پروفسور «رودریک کیویت» استاد علوم سیاسی در دانشگاه کالیفرنیا است. مطالعات حرفه‌ای او بر بررسی سیاست در بریتانیا و ایالات متحده از طریق تحلیل تجربی متمرکز است. وی همچنین در زمینه سیاست مالی نیز تحقیق می‌کند. کیویت دو کتاب نیز در زمینه علوم سیاسی به رشته تحریر درآورده است که از میان آن‌ها می‌توان به «اقتصاد و سیاست خرد: تاثیرهای انتخاباتی بر مسائل اقتصادی» اشاره کرد.

رودریک کیویت با اشاره به تحولات بریتانیا در سالی که گذشت، به خبرنگار ایلنا گفت: ماه‌های اخیر برای بریتانیا پر بود از رویدادهای غریب و شگفت‌آور. یکی آن‌که پس از سال‌ها درگیری و کشمکش، بریتانیا و اتحادیه اروپا بالاخره توانستند بر سر جدایی از یکدیگر به توافق برسند. وضعیت آنچنان کش پیدا کرده بود که در ابندا کسی چندان باور نداشت که این امر اصلا ممکن باشد. البته این را باید بگویم که وضعیت همچنان به نقطه نهایی خود نرسیده و مذاکرات تجاری میان دو طرف همچنان به قوت خود باقی است. باید دید که با توجه به مهلتی که باقی مانده است، آیا طرف‌ها می‌توانند به نتیجه مشخصی در زمینه تجارت و همچنین دیگر مسائل مالی برسند یا خیر.

وی افزود: همین امر باعث شد که بریتانیا بیش از گذشته به ایالات متحده نزدیک شود. این امر را باید ورای تحلیل‌های معمول درباره نزدیکی ایده‌های «بوریس جانسون»، نخست‌وزیر بریتانیا و «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهوری ایالات متحده بررسی کرد. البته شکی نیست که این دو شباهت‌های بسیاری به یکدیگر دارند. اما دلیل اصلی نزدیکی واشنگتن به لندن، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و چشم‌انداز روشن بازاری برای آمریکا است که دیگر در قید و بند مقررات اتحادیه اروپا نیست. بسیاری از این نگران هستند که بیمه سلامت عمومی بریتانیا که عده زیادی به آن وابسته هستند، در پی نزدیکی آمریکا و بریتانیا از میان برود یا تضعیف شود. جانسون البته بارها گفته که چنین چیزی صحت ندارد و حتی آشکارا به ترامپ گفت که کاری به این نظام نداشته باشد. اما باید دید آیا به‌راستی این موضع حفظ خواهد شد یا خیر.

استاد علوم سیاسی در دانشگاه کالیفرنیا در ادامه گفت: جانسون و حزب محافظه‌کار در این مدت توانستند به پیروزی‌های بسیار مهمی دست پیدا کنند. یکی از مهم‌ترین این پیروزی‌ها، از سر راه برداشتن حزب کارگر در انتخابات پارلمانی بود. پارلمان پیشین بریتانیا دردسرهای بسیاری برای جانسون و کابینه‌اش درست کرده بود و حزب محافظه‌کار امید داشت که بتواند با کنار زدن این مانع، سیاست‌های مد نظر خود را پیش ببرد. همین اتفاق هم افتاد! نتیجه این انتخابات مایه تعجب بسیاری از تحلیل‌گران شد، چراکه نه‌تنها حزب کارگر شکست سختی خورد، بلکه حتی مردم شمال بریتانیا نیز که معمولا به حزب کارگر گرایش دارند، به جانسون رای دادند. در واکنش به همین آمار ضعیف، «جرمی کوربین»، رهبر حزب کارگر نیز اعلام کرد که از رهبری این حزب کناره خواهد گرفت. باید دید جانشین او نیز می‌تواند به خصم اصلی محافظه‌کاران بریتانیایی تبدیل شود یا رویکرد نوینی را پی خواهد گرفت؛ خاصه آن‌که در بدنه حزب کارگر نیز شماری با شکل سیاست‌ورزی کوربین مشکل داشتند. در مجموع، پیروز این رقابت حزب محافظه‌کار بود که توانست ۳۶۵ کرسی را در پارلمان ۶۵۰ نفره را از آن خود کند. 

وی افزود: مشکل بعدی البته استقلال اقمار بریتانیا است. اسکاتلند بار دیگر اعلام کرده که در این کشور همه‌پرسی برگزار می‌کند. جانسون البته با این امر مخالفت شدید کرده، اما «نیکلا استورجن»، وزیر اول اسکاتلند نیز بنا ندارد با این حرف‌ها از موضعش کناره بگیرد. این البته کاملا طبیعی است و من آن را پس‌لرزه شکاف برگزیت می‌دانم. درست است که در رای‌گیری مردم به برگزیت رای دادند، اما باید این را در نظر گرفت که بسیاری هم چنین نکردند. بسیار کسانی در خاک امپراتوری بریتانیا همچنان می‌خواند تحت قوانین تجاری و امنیتی اتحادیه اروپا به زندگی خود ادامه دهند و اسکاتلند نیز یکی از آن‌هاست. بنابراین گمان نمی‌کنم جانسون روزهای چندان خوشی را در انتظار داشته باشد.

البته تا جایی که به سیاست داخلی بریتانیا مربوط می‌شود، بوریس جانسون نشان داده که هیچ سر سازش ندارد. برکناری چندین و چند وزیر و خانه‌تکانی دولت نشان داد که نخست‌وزیر بریتانیا می‌خواهد پس از اجرایی شدن برگزیت، روندی متفاوت را پی بگیرد. این نکته را نیز باید در نظر بگیرید که یکی از اولین کسانی که برکنار شد «جولین اسمیت» وزیر امور ایرلند شمالی بود. برکناری «آندریا لیدسام»، وزیر بازرگانی نیز نشان از آن دارد که بناست سیاست در بریتانیا وارد فصل دیگری شود.