به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، تازه از زیارت مشهد آمده بود. با مادر پیر مهربانش چاق سلامتی کرده بود. کلی نازش را کشیده بود تا شهربانو خانم از قهر سوری اش بیرون بیاید. مادرش مثل خیلی‌های دیگر از کار و تلاش بی وقفه او شکار بود و می گفت شما کی قرار است چند روزی برای خودت باشی؟ وقتی به تهران آمد فرصت زیادی تا رفتن به ماموریت بعدی نداشت. صیاد دل ها را با پرکاری بی‌مرزش می شناختند. خصلتی که از جوانی وصله جدا نشدنی‌اش شده بود.
همین جدیت در کار بود که او را از رسته توپخانه به ستوان دومی رساند. به هر کاری دست می زد با تسلط بالا از آزمون آن بیرون می آمد. مدتی استاد زبان انگلیسی در ارتش شد اما بیش از این ها می خواست. برای همین تکمیل تخصص توپخانه را هدف قرار داد و به آمریکا اعزام شد.خیلی نگذشت که با تخصص جدید هواسنجی بالستیک به ایران بازگشت. قلبی آرام و مطمئن داشت. راسخ تصمیم می گرفت و قاطع عمل می‌کرد. انگار نقشه زندگی اش هم مثل نقشه های پیشروی نیروها پیش چشم هایش بود و می دانست باید وارد چه راهی شود و خط پایانش چه عنوانی باید باشد. به کمتر از شهادت راضی نبود وبه آرزویش رسید.
رژیم با ازدواجش مخالفت کرد
سال 1350 بود. تازه به عنوان معلم زبان انگلیسی ارتش مشغول شده بود. صحبت از ازدواجش که در خانواده جدی شد کم کم دیگران را متوجه کرد که قصد خواستگاری از دختر دایی اش را دارد. گل از گل مادرش شکفت. چه کسی بهتر از دختر برادر مومن و مردمدارش؟ اما کارها با سادگی پیش نرفت. دایی‌اش سابقه مبارزاتی بلند بالایی با رژیم شاهنشاهی داشت.اما حتا یک رژیم هم نمی توانست راه را بر او سد کند. تصمیمش را گرفته بود. اصرار ستوان علی صیاد شیرازی آنقدر ادامه پیدا کرد که این وصلت مبارک سرگرفت.
پیش از انقلاب، انقلابی بود
با حلقه دوستان مذهبی اش پای درس اخلاق علما می‌نشست. می‌دانست رفت و آمد های یک ارتشی می تواند حساسیت ایجاد کند. در نامه‌هایی که به دوستان همفکرش می‌نوشت جانب احتیاط را رعایت می‌کرد. در نامه ای به سرگرد محمد کتیبه نوشته بود: «بحمدالله در برنامه های مذهبی پیش می رویم. مخصوصا در آن قسمت که می دانید.» به دلیل رویه ای که سرگرد های ارتش رژیم شاهنشاهی آن را متعصب مذهبی می‌خواندند تحت مراقبت قرار گرفت. بعد از مدتی دستور صادر شد از دادن مهمات به او جلوگیری شود. هنوز درجه سروانی داشت که به دلیل مخالفت با حکومت وقت زندانی شد و تا پیروزی انقلاب در حبس ماند.
همرزم دلاور چمران
هرج و مرج در کردستان شیرینی انقلاب نورس را در کام مردم تلخ کرده بود. سرگرد صیاد شیرازی به فرماندهی عملیات شمال غرب کشور برگزیده شد و در کنار شهید مصطفی چمران دلاوری ها کرد. فتح سنندج درجه سرهنگی را برایش به ارمغان آورد. ایجاد قرار گاه مشترک عملیاتی سپاه و ارتش از نبوغ او برای پایان دادن به ناهماهنگی های نیروها در سال های ابتدایی انقلاب بود. حضورش در عملیات های سال های جنگ تحمیلی قوت قلبی برای نیروهای پایین دست بود. طریق القدس، فتح المبین، بیت المقدس، رمضان، مسلم بن عقیل، مطلع الفجر، محرم، والفجر1،2،3،4،8،9،عملیات بدر و خیبر و قادر با حضور و نبوغ نظامی او رنگ و بوی پیروزی های بزرگ را به خود گرفتند و دل ملتی به داشتن نظامیانی چون او قرص و محکم شد.
کینه مرصاد در قلب اشرف
تیرماه سال 1366 بود که به درجه سرتیپی ارتقا پیدا کرد. 8 سال دفاع مقدس به پایان خود رسیده بود که خاطره شلوغی های کردستان دوباره با تجاوز بی خبر مجاهدین خلق به مرزهای غربی تکرار شد. 4 مرداد سال 1367 اسلام آباد غرب با وحشیگری این نیروها درهم کوبیده شد. سرتیپ صیاد شیرازی شبانه با بالگرد به سمت مرزهای غربی پرواز کرد. با شناخت دقیقی که از منطقه داشت در کمتر از سه ساعت ضربه مهلکی به نیروهای مجاهدین خلق وارد کرد. در این عملیات که مجاهدین خلق آن را فروغ جاویدان نامیدند 2 هزار نفر از نیروهای متجاوز به هلاکت رسیدند. انهدام ارتش مجاهدین خلق و اسارت تعداد زیادی از نیروهای آنان نتیجه این عملیات شد و نام سرتیپ علی صیاد شیرازی را در ذهن خبیث بازماندگان آن محشر ثبت کرد.کینه شکست در دل پادگان اشرف ماند و سال ها بعد در صبح روز 21 فروردین سال 1378با شهادت سرلشکرعلی صیاد شیرازی خود را نشان داد.
فدایی خواهر مریم ضارب امیر دلاور
از اعضای تراز اول سازمان مجاهدین خلق بود. فدایی مریم و مسعود رجوی شد و با خوش خدمتی هایش همردیف نفرات رده بالای سازمان شد. زهره قائمی در عملیات ها و درگیری های تن به تن مهارت بالایی داشت و به همین دلیل مسئولیت پادگان اشرف به او سپرده شد. در جریان عملیات ترور سرلشکر صیاد شیرازی از اعضای اصلی برنامه ریزی شد و در نامه‌ای با ادبیات سازمانی عاجزانه شرکت در این عملیات را در خواست کرد:«من زهره قائمی فرزند کریم، متولد1343 عاجزانه درخواست دارم مرا به عنوان پیک مریم رهایی به داخل اعزام نمایید.گواهی می‌دهم در این سالیانی که با سازمان بوده‌ام، هرجا که راه باز شد از فدا و پرداخت مطلق بوده است و خدا را شکر می‌کنم که با انقلاب رهایی بخش خواهر مریم به این ایمان رسیده ام.»
قائمی از سال 1372 تا 1375 از مسئولان اصلی دفاتر مریم رجوی بود و نزدیکی با مقامات رده بالای سازمان در نهایت او را مسئول عملیات ترور سرلشکر علی صیاد شیرازی در تهران کرد. او در این عملیات از محافظ نداشتن شهید صیاد شیرازی نهایت بهره را برد. اطرافیان بارها به او اعتراض کرده بودند که محافظی را به خدمت بگیرد و او هر بار خندیده بود و گفته بود محافظ هم بنده خداست. ساعت 6:30 صبح روز 21 فروردین با پوشش رفتگران شهرداری مقابل منزل سرلشکر صیاد شیرازی رفت. با جاروی دسته بلندی خود را مشغول نشان داد. همراهان او در انتهای کوچه نشسته بر ترک موتور سیکلت با اضطراب منتظر او بودند. شهید صیاد شیرازی هر صبح پسرش را به مدرسه می رساند. راس ساعت 6:30 با خودرو از خانه بیرون آمد.
پسر16 ساله اش مشغول بستن در خانه بود که دید رفتگری که ماسک به صورت زده به پدرش نزدیک می‌شود. به دیدن این صحنه ها عادت داشت. همسایه ها و دوست و آشنا و رفتگر های محله مشکلات شان را با او در میان می‌گذاشتند. در همین فکرها بود که صدای 4 گلوله پی در پی در کوچه بی سرو صدا طنین انداخت. تا خودش را به خودرو برساند ضارب به موتورسیکلت رسیده بود. پدرش غرق خون شده و به آرزویش رسیده بود. سال ها بعد در روز دهم شهریور سال 1392 زهره قائمی در عملیاتی در اردوگاه اشرف به هلاکت رسید و این خبربار دیگر نحوه شهادت مظلومانه صیاد دل ها را بر سر زبان ها انداخت.
خاطره امیرسرلشکر آراسته از دیدار با آیت الله بهاءالدینی
سابقه رفاقت سرلشکر آراسته با شهید صیاد شیرازی به سال های قبل از انقلاب اسلامی برمی‌گردد. وقتی از امیر آراسته می خواهند وصف و شرحی از خوی و خصلت های رفیق سال های دورش بدهد بی برو برگرد به خاطره ای که از دیدار آیت الله بهاءالدینی دارد اشاره می‌کند: شهید صیاد شیرازی از مریدان درس اخلاق بسیاری از بزرگان بودند. ارادت ویژه‌ای به آیت الله العظمی بهاءالدینی داشتند. از ایشان خواستم تا هماهنگ کنند که من در قم به محضر ایشان مشرف شوم. از خوش اقبالی من این دیدار میسر شد اما ایشان نتوانستند من را همراهی کنند. تنها به قم و به منزل این عالم عالیقدر رفتم. به محض همنشین شدن در محضرشان عرض کردم آقای صیاد شیرای دلتنگ شما بودند و از من خواستند این را خدمت تان عرض کنم. تا نام صیاد شیرازی را آوردم سرشان را بالا آوردند.مستقیم با نگاه نافذشان من را نظاره کردند. گفتند شما آقای صیاد را می شناسید؟عرض کردم بله دیگر آقا، ایشان هماهنگ کردند که من خدمت شما رسیدم. ایشان دوباره سوال شان را تکرار کردند گفتند شما آقای صیاد را می شناسید؟ از نوع نگاه شان متوجه بودم که مطلبی هست با این حال سرتکان دادم که می شناسم. بار سوم ایشان دوباره گفتند شما آقای صیاد را می شناسید؟ من دیگر وا دادم.
لحظات غریبی بود. پسر ایشان هم حضور داشتند و سکوت شد.جواب دادم خیر من انگار آن طور که شما ایشان را می‌شناسید نمی‌شناسم شان. در این لحظه آیت الله بهاءالدینی سر به زیر انداختند و سه مرتبه پشت سر هم گفتند: آقای صیاد یک پارچه نور است. و صدای‌شان همین طور در گوش من تکرار می شد: آقای صیاد یک پارچه نور است.هنوز نمی‌دانم آن عارف عالیقدر در شخصیت این شهید بزرگوار چه دیده بود که سه مرتبه سوال کرد و سه مرتبه این جمله را گفت اما ویژگی های منحصر به فرد این رفیق قدیمی از ایمان و تقوی و اخلاص گرفته تا جدیت و نبوغ نظامی اش همه و همه کم نظیر و دست نیافتنی بود.»
گفت این خواستگار شما الان چیز زیادی ندارد، اما بسیجی است
دکتر مریم صیاد شیرازی بیش از فرزندان دیگر خانواده محضر شیرین پدرش را درک کرده است. هرچند بیشتر وقت ها این پدر حضور فیزیکی طولانی مدتی در خانه نداشت اما کیفیت همان زمان کم طوری بود که او و برادرانش احساس کمبود نمی‌کردند. مریم صیاد شیرازی از جلسات پدر و دختری می گوید که عموما ساعت های اول صبح برگزار می شدند: «پدرم بسیار منظم بودند. کارهای خودشان را همیشه بی سرو صدا انجام می‌دادند.هر روز پیش از اذان صبح بیدار می شدند و بعد از مناجات شان گاهی با هم جلسات دو نفره برگزار می کردیم. در واقع شدت تلاش و پر کاری ایشان به گونه ای بود که ما فقط در ساعت های اول صبح می توانستیم ایشان را برای مدت محدود ببینیم.»
فرزند اول سپهبد صیاد شیرازی می‌گوید پدرش به درس خواندن خانم ها و پیشرفت آن ها توجه نشان می داده است: «اصرار داشتند که درس ها را با جدیت دنبال کنم. از من خواستند رانندگی یاد بگیرم و بعد از گرفتن گواهینامه هم خیال شان راحت نبود صبح خیلی زود مرا پشت فرمان می نشاندند و به خیابان های خلوت می رفتیم تا من بیشتر تمرین کنم. یک بار تصادف خیلی جزیی کردم. در واقع با خودرویی تصادف کردم که پارک شده بود. ایشان خودرو را وارسی کردند. با این حال شماره تلفن و اسم شان را روی شیشه خودرو چسباندند تا اگر مشکلی پیش آمده بود راننده خودرو ایشان را مطلع کند.»
مریم خانم دختربزرگ سپهبد صیاد شیرازی است با این حال از گفته های او پیداست که این پدر تنها یک توصیه در زمینه خواستگاران ایشان داشته است: «زمانی که برای من خواستگار آمد ایشان به من گفتند ممکن است که این جوان الان همه خواسته های شما را نداشته باشد. از نظر مادیات و از جهات دیگر. اما ایشان بسیجی است و من فکر می کنم اگر کسی تفکر بسیجی داشته باشد و در باره مملکت خودش مسئولیت پذیر باشد حتما در زندگی مشترک هم همین طور است. گفتند من با خیال راحت دخترم را به دست چنین مردی می سپارم و من را تشویق کردند به خواستگار بسیجی ام جواب مثبت بدهم.»
منبع: فارس
انتهای پیام/ 900
∎
نظر شما