• مدیران ارشد سازمان سلامت ایران( نامه 5 وزیر بهداشت)
• کادر درمان  مستقیما درگیر در معرکه: پزشکان، پرستاران و پیراپزشکان( مستند به دهها متن و فیلمی که از این عزیزان در فضای مجازی منتشر شده)
• متولیان صنفی درگیر با ماجرا، مانند سازمان نظام پزشکی ایران( نامه آقای دکتر ظفرقندی)
• مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی( نامه گروه اپیدمیولوژی دانشگاه تهران)
• روسای منطقه ای مدیریت بحران( مصاحبههای مدیران محترم سلامت ایلام، یزد و ...)
• مدیران تدارکات و پشنتیبانی درگیر در ماجرا( شهردار محترم بوشهر و ...)
• حتی فرمانده مبارزه با بحران تهران(آقای دکتر زالی)
• مدیران ارشد مشابه شما که در نقاط دیگر جهان حتی به میزان بسیار ملایمتری درگیر این بلای ناگهانی شدند:
الف- در چین برداشت رهبران کشور از این بلای ناگهانی، بزرگترین تهدید این کشور بود.
2- در انگلستان که ظاهرا روایت غلط و مغشوششی از آنجا به اطلاع و پذیرش شما رسیده است، نخستوزیر آن را بزرگترین بحران کشور خواند، با بمباران کشور در جنگ جهانی دوم مقایسه کرد و خواهان همان رویه برای مبارزه شد.
5- در آلمان، دیگر کشوری که آن را مثال زدید، صدراعظم بحران کرونا را بزرگترین چالش کشور پس از جنگ دوم جهانی خواند.
8- در اسپانیا، ایتالیا، استرالیا و .... برداشت همه رهبران، همه، مشابه سازی رویداد جاری با بزرگترین جنگها و بحرانهای کشورشان بوده است.
همچنین رویکرد و اقدامات جنابعالی ذیل چارچوب تعریف شدهای نیست و با اقصی نقاط عالم تفاوت دارد:
1- چین از همان ابتدا قرنطینه حداکثری را به کار بست و با آمار ادعایی خودشان در کنترل بیماری موفق بوده اند.
2- هنگ کنگ از ابتدا بحران را پذیرفت، تعطیلی، منع قانونی تردد و بسته های حمایتی را در دستور کار قرار داد.
3- اروپا کمابیش پس از دوره ای عادی نمایی و غفلت همه به قرنطینه روی آورده اند و ... .
4- تقریبا کشوری نیست که با وضعیت آماری ما ( آماری که رسما اعلام می شود) در قبال این مساله چنین میزانی از ساده گیری و ساده انگاری را داشته باشد.
امروز پنجم فرودرین 1399 باید به استحضارتان برسانم که موج دوم گسترش و شیوع بیماری که به طور خود به خود در نیمه دوم فرودرین ما را به چالش میکشید، چیزی شبیه وضعیتی که ایتالیا اکنون با آن دست به گریبان است، با 8 ملیون سفر نوروزی انجام شده شدیدتر، عمیقتر و طولانیتر از آنچه پیش بینی میشد، گریبانگیر ما خواهد شد و نتیجه آن مسامحه را نه تنها در این موج، بلکه در ادامه ( امواج بعدی) نیز خواهیم دید. آنچه هم اکنون بیش از پیش نگران کننده است، شکنندگی سازمان سلامت در برابر این چالش، افزایش تلفات و عمق فاجعه است. اینکه چگونه ما ملت و دولتی بودیم که خود چنین خنجری به خویش زدیم، بماند برای بعد. واقع بینانه بگویم که حتی اگر امروز شما با منتقدانتان همفاز شوید، اقدام عملی آن چند روزی به طول خواهد انجامید و به بنده حق بدهید که با توجه به سابقه این چند هفته نگران این تاخیر فاز و عدم اقدام متناسب در زمان مقتضی باشم.
جناب آقای رییس جمهور
این موج، سیل مبتلایان را روانه سازمان سلامت میکند و تفاوت آن تنها در بلندای موج نیست، بلکه پهنه آن نیز به سراسر کشور  تسری خواهد یافت، امروز، همین امروز باید کاری بکنید.
علی ای حال، به جهت خطیر بودن اوضاع( به زعم ما)، آنچه با نظر کارشناسان به آن رسیده ام را پیشنهاد میکنم.
1- مشورت با متخصصان و کارشناسان رشته های مختلف درگیر در بحران، ارائه یک چارچوب مشخص از ارزیابی، پیشبینی، و نحوه برخورد با بحران
2- بازسازی ستاد مدیریت بحران، تقسیم کار (کنترل، سلامت و حمایت)
3- بگذارید سازمان سلامت بر امر درمان و ستاد کل بر پیشگیری و کنترل تمرکز کند. در اسرع وقت سازمانی داوطلبی برای حمایت از ناقلان، افراد پرخطر و بیماران قرنطینه در منزل تشکیل دهید. برای ایجاد این این سازمان مدیران و چهرههای محبوب را فرابخوانید و سازمانهای موجود( هلال احمر، بسیج، شورایاریها، بازنشستگان سلامت، رفاه، کمیته امداد و ....) را ذیل آن و حول ماموریت های مشخص بسیج کنید. و امکان جذب، آموزش  سریع و تجهیز داوطلبان را مهیا کنید.
4- تختهای مراقبت ویژه در کشور محدود است، ما زمان کافی برای فراهم کردن کمبودها، دارو و تجهیزات، نداریم، آیا مکانهای در حال تجهیز، نیروهای انسانی خبره و تجهیزات لازم را دارند؟
5- اگر ارزیابی شما از بحرانی بودن اوضاع چون ما باشد باید بستر برخورد با بیماری را برای قرنطینه کامل کشور حداقل به مدت 4 هفته فراهم کنید.
6- در این زمان، بنابر تجربه کره جنوبی و تایوان، ما در اقصی نقاط کشور به 450 تا 500 هزار تست با طراحی صحیح احتیاج داریم، تا تصویری از مواضع بیماری به دست آید.
7- سادهسازی، عادی فهمی و عادی نمایی کنار گذاشته شود، آخر این چه درایتی است که از مردم میخواهیم در خانه بمانند اما کارمندان را ولو به صورت شیفتی به کار فرامیخوانیم، آیا ضربه ای که اقتصاد کشور از عدم حضور کارمندان در ادارات می بیند بیشتر و مهلک تر از شیوع متوالی بیماری است؟ این سهلگیری ها به ابتلای بیشتر و مراجعه بیشتر میانجامد و کابوس آشوب ناشی از فروپاشی سازمان سلامت و تلفات گسترده هم میهنان را به تحقق محض نزدیک میکند.
 
والسلام
محمدرضا نجفی
نماینده مردم تهران، اسلامشهر،شمیرانات،ری و پردیس
              در مجلس شورای اسلامی