به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، ماه رمضان، ماه عبودیت و بندگی، ماه آسمانی شدن، ماه سیر در ملکوت، ماه قرآن و صفای دل، ماه نورانیت باطن و زلالی دل با همه برکات و خیراتی که داشت به پایان رسید و هیچ یک از ما نمی دانیم که در شب های پرفیض قدر چه سرنوشتی تا سال آینده برای ما رقم خورده است.

شاید کمتر کسی شب قدر سال قبل، گمان می کرد تا سال بعد دیگر حاج قاسم عزیز و هم رزمانش در بین ما نیستند، در عظمت او همین بس که ولی فقیه زمان در کنار پیکر اربا اربای او و در نماز میت، اشک می ریزد.

شاید به فکر کمتر کسی خطور می کرد قرار است اواخر آن سال ویروسی منحوس رشد کند و جهان را درگیر خود کند، کسی گمان نمی کرد حرم مطهر و منور سلطان سریر ارتضا آقای علی بن موسی الرضا(ع) که جانمان برای حرمش پر می زند تا سال آینده همچون بقیع، مظلوم و بی زائر بشود و یا قم حرم بی بی فاطمه معصومه(س) که پناه بی پناهان عالم و خانه دل شکستان بود، روزی به جایی برسد که آرزوی دین ضریحش اشک را بر گونه روانه کند.

هر وقت دلمان از دنیا می گرفت با همان قلب سیاه و دل پرگناه به مسجد جمکران می رفتیم و با دو رکعت نماز و ارتباط با امام زمان(عج) آرام می شدیم، اما تقدیر این چنین شد که این هم برای ما آرزو شود.

سال 98 هرچند برای کشور خوبی هایی داشت و کشور از نظر اقتصادی کمی رو به جلو حرکت کرد، مردم در تشییع جنازه حاج قاسم سلیمانی گل کاشتند و در انتخابات آخر سال نیز به رغم شیوع ویروس کرونا حضور چشم گیری داشتند ولی به فرموده رهبر معظم انقلاب سال 98 سالی بود که با سیل آغاز شد و با کرونا به پایان رسید، نمی دانیم چه شد و چه کردیم و چه بلایی بر سر خودمان آوردیم که از حرم های نورانی، از مساجد و محافل و از جمع های پرشور و معنویت و از سفره های سرشار از زیبایی افطار در ماه رمضان امسال محروم شدیم.

در شب های قدر از خدا خواستیم و در این روز عید نیز از خدا می خواهیم که تا سال آینده بهترین سرنوشت ها را داشته باشیم، اگر زنده بودیم در مسیر رضای خدا و اهل بیت(ع) گام برداریم، از گذشته بهتر شویم، خطاهای قبل را جبران کنیم و اگر هم از دنیا رفتیم خداوند ما را در سرازیری قبر و شب اول قبر و هنگام حشر و نشر با ائمه طاهرینش قرین کند.

اما به فطر رسیده ایم که به تعبیر روایات نورانی، انسان در این روز به فطرت پاکی که از آن متولد شده برمی گردد، خداوند در شب عید فطر خطاکاران و گنه کاران زیادی را از آتش جهنم رهایی بخشیده و به دریای بیکران رحمت و مغفرت خویش می رساند، همچنانکه پیامبر گرامی اسلام(ص) در مورد ماه رمضان فرمودند: «شهرٌ اوله رحمة و وسطه مغفرة و آخره عتقٌ من النار» یعنی ماه رمضان ماهی است که با رحمت بی کران الهی آغاز می‌شود، در میانه راه با مغفرت و بخشش الهی گره می خورد و هنگامی که از این ماه بیرون می رود برات آزادی از جهنم را دریافت می‌کند.

و خوشا به حال کسانی که توانستند خرمنی از یاد خدا و مناجات های نیمه شب و دعا و قرآن از این ماه برداشته و برای آینده خود ذخیره کند، چراکه هیچ یک از ما نه تنها از آینده دور خود و رسیدن به رمضان بعدی اطمینان نداریم، بلکه از یک ساعت آینده هم بی خبریم.

در روایتی طولانی در فضیلت ماه رمضان و عید فطر از پیامبر اعظم(ص)  نقل شده است:

«فَإِذَا كَانَتْ لَیلَةُ الْفِطْرِ وَ هِی تُسَمَّى لَیلَةَ الْجَوَائِزِ أَعْطَى اللَّهُ الْعَامِلینَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسَابٍ، فَإِذَا كَانَتْ غَدَاةُ یوْمِ الْفِطْرِ بَعَثَ اللَّهُ الْمَلَائِكَةَ فِی كُلِّ الْبِلَادِ فَیهْبِطُونَ إِلَى الْأَرْضِ وَ یقِفُونَ عَلَى أَفْوَاهِ السِّكَكِ فَیقُولُونَ یا أُمَّةَ مُحَمَّدٍ اخْرُجُوا إِلَى رَبٍّ كَرِیمٍ یعْطِی الْجَزِیلَ وَ یغْفِرُ الْعَظِیمَ» و چون شب عید فطر-كه شب جوائز نام دارد- فرا رسد، خداوند پاداش عمل‏ كنندگان را بدون حساب و شمارش ببخشد و چون صبح روز عید فرا رسد خداوند فرشتگان را به همه ‏ی شهرها بفرستد. پس در زمین فرود آیند و سر كوچه‏ ها و گذرها بایستند و (با صدایى كه آن را همه‏ ی آفریده‏ هاى خدا جز جن و آدمیان می‏شنوند) گویند: اى امّت محمّد! به سوى پروردگار كریم (براى نماز عید) بیرون شوید كه او پاداش فراوان دهد و گناهان بزرگ را بیامرزد.

گفتیم که عید فطر عید بازگشت به فطرت انسانی است، از طرف دیگر خداوند هم کریم و رحیم مطلق است و همه ما در این روز امیدوار به عنایت ویژه او هستیم و از او می خواهیم ثواب و اجر عاملان واقعی به اعمال و اذکار و نیات ماه رمضان را در این روز در پرونده ما ثبت و ضبط کند.

اما نکته مهمی که نباید آن را فراموش کنیم این است که باید بدانیم انسان مطابق روایات، هرآنچه بکارد درو می‌کند یعنی همه ما از خیر و خوبی و البته از شر و بدی، ثمره اعمال خود را می بینیم، اگر بلایی نازل می‌شود، اگر ویروسی همه گیر می‌شود، اگر حرمی تعطیل و مؤمنانی از فیض زیارت محروم می شوند همه و همه به خود ما برمی گردد.

وقتی جامعه ای افرادش به فکر هم نباشند، وقتی ثروتمندی تمام هم و غمش به کارهای غیر ضروری معطوف شود، وقتی مسؤولی بی انصافی به خرج می دهد، وقتی مدیری از بیت المال دزدی می‌کند، وقتی عدل و انصاف از جامعه ای رخت برمی بندد، وقتی فقیری در شهر سر گرسنه به بالین می گذارد، وقتی جوانی به علت نداشتن پشتوانه شغلی و مالی ازدواج نمی‌کند و به گناه می افتد و در همه این موارد کسی دم نمی زند نمی توانیم انتظار بلا و مصیبت را بر همه جامعه نداشته باشیم.

در بلاها شاید تک تک ما مقصر نباشیم، اما همگی به نحوی کوتاهی می کنیم و آتش که گرفت خشک و تر می سوزد، از این رو همه باید تلاش کنیم در این روز عید، فطرت الهی خود را فراموش نکنیم و ثمراتی که از ماه رمضان برداشت کرده ایم را حفظ کنیم.

اگر انفاقی کرده ایم ادامه دهیم، اگر با دعا و مناجات انس گرفته ایم آن را فراموش نکنیم، اگر قرآن های خاک گرفته را از تاقچه های خانه ها پایین آوردیم دوباره تا ماه رمضان بعد در تاقچه نگذاریم، اگر به بیچاره ای رحم کردیم فراموش نکنیم و اگر در این ماه چشم و زبان و گوش و شکم خود را کنترل کردیم بعد از ماه رمضان هم به این مسیر ادامه دهیم، باشد که عنایت ویژه خداوند به ما قرار گرفته و در نهایت، در آینده ای نزدیک شاهد جامعه ای ایمانی، مهدوی، ولایت مدار و منتظر باشیم که در این صورت یقینا نگاه خاص امام زمان(عج) را نیز به خود درک خواهیم کرد.

داود جعفری

طلبه درس خارج و فعال رسانه ای