این نشریه در گزارش خود تاکید کرد که اکثر موارد ابتلا، خطرناک نیستند، اما مهار این ویروس، چالشی تاریخی خواهد بود.

در این گزارش آمده است: ویروس کرونا شبیه ویروس های آنفلوانزاست، زیرا هر دو حاوی رشته های واحد RNA  هستند. به طور معمول، چهار نوع ویروس کرونا انسان را آلوده می کنند و باعث سرماخوردگی می شوند.

این باور وجود دارد که این ویروس ها در انسان تکامل یافته اند تا گسترش حداکثری داشته باشند. این یعنی اینکه فرد بیمار می شود ولی لزوما نمی میرد.

 در مقام مقایسه، دو شیوع ویروس کرونایی قبلی شامل سارس (SARS) و مرس (MERS) بود که اولین بار در حیوانات دیده شد. در نهایت، این دو ویروس سارس و مرس هر یک کمتر از یک هزار نفر را در انسان ها کشت.

گزارش شده است که کووید – ۱۹ (کرونا) بیش از دو برابر این تعداد را به کشتن داده است. این ویروس در حالی که کشنده است، اما خیلی کشنده نیست.

جهان با سرعت بی سابقه و بسیج منابع به آن پاسخ داده است. ویروس جدید بسیار سریع شناسایی شد. کار روی تولید واکسن برای آن در حال انجام است. سازمان بهداشت جهانی در مورد این بیماری وضعیت نگرانی بین المللی اعلام کرده است. با این همه، شیوع همچنان ادامه دارد.

«مارک لیپسیچ» استاد همه گیرشناسی دانشگاه هاروارد در مورد ویروس کرونا گفت: از نظر من، نتیجه احتمالی این اقدامات این است که ویروس در نهایت قابل کنترل نخواهد بود.

مهار، اولین گام برای پاسخ به هر گونه شیوعی است. در مورد کووید – ۱۹، احتمال جلوگیری از ابتلا به بیماری و اپیدمیک شدن آن ظرف چند روز وجود دارد. از ماه ژانویه (دی ماه)، چین شروع به محاصره مناطق بزرگتری کرد، این اقدامات از شهر ووهان شروع شد و در نهایت حدود ۱۰۰ میلیون نفر قرنطینه شدند. با این همه، ویروس بیش از ۲۰ کشور جهان را آلوده کرده است.

لیپسیچ مدعی شد که ظرف یک سال آینده، حدود ۴۰ تا ۷۰ درصد از مردم سراسر جهان به این ویروس آلوده خواهند شد. وی در عین حال گفت که این بدان معنا نیست که همه مبتلایان، بیماری های وخیمی خواهند داشت.

لیپسیچ معتقد است که این ویروس در سطح وسیعی  رو به گسترش است، برخی از متخصصان همه گیرشناسی بر این باورند که احتمالی ترین  نتیجه این شیوه، یک بیماری فصلی جدید است. اگر این بیماری به شدت وخامت خود ادامه دهد، فصل سرما از این پس با فصل کووید – ۱۹ همراه خواهد بود.

حتی اگر تخمین های لیپسیچ دقیق نباشد، پیش آگهی کلی، خطرناک بودن کرونا را تغییر نمی دهد.

در ابتدا، به پزشکان در آمریکا توصیه می شد که روی افراد آزمایش نکنند، مگر اینکه به چین رفته باشند یا با افراد مبتلا به این بیماری در تماس بوده باشند. طی دو هفته گذشته، شروع به غربالگری افراد در پنج شهر آمریکا شد تا در مورد تعداد واقعی از این بیماری تحقیق شود. اما آزمایش ها هنوز در سطحی گسترده در دسترس نیست.

با وجود اطلاعات اندک، پیش شناخت بیماری دشوار است. اما نگرانی از اینکه این ویروس فراتر از حد مهار باشد، باعث رقابت جهانی برای ساخت واکسنی برای آن شده است.

واکسن ها نیاز به یک آزمایش طولانی دارند تا مشخص شود که آیا واقعا مردم را در برابر بیماری محافظت می کنند یا نه.

اگرچه توالی ژنتیکی در حال حاضر بسیار سریع است، اما ساخت واکسن علمی شبیه به هنر است. این فرآیند، شامل کشف یک دنباله ویروسی است که باعث می شود حافظه سیستم ایمنی بدن از خود محافظت کند، اما باعث ایجاد پاسخ التهابی حاد نمی شود که خود علائم را به وجود می آورد.

در سال های اخیر، نمونه های جدید نویدبخش سرعت دادن به پیشرفت واکسن بوده اند.

در مجموع، حدسیات مبنی بر این است که به ۱۲ تا ۱۸ ماه زمان نیاز است تا محصول اولیه، ایمن و موثر تلقی شود.

حتی اگر برنامه ریزی یک ساله به واقعیت تبدیل شود، محصول جدید همچنان به تولید و توزیع نیازمند است.

ساخت واکسن بسیار دشوار، پرهزینه و پرخطر است، به طوری که در سال های ۱۹۸۰ زمانی که شرکت های دارویی شروع به پرداخت هزینه های قانونی درمورد مضرات ادعایی واکسن ها شدند، بسیاری تصمیم گرفتند که از تولید واکسن صرف نظر کنند.

در این میان، سرمایه گذاری طولانی مدت دولت ها برای تولید واکسن حائز اهمیت است، زیرا تولید واکسن، داروهای ضد ویروسی و سایر ابزارهای حیاتی به دهه ها سرمایه گذاری جدی نیاز دارد، حتی اگر تقاضا کم باشد.