خبرگزاری آریا- همه احزاب و جناح های حاکم بر قدرت همچنان به دنبال گسترش شهرک سازی در اراضی فلسطین و جلوگیری از تشکیل کشور مستقل و دارای حاکمیت فلسطین هستند .
به گزارش خبرگزاری آریا، با وجود کشمکش های زیاد و طولانی در عرصه سیاسی فلسطین اشغالی برای تشکیل دولت جدید و در نهایت ایجاد توافق میان بنیامین نتانیاهو و بنی گانتس ( به ترتیب برای ریاست دولت و کنست  ) اما به نظر نمی رسد تشکیل این دولت تغییرات جدیدی در سیاست تل آویو در برخورد با مسئله فلسطین ایجاد کند چون همه این احزاب و جناح های حاکم بر قدرت همچنان به دنبال گسترش شهرک سازی در اراضی فلسطین و جلوگیری از تشکیل کشور مستقل و دارای حاکمیت فلسطین هستند .
روزنامه القدس العربی در یادداشی به قلم نبیل السهلی نویسنده فلسطینی مقیم هلند نوشت: پس از انتخابات پارلمانی اورایل مارس گذشته در اسرائیل، تحولات دراماتیکی در عرصه سیاسی این رژیم رخ داده است که در رأس آن انتخاب بنی گانتس رئیس ائتلاف «آبی سفید» به ریاست کنست (پارلمان) در روز پنجشنبه 26 مارس (7 فروردین) است؛ اقدامی که راه را برای تشکیل دولت وحدت اسرائیل به ضرر ائتلاف مذکور (آبی سفید) که با شکاف و دودستگی داخلی اجتناب ناپذیری مواجه خواهد شد، هموار می‌کند؛ شکافی که باعث می‌شود حزب «یش عتید» به ریاست یائیر لاپید به یک سمت برود و از طرف دیگر حزب ژنرال‌های «مصونیت (بازدارندگی) برای اسرائیل» به جناح راست و به ریاست بنیامین نتانیاهو رهبر حزب لیکود ملحق خواهد شد.
بنی گانتس (رئیس حزب آبی سفید و رقیب اصلی نتانیاهو در انتخابات پارلمانی) با حمایت اردوگاه جناح راست به ریاست کنست اسرائیل انتخاب شد و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل و یولی ادلشتاین رئیس سابق کنست به نفع گانتس راأ دادند. در واقع گانتس با 74 رای موافق و 18 رای مخالف به عنوان رئیس کنست اسرائیل منصو ب شد، بقیه اعضای کنست هم رای ممتنع دادند. پس از انتخاب گانتس به ریاست پارلمان (کنست) اسرائیل دو حزب «یش عتید» و «تیلم» درخواست جدایی خود از حزب گانتس و تشکیل تشکل جدید را به کنست تقدیم کردند. انتخاب گانتس به ریاست کنست برخلاف میل یائیر لاپید فرد شماره دو ائتلاف آبی سفید صورت گرفت که از ابتدا تلاش می‌کرد شرایط را برای تکمیل گفتگو‌ها با حزب لیکود برای تشکیل دولت وحدت اسرائیل فراهم سازد.
این اتفاق پس از آن رخ داد که نشست چهار جانبه ائتلاف آبی سفید بدون نتیجه پایان یافت. در این نشست گانتس بر نامزدی خود برای ریاست کنست اصرار داشت و شرط‌های حزب لیکود را پذیرفت. حزب لیکود تهدید کرده بود در صورت اصرار ائتلاف آبی سفید بر انتخاب مئیر کوهین برای ریاست کنست، گفتگو‌ها برای تشکیل دولت وحدت را متوقف می‌کند.
مسئله قابل توجه این است که قبل و پس از انتخابات پارلمانی در اسرائیل ائتلاف ها، تشکل‌ها و جناح‌های جدیدی در اسرائیل شکل گرفتند.
چند ویژگی در نظام سیاسی اسرائیل وجود دارد که قبل از برگزاری هر انتخاباتی نمایان می‌شود از جمله اینکه ائتلاف‌ها و تشکل‌ها معمولا از میان احزاب از یک طیف سیاسی که مواضع همسویی دارند، ایجاد می‌شود و بیشتر تشکل‌ها با گذشت زمان فرسایش پیدا می‌کنند و یا اینکه احزاب مختلف با هم ادغام می‌شوند. این مسئله به ویژه در مورد تشکیل فهرست‌ها برای حضور در انتخابات رخ می‌دهد. این اتفاق در انتخابات 22 و 23 کنست اسرائیل هم رخ داد.
حزب کار که سال‌ها اسرائیل را رهبری می‌کند حاصل یک رشته ادغام‌های طولانی و پیچیده میان احزاب مختلف در اردوگاه چپگرا است. زمانی که حزب لیکود از ائتلاف احزاب چپ و میانه با برخی افراد جدا شده از حزب کار تشکیل شد از ایده تشکیل سرزمین کامل اسرائیل حمایت کردند. ستاره حضور حزب لیکود پس از پیروزی در انتخابات تابستان سال 1977 درخشد و پس از این تاریخ فرصتی را برای اقلیت اعراب و احزاب دیگر برای ورود به بازی انتخابات در اسرائیل میسر کرد.
با ظهور احزاب دینی شرفی و غربی مانند دو جنبش «شاس» و «مفدال» در فعالیت‌های سیاسی در دهه 1980 میلادی در واقع نقشه سیاسی اسرائیل از طیف‌ها اصلی زیر تشکیل می‌شود:
تشکل حزب کار و متحدان آن، لیکود و متحدان آن، احزاب دینی غربی و شرقی، تشکل احزاب عربی، حزب آبی سفید که هسته اصلی آن را ژنرال‌ها و فرماند‌ها نظامی و جنایتکاران جنگی اسرائیل از جمله بنی گانتس تشکیل می‌هد.
بنی گانتس پس از انتخابات پارلمانی اخیر اسرائیل (در اوایل ماه مارس) به عنوان رئیس پارلمان انتخاب شد.
بر اساس نظرسنی‌ها در اسرائیل، تشکیل دولت به ریاست نتانیاهو رئیس حزب لیکود و جناح راستگرا قابل پیش بینی بوده است. گانتس نیز به سرعت متحدان خود را در ازای کسب کرسی ریاست کنست با حمایت بنیامین نتانیاهو فروخت.
رئیس تشکل آبی- سفید با موانع و چالش‌های زیادی برای تشکیل دولت مواجه بود که مهمترین آن اینکه اردوگاه او متشکل از ائتلاف «کار، غیشر ومیرتس» در بهترین حالت 44 کرسی پارلمان را در اختیار خواهد داشت و علت دوم و مهمتر اینکه هیچ یک از احزاب اردوگاه نتانیا‌ها حاضر به شرکت در ائتلاف به رهبری گانتس نبودند.
مسئله دیگر اینکه صرف نظر از ساختار دولت آینده اسرائیل و ویژگی‌های آن، اما موضع رژیم صهیونیستی در برابر همه مسایل اساسی و بنیادی فلسطیین‌ها تغییری نخواهد کرد، چون میان همه احزاب اسرائیلی که در بیست و سومین انتخابات کنست شرکت کردند درباره این مسئله اتفاق نظر وجود دارد که شهر قدس (بخش غربی اشغالی سال 1948 و بخش شرقی اشغالی سال 1967) باید پایتخت ابدی اسرائیل است.
این احزاب همچنین خواهان ادامه ساخت شهرک‌های یهودی نشین در عمق خاک فلسطین در کرانه باختری رود اردن از جمله شهر قدس هستند.
با تشکیل دولت جدید اسرائیل، اعراب فلسطینی ساکن اراضی اشغالی 1948 نیز با چالش‌هایی از جمله احتمال تصویب سریع قوانین نژاد پرستانه علیه آنان با هدف تقویت و تحکیم تفکر تشکیل کشور یهودی اسرائیل و منزوی کردن اقلیت اعراب به داخل منطقه خط سبز (الخط الاخضر) مواجه خواهند بود.
دولت آینده اسرائیل همچنین با ایده تشکیل کشور مستقل دولت فلسطین و برخوردار از حاکمیت کامل بر مناطق کرانه باختری رود اردن، نوار غزه و با مرکزیت قدس شریف مخالفت خواهد کرد.