غصه هایمان را تقسیم کرده ایم، خنده هامان را تقدیم کرده ایم و دست به دست هم چرخ سلامت را چرخانده‌ایم.

حالا شهر بیمار است، یزد مهربان، و تیمار این بیمار بر ماست.

ما خادمان سلامت، انجمنهای علمی شهر، رفیقان درد، کلاهمان را برداشته ایم، زانو زده ایم و خواسته ای داریم:

برای درمان این شهر در پناه خانه بمانید.

بهار را از خیابانها و پیاده روها جمع کنید و بالای خانه ها بنشانید.

اسفند را به خانه دعوت کنید.

در خانه بمانید.

اگر چه کوچه پس کوچه های "فهادان" چشم براه هستند و مسجد جامع، بی‌تاب شر و شور بهار، اما....

در خانه بمانید.

کوچه های آشتی‌کنان را سوگوار نکنید.

خشتهای خام، سیاهپوش نشود.

ما ، یک تنه ایستاده ایم.

پشت ما را خالی نکنید.

برای درمان یزد دوست داشتنی، به خاطر ایران کهن در خانه بمانید.

"متخصص قلب و عروق و فلوشیپ الکتروفیزیولوژی"