به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  شاید کمتر کسی بداند که برادر مارادونا یا فرناندو هیه رو نیز روزی در لالیگا بازی کرده است. در ادامه نام برادرانی که در بالاترین سطح فوتبال اسپانیا بازی کرده اند را مرور خواهیم کرد.

جولیو و پاتشی سالیناس رکورد بیشترین حضور همزمان دو برادر در لالیگا (۷۲۵ بازی) را در اختیار دارند. برادران متولد بیلبائو از مسیر آکادمی معتبر جوانان این باشگاه در ترکیب این تیم حضور یافتند و بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ و قبل از جدا شدن مسیرشان برای تیم اول باسک بازی کردند. جولیو، مهاجم نوک، موفق به بازی در اتلتیکو مادرید، بارسلونا (جایی که او چهار قهرمانی پیاپی لالیگا و جام اروپا را فتح کرد) دیپورتیوو، اسپورتینگ و آلاوس شد، اما پاتشی نیز به عنوان مدافع میانی دوران حرفه‌ای قابل احترامی داشت و تقریبا ۴۵۰ بازی برای بیلبائو و سلتا انجام داد.

فرانک و رونالد دی بوئر

دوقلو‌های دی بوئر دوران حرفه‌ای فوق العاده‌ای داشتند. هم فرانک و هم رونالد بخشی از تیم درخشان آژاکس در اواسط دهه ۱۹۹۰ بودند و قبل از انتقال به بارسلونا با سرمربی سابق شان لوییز فان خال در سال ۱۹۹۹، به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۵ دست یافتند. آن‌ها در فصل اول فاتح لالیگا نیز شدند، اما دوران همزمان حضورشان در لالیگا فقط یک سال به طول انجامید. رونالد پس از گذشت تنها یک فصل به رنجرز نقل مکان کرد، در حالی که فرانک تا سال ۲۰۰۳ در نوکمپ به عنوان یکی از مهره‌های اصلی باقی ماند.

تیاگو و رافینا آلکانتارا

تیاگو و رافین‌ها پدر مشهوری به نام مازینیو دارند که در سال ۱۹۹۴ با برزیل در جام جهانی قهرمان شد. او نیز در طول دوران ورزش اش در اسپانیا بازی کرد و هر دو پسرش نیز بیشتر دوران کودکی خود را در اسپانیا سپری کرده و در یکی از مشهورترین آکادمی‌های جهان به نام لاماسیا رشد کردند؛ جایی برای رسیدن به تیم اول بارسا. در ادامه هر دو از بارسلونا جدا شدند، برادر بزرگتر تیاگو مسیر موفقیت در بایرن مونیخ را طی کرد و برادر کوچکتر رافینیا در سلتا در اسپانیا به کارش ادامه داد.

فرناندو و مانولو هیررو

فرناندو هیرو یکی از با استعدادترین و بهترین بازیکنان اسپانیایی تاریخ است که در دوران استثنایی اش بازوبند کاپیتانی رئال مادرید و اسپانیا را نیز بر بازو بسته است. با این وجود بسیاری از هواداران فوتبال نمی‌دانند که دو برادر بزرگتر او نیز در رده‌های برتر فوتبال اسپانیا بازی می‌کردند، البته بدون رسیدن سطح موفقیت فرناندو. آنتونیو هیرو تعداد انگشت شماری بازی در مالاگا انجام داد، در حالی که مانولو هیرو با بازی برای مالاگا، رئال وایادولید، رئال بتیس و تنریف دوران موفقی در لالیگا رقم زد. هر دو فرناندو و مانولو بیشتر دوران حرفه‌ای شان را در پست دفاع وسط بازی می‌کردند و حتی در فصل ۱۹۸۷/۸۸ در والادولید با هم همبازی بودند.

کالو و ایکچوکوو اوچه

کالو و ایکچوکوو اوچه هر دو در شهر آبا در نیجریه متولد شدند و به عنوان مهاجم در لالیگا بازی کردند. ایکچوکو تقریبا تمام دوران ورزشی اش را در اسپانیا در لباس تیم هایی، چون رکریتیوو هوئلوا، ختافه، ساراگوزا و ویارئال گذراند و تقریبا ۲۰۰ بازی در لیگ انجام داد، در حالی که کالو موفقیت‌های زیادی در اسپانیول، آلمریا و لوانته داشت.

دیگو و گابریل میلیتو

روابط برادران فوتبالی آرژانتینی به نام‌های دیگو و گابریل میلیتو از همان ابتدا جالب بود. آن‌ها به ترتیب تیم‌های رقیب راسینگ و ایندپندنته حضور یافتند و در اواخر دهه ۱۹۹۰ به عنوان دو بازیکن جوان آینده دار در فوتبال آرژانتین نام شان مطرح شد. آن‌ها در اسپانیا بین سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ در رئال ساراگوزا همبازی شدند و هر دو ثابت کردند که در بین بهترین بازیکنان هم پست شان در لالیگا قرار دارند (دیگو مهاجم نوک بود، گابریل نیز مدافع میانی). آن‌ها در ادامه بار دیگر مقابل یکدیگر قرار گرفتند، زیرا گابریل در تابستان سال ۲۰۰۷ به بارسلونا نقل مکان کرد، در حالی که دیگو قبل از انتقال به سری آ، یک سال دیگر در ساراگوسا ماند.

لوکاس و تئو هرناندز

لوکاس و تئو هرناندز فرزندان ژان فرانسوا هرناندز بازیکن سابق اتلتیکو مادرید بودند و هر دو بازیکن در آکادمی اتلتیکو رشد کردند و به عنوان دو مدافع برتر در سال‌های اخیر ظاهر شده اند. اما در سال ۲۰۱۷ تئو پیش از اینکه هرگز یک بازی رسمی برای اتلتیکو به میدان برود، با انتقال به رئال مادرید فوتبال اسپانیا را شوکه کرد. لوکاس خود را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان فوتبال اروپا در اتلتیکو شناساند و در سال ۲۰۱۸ و قبل از انتقال به بایرن مونیخ در سال ۲۰۱۹، با تیمش قهرمان لیگ اروپا شد.

دیگو و هوگو مارادونا

بیشتر هواداران فوتبال از دوران پرفراز و نشی دیگو مارادونا در لالیگا، ابتدا با بارسلونا و بعد با سویا خبر دارند. با این حال برادر کوچکتر او هوگو نیز در اسپانیا فوتبال بازی کرد و بین سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۰ و در حالی که برادرش دیگو در ناپولی حضور داشت، در رایو وایه کانو بازی کرد. هوگو به این تیم کمک کرد تا در فصل ۸۹-۱۹۸۸ جواز صعود به لالیگا را کسب کند و در این راه شش گل به ثمر برساند، اما فصل بعد رایو دوباره سقوط کرد.

ژابی و میکل آلونسو

میکل و ژابی آلونسو برای فوتبال بازی کردند و حضور در تیم در رئال سوسیداد متولد شدند، همان باشگاهی که پدرشان پریکو آلونسو برای آن‌ها بازی و مربیگری کرده بود. هر دو هافبک، آن‌ها علی رغم فاصله سنی ۱۸ ماهه، در رده‌های جوانان همزمان حضور یافتند. برادر کوچکتر ژابی در میدان حضور داشت که میکل در سال ۲۰۰۰ اولین بازی اش را برای لارئال در برابر رئال وادادولید انجام داد. دوران ورزشی میکل هرگز به مانند ژابی پیش نرفت، زیرا برادر کوچکتر در تیم هایی، چون لیورپول، رئال مادرید و بایرن مونیخ بازی کرد و همچنین فاتح جام جهانی و یورو ۲۰۱۲ با اسپانیا و جام‌های داخلی و اروپایی زیادی شد.

کوینی و جسوس کاسترو

دقیقا ۱۶ ماه بین تولد انریکه کوینی و جسوس کاسترو فاصله است، دو برادری که هر کدام صد‌ها بار در سطح اول فوتبال اسپانیا بازی کردند. کوینی نامش را به عنوان یکی از بهترین گلزن‌های تاریخ لالیگا به مطرح کرد و در کارنامه اش بیش از ۲۰۰ گل ثبت شده است، اما جسوس دروازه بان بود. آن‌ها در باشگاه دوران کودکی شان اسپورتینگ تبدیل به افسانه شدند. کوینی در سال ۱۹۸۰ و قبل از بازگشت به اسپورتینگ، در سال ۱۹۸۴ به بارسلونا نقل مکان کرد، در حالی که عیسی بیش از ۴۰۰ بازی به عنوان بازیکن تک باشگاهی انجام داد. تراژدی در سال ۱۹۹۳ برای خانواده رقم خورد، هنگامی که عیسی پس از نجات دو پسر و پدرشان در حال غرق شدن در سواحل پیکن، واقع در ساحل شمالی اسپانیا درگذشت.

منبع: ورزش سه

انتهای پیام/