانسته حامی مالی برای خود داشته باشد؟ از طرف دیگر توسعه زیرساخت برای میزبانی مسابقات مختلف یکی از موضوعات مهم و حساس در رشته هندبال ساحلی است و حالا این سؤال به وجود می‌آید که آیا انجمن هندبال ساحلی توانسته این امکانات و زیرساخت‌ها را فراهم کند؟! فعالیت داوران هندبال ساحلی چگونه است و آیا این فدراسیون داوران را برای حضور در عرصه بین‌المللی و آسیایی معرفی می‌کند؟ تشکیل سازمان ساحلی و کارگاه‌های ساحلی یکی از وعده‌های رئیس جدید فدراسیون هندبال بوده و آیا پس از دو سال حضور رئیس جدید فدراسیون این وعده‌ها محقق شده است؟!

انتهای پیام/4057/