صاحب‌خبر - امضای قرارداد آتش‏بس بین مصر و رژیم صهیونیستی (1949م) جنگ مصر با رژیم صهیونیستی پس از تشکیل دولت این رژیم در فلسطین در سال 1948م آغاز شد.در آن زمان، مصر به همراه برخی دیگر از کشورهای عربی دراعتراض به اشغال سرزمین اسلامی‌فلسطین به دست صهیونیست‏های نژادپرست وارد جنگ با اسرائیل شد.اما نیروهای رژیم صهیونیستی در ضد حمله به قوای پراکنده اعراب که فاقد تجهیزات پیشرفته نظامی‌بودند، به داخل خاک مصر و لبنان نفوذ کردند و نیروهای کشورهای عربی را شکست دادند.با پایان اولین جنگ اعراب و اسرائیل، قرارداد ترک مخاصمه بین دو طرف درگیر در 24‌فوریه 1949م منعقد شد و مورد توافق کشورهای عربی نیز قرار گرفت.براساس این قرارداد که در جزیره "رودِس" واقع در دریای اژه امضا شد، منطقه نوار غزّه در غرب فلسطین اشغالی به حاکمیت مصر درآمد. کودتای کمونیستی در چکسلواکی و آغاز رژیم کمونیستی این کشور (1948م) در سال 1946م پس از انتخابات پارلمانی در چکسلواکی، حزب کمونیست بر سایر رقبا برتری یافت و بیشتر دولت را قبضه کرد.از آن زمان بود که سیاست خارجی چکسلواکی، متمایل به شوروی شد و از این پس حکومت نیمه کمونیستی تا سال 1948م بر سر کار بود.در 24 فوریه این سال، کمونیست‏ها به وسیله کودتا، تمام قدرت را در کابینه در دست گرفتند و بخش‏های اداری جای ایالات سابق را گرفت.از آن پس، جمهوری چکسلواکی، به عنوان یک کشور واحد و مرکب از دو ملت چک و اسلواکی اعلام گردید و تقریباً کلیه فعالیت‏های اقتصادی، ملی اعلام شدند.دوران حکومت کمونیست‏ها بر چکسلواکی، بیش از چهل سال به طول انجامید و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، حکومت مستقلی بر سر کار آمد. آغاز دوره دوم جمهوری فرانسه معروف به حکومت روزنامه ‏نگاران (1848م) به دنبال قیام مردم فرانسه و برکناری لویى فیلیپ پادشاه مستبد این کشور، حکومت موقت یا دومین دوره جمهوری فرانسه در 24 فوریه 1848م آغاز شد.در تاریخ فرانسه از این دوره به حکومت روزنامه‏نگاران نیز یاد می‏کنند؛ زیرا یازده نفر از روزنامه‏نگاران جمهوری‏خواه به ریاست دولامارتین، شاعر و نویسنده فرانسوی، این حکومت را اداره می‏کردند.در دسامبر همین سال، انتخابات برگزار و لویی ناپلئون، برادرزاده ناپلئون بُناپارت به ریاست جمهوری برگزیده شد.با این حال، وی در سال 1852م علیه جمهوری خواهان، کودتا کرد و مخالفان را سرکوب نمود و خود را امپراتور فرانسه خواند.به این ترتیب، دومین دوره جمهوری فرانسه، تنها چهار سال دوام آورد. انعقاد پیمان بغداد بین ترکیه و عراق (1955م) در ادامه سیاست‏های استعماری غرب به بهانه جلوگیری از نفوذ کمونیسم، در 24 فوریه 1955م پیمان بغداد میان دو کشور ترکیه و عراق در بغداد امضا شد و بعدها کشورهای دیگری ازجمله ایران و پاکستان و انگلستان به آن پیوستند و آمریکا نیز به عنوان عضو ناظر در آن شرکت جست.این قرارداد که پیش‏زمینه و اساس پیمان سنتو بود، پیمانی منطقه‏ای به شمار می‏رفت که همانند ناتو در غرب، در برابر گرایش ملت‏ها به افکار کمونیستی مقاومت می‏نمود.پیمان بغداد که پس از کودتای عبدالکریم قاسم در عراق در سال 1958م و خروج عراق از این پیمان، به سازمان پیمان مرکزی تغییر نام داد در واقع حلقه‏ای از زنجیر اتحادیه‏های نظامی‌غرب از پیمان آتلانتیک شمالی تا پیمان آسیای جنوب شرقی (سیتو) و پیمان امنیت اقیانوس آرام (آنزوس) بود و آمریکا با این که تا پایان، عضویت کامل آن را نپذیرفت، با پیمان‏های نظامی‌دوجانبه با هر سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان عملاً نقش رهبری و کارگردانی این سازمان را به عهده داشت. حمله زمینی نیروهای آمریکایی و متحدانش به عراق (1991م) پس از اشغال نظامی‌کویت توسط ارتش عراق در دوم اوت 1990م و بی‏توجهی رژیم بعث به تهدیدات نظامی‌نیروهای غرب به فرماندهی آمریکا، قوای متحد غرب جهت بیرون راندن ارتش بعث و در واقع برای تثبیت جایگاه خود در منطقه و تأمین منافع خویش، در سحرگاه 17 ژانویه 1991م حمله خود را به عراق آغاز کرد.این حملات در ابتدا به صورت حمله‏های هوایى گسترده به بغداد و مراکز صنعتی و نظامی‌عراق آغاز شد، سپس آمریکا و متحدان آن کشور، پس از حدود چهل روز حملات سنگین هوایى علیه عراق، سرانجام در روز 24 فوریه 1991م در چند جبهه عملیات زمینی خود را علیه نیروهای عراق آغاز کردند.از آن طرف، سربازان فرسوده و روحیه باخته عراقی که قسمت اعظم تانک‏ها و تجهیزات زرهی خود را از دست داده بودند، در برابر نیروهای آمریکا و متحدین مقاومتی از خود نشان ندادند.در نتیجه، کویت در پایان چهارمین روز جنگ زمینی، به تصرف نیروهای متحدین درآمد.با پیشروی نیروهای آمریکا و متحدان آن کشور در داخل خاک عراق، صدام حسین، دیکتاتور متجاوز عراق، به شرایط آمریکا گردن نهاد و تمام قطعنامه‏های سازمان ملل را که متضمن انصراف از ادعاهای عراق در مورد کویت و پرداخت غرامت به آن کشور بود، پذیرفت.∎​