به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، عدم رهیابی تیم هندبال کشورمان به مسابقات المپیک و مسابقات جهانی به یک تراژدی تکراری تبدیل‌شده و در هر دوره شاهد عدم برنامه‌ریزی صحیح برای این رشته ورزشی در المپیک هستیم این درحالی است که با اندک سرمایه‌گذاری و داشتن یک برنامه جامع و پویا می‌توان اتفاقات خوشایندی را در این رشته پر مخاطب رقم زد.
هندبال ایران سال‌هاست نماینده‌ای در بازی‌های المپیک نداشته است. نمایش ضعیف، عدم برنامه‌ریزی اصولی و همچنین عدم خودباوری در این رشته باعث شده تا سقف آرزویمان شکستن طلسم صعود به المپیک باشد. در شرایطی که این ورزش به اعتقاد بسیاری از کارشناسان دوران طلایی خود را سپری می‌کند و بسیاری از ورزشکاران این رشته در لیگ‌های خارج از کشور شاغل هستند اما در این سال‌ها از پتانسیل هندبال به‌خوبی استفاده نشد و نتوانست جایگاه نسبتاً ثابتی را در سکوهای هندبال آسیا برای خود دست‌وپا کند.
هندبال ایران چندی پیش در کشور قطر در مسابقات انتخابی المپیک 2022 حضور پیدا کرد و سپس در مسابقات انتخابی جهان در کشور کویت شرکت نمود که متأسفانه کشورمان نه‌تنها نتوانست سهمیه حضور در المپیک 2022 و مسابقات جهانی مصر را کسب نماید، بلکه در جمع چهار تیم نخست نیز نتوانست حضور داشته باشد و این باعث شد جامعه هندبال همچنان در حسرت حضور در سکوهای آسیا را داشته باشد. مقام ششم تیم ملی در مسابقات انتخابی جهان و عدم حضور در مسابقات المپیک و سقوط یک پله‌ای در آسیا سبب شد تا دلایل ناکامی هندبال ایران را طی سال‌های اخیر مورد بررسی قرار دهیم.
هادی خلیلی در گفتگو با خبرنگار آنا درباره وضعیت هندبال ایران به صحبت پرداخت است:
فکر می‌کنید چه دلایل ناموفق بودن هندبال ایران طی سال‌های اخیر چه بوده است؟
یکی از موارد مهم که طی سال‌های اخیر هندبال کشور را با فراز و فرود‌های بسیاری روبرو کرده است؛ عدم ثبات مدیریت و روزمرگی است که طی سال‌های گذشته به‌شدت این موضوع باعث شد شاهد مدیریت‌های کوتاه‌مدت در رأس فدراسیون باشیم و این عدم ثبات، ضربات جبران‌ناپذیری به این رشته زد و از این مهم‌تر روزمرگی است. اكثر فدراسیون‌های موفق برنامه‌های بلندمدت ۵ تا ۱۰ساله تدوین كرده‌اند. این برنامه، رویكردی به‌سوی مدیریت علمی ورزشی در كشور است. اين نشان میدهد كه باید از سطحی‌نگری در هندبال كه سال‌هاست گریبان اين رشته ورزشی را گرفته است رها شویم و مدیریت علمی را جایگزین این سطحی‌نگری‌ها كنیم.
سال‌هاست دچار روزمرگی در هندبال شده‌ایم
واقعیت تلخ و تاریخی كه در طول دوران هندبال ایران وجود داشته است همین نداشتن مدیریت علمی است. بسیاری از مديران فدراسيون تصور می‌کنند مدیریت علمی یک واژه لوكس است و اعتقادی به برنامه استراتژیک ندارند. ما سال‌هاست که دچار روزمرگی در هندبال کشور هستیم و تا الان این موضوع نیز ادامه دارد چراکه برنامه‌ریزی جدی نداریم و سبب شده تا اكنون از این خلأ رنج ببریم و در نهايت شاهد هستیم که همین تقويم فدراسيون هم به‌صورت مناسب اجرا نمی‌گردد. به‌طور مثال نحوه برگزاری مسابقات ليگ برتر و دسته یک و يا اردوهای تیم‌های ملی كه همه اين موارد کاملاً به‌صورت سنتی بوده و تاکنون این شیوه ادامه داشته است و تیم‌ها در میانه راه از ادامه حضور در مسابقات انصراف می‌دهند و این یعنی اوج بی‌نظمی در برنامه‌های لیگ است.
فرد بدون تخصص به‌عنوان ناظر به فدراسیون آسیا معرفی می‌شود!
در هیچ‌یک از كميته‌ها طرح و برنامه جامعی ارائه نمی‌گردد و نمی‌توان گفت كه در پايان سال و يا چهار سال آينده به كجا خواهند رسيد و هيچ مأموریت و هدف مشخصی که جامعه هندبال کشور با آن آشنا شده باشد تعریف‌نشده است. حتی هيئت‌های استانی به‌عنوان بازوان اجرايی فدراسيون در تدوین برنامه مشارکتی ندارند. به‌طور مثال ما در كميته داوران چند داور بین‌المللی فعال داريم و میزان درصد رشد آنها چقدر در نظر گرفته‌شده است؟ چشم‌انداز داوری كشور چيست؟ نحوه آموزش و حضور داوران،ناظران و مدرسان داوری چگونه است؟ چه برنامه‌هايی برای ارتقا سطح داوری در كشور و بين‌الملل وجود دارد؟ چگونه می‌شود فردی که هیچ تخصصی ندارد به‌عنوان ناظر به فدراسیون آسیا معرفی گردد، ولی داوران بین‌المللی ما به‌کارگیری نمی‌شوند و آنها به آسیا معرفی نمی‌گردند؟از سوی دیگر کمیته ساحلی هم فقط در چند نفر خلاصه‌شده است و فضای جدیدی برای نخبگان این رشته فراهم نگردیده است. اين موضوعات در خیلی از كميته‌ها نيز صدق می‌كند.
به نظر شما این مشکلات تنها به مدیریت در هندبال برمی‌گردد؟
به اعتقاد من خیر. تمام مشکلات طی این سال‌ها فقط به مدیران فدراسیون ارتباط نداشته است بلکه بخش مهمی از معضلات هندبال کمیته‌هایی هستند که طی این سال‌ها نتوانسته‌اند بازوی اجرایی خوبی برای مدیران باشند و باعث لطمات زیادی به این رشته شده‌اند. یکی از دلایل اصلی عملکرد ضعیف فدراسیون به حضور این افراد در فدراسیون بازمی‌گردد که بیشتر دوستان در برنامه‌های خود وعده انجام تغییرات اساسی را در فدراسیون داده بودند که تاکنون محقق نشده است.
تیم هندبال کشورمان در سال ۹۸ در انتخابی المپیک و جهانی نتیجه نگرفت، علت این ناکامی چه چیزی است؟
بازیکنان واقع تلاش کردند و باید به همه آنها خسته نباشید بگوییم.در مسابقات انتخابی المپیک و جهان چیزی نکاشته‌ایم که بخواهیم درو کنیم و انتظار کسب نتیجه از تیم ملی و بازیکنان بیهوده بود. باید ببینیم چقدر به‌اندازه رقبایمان که نتیجه گرفته‌اند برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. ضمن اینکه ما در مسابقات انتخابی المپیک نتوانسته‌ایم از لژیونرها استفاده حداکثری نماییم و طی سال‌های اخیر در این مورد برنامه‌ریزی خوبی صورت نگرفته است و همیشه با مشکل روبرو بوده‌ایم. قطعاً برای اینکه بازیکنان به این جایگاه برسند هزینه‌های زیادی صورت گرفته و به‌آسانی نمی‌توان از این سرمایه عبور کرد. وقتی ما نمی‌توانیم استفاده حداکثری از این سرمایه بکنیم مشکل برنامه‌ریزی ماست. در مسابقات انتخابی جهان، فدراسیون زحمت کشید و همه بازیکنان را گرد هم آورد؛ بعضاً در سال‌های قبل هم این اتفاق افتاده بود ولی ما با تدارکات بسیار ضعیفی در هر دو مسابقه حضور یافتیم. حتی مسئولین تیم و بازیکنان به عدم تدارک اردوهای مهم اظهار نارضایتی کرده بودند. این موضوع تأثیر بسیار زیادی در نتایج و عدم موفقیت در هر دو تورنمنت داشت؛ چراکه به گفته بسیاری از کارشناسان بیشترین ضربه از عدم هماهنگی بازیکنان بود.
لژیونرها در اردوهای تیم ملی حضور نداشتند، به نظر شما باید چه برنامه‌ریزی صورت می‌گرفت؟
به نظرم اگر ما می‌دانستیم که از بازیکنان لژیونر به هر دلیلی در اردوها نمی‌توانیم استفاده کنیم و توانایی برگزاری اردوی تدارکاتی در اروپا را همانند گذشته نداریم، باید از ابتدای سال جاری که زمان بسیار خوبی هم بود روی بازیکنان شاغل در لیگ کشور سرمایه‌گذاری می‌کردیم. با برگزاری اردوهای منظم از ابتدای سال می‌توانستیم آنها را به سطح قابل قبولی از هماهنگی و آمادگی جسمانی برسیم. به‌صورت مقطعی از چند لژیونر مطرح خود مثل برادران استکی، پویا نوروزی نژاد و حیدری راد و . . به بدنه اصلی تیم اضافه می‌کردیم. ولی متأسفانه در هر دو مسابقه از عدم وجود هماهنگی و آمادگی جسمانی مناسب آنها، آسیب دیدیم که یکی از دلایل عدم صعود ما هم بود. قطعاً عدم برنامه‌ریزی صحیح و نداشتن استراتژی مشخص در این خصوص از سوی فدراسیون بوده است.
پس به اعتقاد شما مشکل اصلی هندبال نداشتن استراتژی و برنامه است.
قطعاً همین است. مگر چند سال فرصت وجود دارد که هندبال تنها از بی‌برنامگی و روزمرگی آسیب ببیند. با کسب این نتایج هندبال حداقل به دهه۷۰ بازگشته است، چه کسی باید پاسخگوی این نتایج باشد؟ با این شرایط من صراحتاً اعلام می‌کنم هندبال در سراشیبی سقوط قرارگرفته است. شما نتایج تیم‌های ملی را طی این سه سال گذشته بررسی نمایید در تمام رده‌ها اعم از نوجوانان، جوانان، بزرگسالان و بانوان بدترین نتایج را کسب کرده‌ایم و هرگز در جمع 4 تیم اول آسیا قرار نگرفته‌ایم و طی این سه سال تقریباً همین تیم مدیریتی در فدراسیون حضور داشته‌اند. تا کی قرار هست هر فردی در فدراسیون به‌راحتی از بار مسئولیت و پاسخگویی شانه خالی کنند؟ یکی از همین افراد قبل از انتخابات وعده داده بود ظرف چند سال در جمع 10 تیم برتر دنیا قرار خواهیم گرفت! با کسب این نتایج قرار است به آن جایگاه برسیم؟! این نشان میدهد که دوستان به چه میزان از این رشته شناخت داشته‌اند.
یکی از مشکلات همیشگی هندبال نبود اسپانسر و حامی در لیگ برتر است.
چرا باید فاصله این رشته با سایر رشته‌ها هر روز بیشتر شود والیبال، بسکتبال روزی حسرت هندبال را می‌خوردند ولی اکنون ما در چه جایگاهی هستیم و این دو رشته در کجا قرار دارند. این دو رشته هر دو به المپیک راه‌یافته‌اند. در گذشته بازی‌های لیگ برتر و یا ملی ما از طریق برنامه توپ و تور پخش می‌شد در طول هفته نایب‌رئیس وقت مرتباً اخبار هندبال را در رسانه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی بازتاب می‌دادند.نتیجه‌‌اش حضور بسیار خوب بخش خصوصی و باشگاه‌های بزرگ در این رشته بود اما هم‌اکنون هیچ‌کدام از این برنامه‌ها وجود ندارد و وقتی رشته‌ای دیده نشود بدون شک حامی هم نخواهد داشت.
مسئولان کم‌کاری خود را به گردن کس دیگری می‌اندازند
چرا باید بازیکنان به خاطر دریافتی‌های حداقلی راهی کشورهای دیگر شوند؟ همه این موارد به سوء مدیریت بازمی‌گردد. چندی پیش یکی از دوستان می‌گفت فقط ماهی یک‌بار در فدراسیون حضور دارد و زیاد در مسائل کلان فدراسیون حضور ندارد و یا فلان مسئول اختیارات لازم را به من نداده است. سؤال من این است وقتی فردی به‌عنوان هیئت‌رئیسه یک فدراسیون انتخاب می‌شود؛ اگر طبق اساسنامه اختیارات لازم را ندارد و در آن پست باقی بماند قطعاً منافع شخصی را ترجیح داده است در ضمن اینکه خود مسئول سابق وقتی این را شنیده بود ناراحت شده بود چراکه می‌گفت مگر طرح و برنامه‌ای به من داده شده که من از آن حمایت نکنم. این موضوعات نشان میدهد که در خیلی از موضوعات مسئولان ما به‌جای مسئولیت‌پذیری فقط می‌خواهند کم‌کاری خود را به گردن کس دیگری بیاندازند و طی این سال‌ها بارها شاهد این موضوعات بوده‌ایم.
هندبال برای رسیدن به دوران رشد و شکوفایی به چه اقداماتی نیاز دارد؟
به نظر من برای تحول در هندبال کشور باید زمینه شایسته‌سالاری در این رشته فراهم گردد و با انجام تغییرات در ساختار فدراسیون اعم از برنامه‌ها، مناسبات و نیروی انسانی، زمینه را برای توسعه این رشته فراهم کرد. در حال حاضر اکثر مدیران ارشد فدراسیون، قبل از فعالیت در فدراسیون تجربه مدیریتی در این سطح را نداشته‌اند و سوابق اجرایی بسیار کمی دارند. متأسفانه ما هنوز در ابتدایی‌ترین موضوعات دچار مشکل هستیم و افرادی که به‌عنوان اعضاء هیئت‌رئیسه در فدراسیون حضور دارند نتوانسته‌اند به فدراسیون کمک کنند و به رئیس جوان خوب مشاوره بدهند. برای جبران این نقیصه همه باید در کنار هم مخصوصاً بزرگان وارد گود شوند و تجربیات خود را در اختیار هندبال کشور قرار دهند و با تشکیل یک اتاق فکر به‌صورت ساختارمند همراه با تفکیک شرح وظایف برای رفع مشکلات تلاش کرد و این موضوع حل نخواهد شد، مگر آنکه عزم و اراده جدی از سوی مسئولان فدراسیون برای این موضوع وجود داشته باشد. ولی باید توجه کرد با حرف و شعار درمانی، مسائل نه‌تنها حل نخواهد شد که باعث آسیب‌های فراوان به جامعه هندبال و سرمایه‌های انسانی و مادی این رشته خواهد زد. قطعاً می‌توان با تدوین آیین‌نامه‌ها، شیوه‌نامه‌ها و نظام نامه‌های مرتبط با داوران، مربیان، باشگاه‌های ورزشی، هیئت‌های ورزشی و ورزشکاران در راستای شایسته‌سالاری گام برداشت و در هندبال کشور تحول بزرگی ایجاد نمود.
شما خلأ بزرگ هندبال را در چه مواردی می‌بینید؟
اگر مدیران قصد دارند به اهداف موردنظر سازمان نائل شوند، بايد تعاملات سازنده و مناسبی در خانواده خود ایجاد نمایند. یکی از دلایل اصلی افول رشته هندبال برخورد شخصی با موضوعات بوده چراکه همین موضوع باعث شده بسیاری از بزرگان از این رشته گریزان شوند. واقعاً تأسف‌بار است وقتی می‌بینیم که بسیاری از پیشکسوتان این رشته خانه‌نشین شده‌اند و یا در سایر فدراسیون‌های ورزشی از دانش و تجربیات آنها استفاده می‌گردد ولی در فدراسیون خود حتی از آنها به‌عنوان مدرس،ناظر، مربی استفاده نمی‌کنند.
هندبال به دلیل عدم مدیریت صحیح همیشه گرفتار حواشی‌های مختلف بوده است. این آشفتگی در تیم‌های ملی، هیئت‌های استانی و کمیته‌ها فدراسیون به‌خوبی قابل‌مشاهده بوده و به‌عنوان مهم‌ترین مشکل و معضل از سوی بسیاری از کارشناسان هندبال مطرح می‌گردد. متأسفانه هنوز به خاطر تفکر حاکم در فدراسیون همدلی واقعی در خانواده هندبال ایجاد نشده است و هنوز نتوانستیم یک‌بار موافق و مخالف خود را در یک میز کنار هم بیاوریم و از تجربیاتشان استفاده نماییم. دادکان یکی از منتقدین اصلی فدراسیون بود ولی به لحاظ تخصص، ایشان را به فدراسیون آسیا جهت عضویت در کمیته‌های آن معرفی نمودند.
واقعیت آن است که به‌عنوان مسئول باید ظرفیت نقد و انتقاد را داشته باشیم و قرار نیست همیشه از ما تمجید شود. این یعنی مدیریت و رهبری گرچه باید بگویم در هندبال دشمنی وجود ندارد و همیشه اختلاف نظر وجود داشته. شما ببینید چقدر از آقای کفاشیان در فوتبال و یا مهدوی و رحیمی در هندبال منتقدین صحبت کردند. آیا آنها به دنبال گله‌گذاری و شکایت رفتند؟ اینگونه کارها شأن هندبال را زیر سؤال می‌برد. برای بزرگ بودن باید بزرگی کرد، بی جهت بعضی از مدیران در سطح کشور شناخته نمی‌شوند بلکه منش و شخصیت کاری آنهاست که آنها را بزرگ می‌کند.
انتهای پیام/4057/
نظر شما