به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، دانشمندان در زمان جنگ جهانی دوم کشف کردند که برخی از موجودات و حیوانات اعمالشان را مطابق با ساعت بدنی خود انجام می‌دهند. ساعت بدن یا ساعت زیستی چرخه تقریبا 24 ساعته در فرایندهای زیست شیمیایی، فیزیولوژی یا رفتاری موجودات زنده است که شامل گیاهان، جانوران، قارچ‌ها و سیانوباکتری‌ها می‌شود.

بعد از این اکتشاف بزرگ، دانشمندی به نام یورگن اشوف به این فکر افتاد که آیا انسان نیز ساعت بدن دارد یا خیر. در دهه 1960 میلادی اشوف با همکاری راتگر ویور مجموعه‌ای آزمایش انجام داد که نتایج آنها پاسخی برای پرسش وی به ارمغان آورد.

اشوف برای بررسی عملکرد ساعت زیستی انسان، پناهگاهی ضدصدا و زیرزمینی در  اعماق کوهپایه‌های روستای باوریا (واقع در آلمان) ساخت. آزمایش‌ها وی برای دو دهه ادامه داشت و در حال حاضر از پیشگامان مطالعات در حوزه گاهشناسی به شمار می‌رود. نتایج مطالعات اشوف درک انسان از زمان را تغییر داد.

داوطلبانی که در آزمایش‌های اشوف شرکت می‌کردند در محیطی بدون ساعت و پنجره قرار می‌گرفتند. این افراد برای چند هفته موجودیتی بدون زمان و به دور از هر گونه نشانه از عوامل بیرونی (مانند چرخه شب و روز) تجربه می‌کردند. دانشمندان برای بررسی این موضوع که آیا ساعت درونی یک فرد بر ساعت درونی افراد دیگر تأثیر می‌گذارد یا خیر، رفتارهای داوطلبان را به صورت دو نفره و در گروه‌های کوچک مطالعه می‌کردند.

در تمامی این آزمایش‌ها، داوطلبان گذران زمان را فراموش کردند. به لطف آزمایش‌ها و مطالعات اشوف، حال می‌دانیم که درک انسان از «زمان» توسط سه ساعت: ساعت بدن، ساعت خورشیدی و ساعت اجتماعی ایجاد می‌شود.

انتهای پیام/4021/