شناسهٔ خبر: 39298062 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: شفقنا | لینک خبر

پیامدهای بحران کرونا در جامعه؛ سهیل رضایی، مدیر بنیاد فرهنگ زندگی: باید هر چه زودتر برنامه‌های همزیستی با ویروس کرونا را تنظیم کنیم/ به ساختارهای آنلاین و دیجیتال سرعت بدهیم

صاحب‌خبر -

شفقنا زندگی- یک روانشناس معتقد است: ما باید یاد می گرفتیم که زمانی متوقف شویم و به جای اینکه صبح تا شب در کوچه و خیابان بدویم و فعال باشیم زمانی تماشاچی زندگی شویم. امروز فهمیدیم که وقتی به خیلی جاها نمی رویم اتفاقی نمی افتد. ما امروز تجربه هایی کسب کرده ایم که برای همه ما خوب است.

ما باید هر چه زودتر برنامه های همزیستی با ویروس کرونا را تنظیم کنیم

کلافگی، اضطراب و ناامیدی را بالا می برد

سهیل رضایی، مدیر بنیاد فرهنگ زندگی در گفت وگو با خبرنگار شفقنا زندگی در خصوص اینکه آثار و پیامد های بحران کرونا در جامعه چیست؟ اظهار داشت: آثار متنوعی دارد، حداقل می توان گفت در مورد افرادی که بیماری های زمینه ای دارند و خطر بیشتر آنها را تهدید می کند اضطراب بیشتری ایجاد می شود. همینطور در مورد کسانی که شغل های مطمئنی ندارند و مشکلات معیشتی دارند. خطر برای این افراد بیشتر از بقیه است. دنیای ما در چنین شرایطی شبیه به گذشته نیست ولی به همین اندازه چالش خواهیم داشت. روند عادت پذیری به مسائل در بین ما دیر اتفاق می افتد و همین خود چالش بزرگی است و این مسیر را طولانی تر می کند و هزینه های روانی و شخصی و اقتصادی مرتبا افزایش پیدا می کند، چون همه ما به دنبال این هستیم که این بحران کی تمام می شود. درحالیکه متخصصان اعلام کرده اند این بحران یک سال با ما است و باید برای زیستن با این ویروس آماده شویم. این حرف شبیه این است که بگویم تصادف و کشتار جاده ای کی تمام می شود. سوانح جاده ای وجود دارد و ما یاد گرفته ایم کمربند ایمنی ببندیم و ترمز ای بی اس داشته باشیم و … و به خودروها توسعه می دهیم و نمی گوییم کسی نباید به سفر برود. ما باید هر چه زودتر برنامه های هم زیستی با این ویروس را تنظیم کنیم و وارد کارزار زندگی بشویم. وقتی منتظریم تا این بحران تمام شود، در حقیقت به جای هزینه پیشگیری بر هزینه درمان تاکید کرده ایم. آدم ها با این انتظارات روانی سر می کنند و زمانی که تمام نمی شود کلافه هستند و با کلافگی احساس ناامیدی دارند و هزینه برای آنها بی اهمیت می شود چون کلافگی اضطراب و ناامیدی را بالا می برد.

 به ساختارهای آنلاین و دیجیتال سرعت بدهیم

کسب و کارهای دیگری توسعه پیدا می کنند

وقتی فاتحه شغلی خوانده شد شغل جدیدی درست می شود


وی در مورد اینکه با توجه به این وضعیت آیا باید سبک زندگی خود را تغییر بدهیم؟گفت: ما ۱۰۰درصد ناگزیریم و باید هر چه زودتر این کار را انجام بدهیم تا هزینه ها پایین بیاید. ما باید به سرعت به ساختارهای آنلاین و دیجیتال سرعت بدهیم و نباید منتظر برگشت باشیم. اینهمه به فضای مجازی فحش دادیم و امروز همه به آن محتاجیم و امروز فهمیده ایم که این امکان چه فرصت طلایی و با ارزشی است. اگر این فرصت نبود امروز نجات پیدا نمی کردیم. باید هرچه زودتر دست به کار بشویم و به فضای آنلاین توسعه بدهیم. اما چون در انتظار تمام شدن این بحران هستیم کسی چنین کاری نمی کند. به همین دلیل هزینه های بیکاری توسعه پیدا می کند. ما به عنوان یک ناشر به این دوران به عنوان یک فرصت نگاه کردیم و فروش ما زمین نخورد و حتی مشتریان ما توسعه پیدا کردند. چون گفتیم مردم در خانه هستند و همه فرصت مطالعه دارند و از طریق فضای آنلاین محصولات خود را به فروش رساندیم. عده ای از بالا رفتن بیکاری در جامعه حرف می زنند ولی من می گویم کسب و کارهای دیگری توسعه پیدا می کنند، وقتی فاتحه شغلی خوانده شد شغل جدیدی درست می شود. شما قبلا چیزی به نام تولید محتوا در فضای آنلاین نداشتید.

باید به فکر توسعه دادن خود در مقابل این بحران باشیم

وی افزود: اما امروز جمعیت کثیری در این زمینه کار می کنند. قبلا دیجیتال مارکتینگ نداشتیم اما امروز جمعیت زیادی در این شاخه کار می کنند. ما فقط به فکر خطر هستیم و به این سمت نگاه نمی کنیم. باید به این دوران به عنوان فرصت نگاه کرد و منتظر تمام شدن آن نبود. اگر به این دوران به چشم فرصت نگاه کنید به تمام شدن آن فکر نمی کنید و از همین روزها به عنوان فرصت استفاده می کنید. ده تا پانزده سال بعد جامعه ما به سمت مسن شدن پیش می رود و ۱۵ سال برای آماده شدن فرصت داریم. ما امروز به مردم پیشنهاد می کنیم فرزند آوری داشته باشند بدون اینکه خدمات این بخش را توسعه بدهیم. یعنی ما همیشه یک پله عقبیم و در هر بحران و خطری گویی یک نفر بیرونی باعث آن بوده است و ما باید عامل آن را پیدا کنیم و گویی در این شرایط مساله حل شده است. درحالیکه ما باید به فکر توسعه دادن خود در مقابل این بحران باشیم. اگر مقصر را پیدا کنیم مساله ما حل نمی شود چون مساله ما همچنان سر جای خود قرار دارد. ما باید مساله خود را حل کنیم و سپس به سراغ گام بعدی برویم.

شبکه بهداشت توسعه پیدا می کند

یاد بگیریم زمانی تماشاچی زندگی شویم

امروز فهمیدیم که وقتی به خیلی جاها نمی رویم اتفاقی نمی افتد

رضایی در پاسخ به این سوال که این دوران با شرایط ویژه خود چه تاثیراتی بر زندگی افراد دارد و در دوران پسا کرونا شاهد چه تغییراتی خواهیم بود؟ تصریح کرد: ابتدا اینکه شبکه بهداشت توسعه پیدا می کند. ما یاد گرفته ایم دستهایمان را بشوییم و به آنچه از بیرون خریداری می کنیم نگاهی بهداشتی تر داشته باشیم. ما به تازگی به این پی برده ایم که وقتی به چیزی دست می زنیم می توانیم از آن طریق به بیماری مبتلا شویم. بسیاری از ما از همین طریق آنفولانزا گرفته بودیم. ما در فصل آنفولانزا فاصله ها را رعایت نمی کردیم و با همه دست می دادیم و به همه چیز دست می زدیم و روبوسی می کردیم و دقتی نداشتیم. ولی از این به بعد به همه چیز توجه خواهیم کرد و قطعا آمار ابتلا به آنفولانزا در ایران پایین می آید. بجز بهداشت در خصوص روابط اجتماعی نیز شاهد تغییراتی خواهیم بود. این خلوت از جهاتی خوب بود و ما فهمیدیم زندگی به سکوتی احتیاج دارد و ما به توقفی نیاز داشتیم. باید یاد بگیریم که در سال ده پانزده روزی خلوت کنیم. ما باید یاد می گرفتیم که زمانی متوقف شویم و به جای اینکه صبح تا شب در کوچه و خیابان بدویم و فعال باشیم زمانی تماشاچی زندگی شویم. امروز فهمیدیم که وقتی به خیلی جاها نمی رویم اتفاقی نمی افتد. ما امروز تجربه هایی کسب کرده ایم که برای همه ما خوب است، آموزش و پرورش ما دیگر نمی تواند به مدل قبلی خود بازگردد.

قطعا جهان به قبل از کرونا و بعد از کرونا تقسیم خواهد شد

وی ادامه داد: جامعه ایرانی جمع گرا نیست و فقط جامعه روستایی جمع گراست. جوامع روستایی حتی در غرب هم جمع گرا است و این به ذات آن نوع زیست بر می گردد. شما در شهر با اقوام خود فاصله زیادی دارید و لی این فاصله ها در روستا ها کمتر است و وقت زیادی برای دور هم بودن وجود دارد. این موضوع بیش از اینکه مساله ای در ذات شرق و غرب باشد ذات شهر و روستا است. ما همواره به مدرنیته به عنوان یک مساله نگاه می کنیم ولی اینطور نیست. افراد زیادی در خارج از کشور داریم که با یک تماس تصویری از هم باخبر می شویم در یک گروه خانوادگی هستیم ولی بدون این امکان از هم با خبر نبودیم. ما تمام پدیده های نو را برای وضعیت حال حاضر خود دشمن تلقی می کنیم ولی وقتی عمیقتر به آنها نگاه کنید فرصت های خود را دارند. و همچنین آسیب های خود را ولی نه سرتاسر فرصت هستند و نه سرتاسر آسیب هستند. قطعا جهان به قبل از کرونا و بعد از کرونا تقسیم خواهد شد.

نظر شما