کامبیز نوروزی حقوقدان و کارشناس رسانه، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «شجریان: روح زمانه؛ فراتر از خبر» نوشت:

چنان برکَش آواز خنیاگری
که ناهید چنگی به رقص آوری

دم از سیر این دیر دیرینه زن
صلایی به شاهان پیشینه زن

همان منزل است این جهان خراب
که دیده‌ست ایوان افراسیاب؟

نه تنها شد ایوان و قصرش به باد
که کس دخمه نیزش ندارد به یاد

از فروپاشی و بی اعتباری نظام رسانه ای کشور همین بس که در عرض چند دقیقه خبر درگذشت یکی از بزرگترین شخصیتهای فرهنگی – هنری ایران معاصر در خبرگزاری‌های رسمی و فضای مجازی منفجر می‌شود و بعد تکذیب. خبری راجع به بزرگمردی که اکثریتی بسیار بزرگ از مردمان ایران و حتی فارس زبانان دنیا با حساسیت و دلی مضطرب آن را دنبال می‌کنند و خود را با پرسشی بزرگ مواجه می‌بینند. خبر رنجبار و درناکی را که یک خبرگزاری رسمی منتشر کرد با تکذیب فرزند محترم شجریان، آقای همایون، تکذیب شد.

درست است که این موقع شب روزنامه‌ای نیست، ولی مثلاً جایی مثل صدا و سیما وجود دارد که که با انتشار یک خبر دقیق التهاب ده ها میلیون ایرانی را فرونشاند. اگرچه مدیران ارشد تلویزیون ایران سالهای بسیار گذشته همۀ تلاش خود را به کار بردند تا این بزرگمرد فرهنگ و هنر ایران معاصر را به فراموشی بسپارند. تلاشی که هیچگاه به نتیجه نرسید و تیرهاشان جملگی به سنگ خورد. شاید هم به مصلحت خویش و خویشان، اخبار انتخابات را نسبت به اخبار راجع به تن رنجور سرو بلند زمانه محمدرضا شجریان اولی و مرجح می‌دانند؛ انتخاباتی که فعلا اخبار خوشی از میزان مشارکت عمومی در آن نمی‌رسد.

دیروزها که در این مسابقه به او باختند. امروزها و فرداها هم بازنده‌اند چه آن جسم در میان ما باشد یا نه.

چراغ فرهنگ و مردان و رادان هنر، هیچگاه محصور سیاه چادر سیاست نمانده است.

گر اژدهاست بر ره عشقي است چون زمرد
از برق اين زمرد هين دفع اژدها کن

ساعت ۲۳:۲۷ جمعه: همایون: شجریان زنده است

انتهای پیام