سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: طی چند وقت اخیر کلیدواژه «تحریم» به اسم رمز مشترک برخی جریانات به ظاهر هنری برای فشل کردن رویداد‌های عمومی کشور تبدیل شد. پای این کلیدواژه در هفته‌های منتهی به برگزاری جشنواره‌های متنوع «فجر» انقلاب به جشنواره‌های حوزه فرهنگ و هنر هم باز شد و برخی چهره‌های شناخته‌شده کشورمان در این عرصه نقش میداندار یا پیاده‌نظام آن را ایفا کردند. این افراد سعی کردند تا ضمن موج‌سواری بر احساسات مردمی برخاسته از حوادث تلخ دی‌ماه، جریان «تحریم جشنواره‌های فجر انقلاب» را با امید فشل و منفعل کردن این رویداد‌ها ایجاد نمایند. هر چند به محض برگزاری جشنواره‌های متنوع فجر انقلاب بسیاری از افرادی که تحت تاثیر جو روانی ایجاد شده از سوی جریان شبه‌روشنفکری- که تعداد زیادی از آن‌ها برای کسب منافع شخصی با اتخاذ تاکتیک خود را به راه دیگری زدن- بودند، نه تنها در جشنواره‌ها حاضر شدند بلکه حتی از جوایز چرب این جشنواره‌ها هم نگذشتند، این در حالی است که موضوع تحریم یک محفل یا جشنواره فرهنگی- هنری از سوی هم‌صنفان غربی این جماعت که به نوعی قبله آمال و الگوی ظاهری همین سلبریتی‌های وطنی نیز محسوب می‌شوند نه فقط کنشی سیاست‌زده نیست بلکه حتی سعی می‌کنند تا برای احقاق حقوق همکاران یا دفع وصله‌های ناجور صنف‌شان طراحی و اجرا شود. در واقع سلبریتی‌های داخلی برخلاف داشتن مدعای اخلاقمداری و طرفداری از حقوق عامه آحاد جامعه - بر مبنای اظهارات و افعال خودشان- تابعی از هم‌داستانی و قدم برداشتن در مسیر چهره‌های شاخص فرهنگی و هنری بین‌المللی (عمدتا غربی) است، رفتاری به شدت غیرعقلایی و کاملاً بر مبنای انتفاع شخص و جریانی دارند. تازه‌ترین نمونه مشابه در مبحث تحریم یک جشنواره از سوی رهبران فکری سلبریتی‌های داخلی استعفای دسته‌جمعی هیئت مدیره اعضای آکادمی سینمایی سزار فرانسه به دلیل حضور رومن پولانسکی کارگردان لهستانی- فرانسوی است.

در واقع واکنش سینماگران به مسئله پولانسکی به خاطر رسوایی اخلاقی این سینماگر است که در سال ۱۹۷۸ پس از اعتراف به کودک‌آزاری از امریکا به فرانسه گریخت. این واکنش صنفی اعضای آکادمی سزار در حالی است که برخی سلبریتی‌های داخلی و پس از حوادث تلخ دی ماه نه تنها در کنار مردم قرار نگرفتند بلکه سعی کردند در کنار بدترین دشمنان کشور و ملت ایران، نقش مگس‌های روی زخم را ایفا کنند.