قَالَ هَلۡ ءَامَنُکُمۡ عَلَیۡهِ إِلَّا کَمَآ أَمِنتُکُمۡ عَلَىٰٓ أَخِیهِ مِن قَبۡلُ فَٱللَّهُ خَیۡرٌ حَٰفِظٗاۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِینَ ۶۴
یعقوب گفت: آیا من همان قدر دربارۀ این برادر به شما مطمئن و ایمن باشم که پیش از این دربارۀ برادرش (یوسف) مطمئن بودم؟ البته خدا بهترین نگهبان و مهربان‌ترین مهربانان است

وَلَمَّا فَتَحُواْ مَتَٰعَهُمۡ وَجَدُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ رُدَّتۡ إِلَیۡهِمۡۖ قَالُواْ یَـٰٓأَبَانَا مَا نَبۡغِیۖ هَٰذِهِۦ بِضَٰعَتُنَا رُدَّتۡ إِلَیۡنَاۖ وَنَمِیرُ أَهۡلَنَا وَنَحۡفَظُ أَخَانَا وَنَزۡدَادُ کَیۡلَ بَعِیرٖۖ ذَٰلِکَ کَیۡلٞ یَسِیرٞ ۶۵.
چون برادران بار‌ها را گشوده و متاعشان را به خود رد شده یافتند گفتند: اى پدر، ما دیگر چه مى خواهیم؟ این سرمایۀ ماست که به ما بازگردانده شده (با همین مال التجاره باز به مصر مى رویم) و غله براى اهل بیت خود تهیه کرده و برادر خود را هم در کمال مراقبت حفظ مى کنیم و بار شترى بر این قوت کم که اکنون آورده ایم مى افزاییم

قَالَ لَنۡ أُرۡسِلَهُۥ مَعَکُمۡ حَتَّىٰ تُؤۡتُونِ مَوۡثِقٗا مِّنَ ٱللَّهِ لَتَأۡتُنَّنِی بِهِۦٓ إِلَّآ أَن یُحَاطَ بِکُمۡۖ فَلَمَّآ ءَاتَوۡهُ مَوۡثِقَهُمۡ قَالَ ٱللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَکِیلٞ ۶۶
یعقوب گفت: تا شما براى من به خدا عهد و قسم یاد مکنید که او را برگردانید مگر آنکه (به قهر خدا) گرفتار و هلاک شوید من هرگز او را همراه شما نخواهم فرستاد پس، چون برادران عهد و قسم به خدا یاد کردند یعقوب گفت: خدا بر قول ما وکیل و گواه است (و او را فرستاد)

وَقَالَ یَٰبَنِیَّ لَا تَدۡخُلُواْ مِنۢ بَابٖ وَٰحِدٖ وَٱدۡخُلُواْ مِنۡ أَبۡوَٰبٖ مُّتَفَرِّقَةٖۖ وَمَآ أُغۡنِی عَنکُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَیۡءٍۖ إِنِ ٱلۡحُکۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ عَلَیۡهِ تَوَکَّلۡتُۖ وَعَلَیۡهِ فَلۡیَتَوَکَّلِ ٱلۡمُتَوَکِّلُونَ ۶۷
و گفت: اى پسران من (سفارش مى کنم که، چون به مصر برسید) همه از یک در وارد نشوید بلکه از درهاى مختلف درآیید و (بدانید که) من در برابر (قضا و قدر) خدا هیچ سودى به حال شما نخواهم داشت، که فرمانروایى عالم جز خدا را نیست، بر او توکل کردم و باید همۀ صاحبان مقام توکل هم بر او اعتماد کنند

وَلَمَّا دَخَلُواْ مِنۡ حَیۡثُ أَمَرَهُمۡ أَبُوهُم مَّا کَانَ یُغۡنِی عَنۡهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَیۡءٍ إِلَّا حَاجَةٗ فِی نَفۡسِ یَعۡقُوبَ قَضَىٰهَاۚ وَإِنَّهُۥ لَذُو عِلۡمٖ لِّمَا عَلَّمۡنَٰهُ وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا یَعۡلَمُونَ ۶۸
چون آن‌ها به ملک مصر به طریقى که پدر دستور داده بود وارد شدند البته این کار هیچ سودى برایشان در برابر (قضا و قدر) خدا نداشت جز آنکه در دل یعقوب غرضى بود که (از چشم بد گزندى نبینند) ادا نمود، و او بسیار دانشمند بود، زیرا ما او را (به وحى خود) علم آموختیم و لیکن اکثر مردم نمى دانند

وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ یُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَیۡهِ أَخَاهُۖ قَالَ إِنِّیٓ أَنَا۠ أَخُوکَ فَلَا تَبۡتَئِسۡ بِمَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ۶۹
و، چون برادران بر یوسف وارد شدند او برادر خود را در کنار خویش جاى داد و به او اظهار داشت که همانا من برادر توام و دیگر بر آنچه برادران (بر یوسف) مى کردند محزون مباش