به گزارش خبرنگار ایکنا؛ کتاب «فضه همراز زهرا» به قلم محمد عابدیمیانجی در شش بخش به رشته تحریر درآمده و انتشارات نورالزهرا(س) پژوهشکده باقرالعلوم(ع) آن را همزمان با سالروز شهادت ام ابیها حضرت فاطمه زهرا(س) بازنشر کرده است.
حضور حماسی زنان مسلمان در طول تاریخ اسلام و تشیع، به حق یک حضور غیر قابل انکار، چشمگیر و همهجانبه بوده است. زنان مسلمان ضمن انجام مسئولیتهای خطیر خانهداری، تربیت فرزند، تأمین نیازهای روانی و طبیعی همسران خود، به طور شگفتانگیزی در عرصه اجتماعی، سیاسی، نظامی، فرهنگی و عبادی فعالیت مستمر داشتهاند، حتی در برخی مقاطع، بیشتر و بهتر از مردان به ایفای نقش پرداختهاند.
متأسفانه با گذشت زمان، بر چهره درخشان این حقیقت تاریخی، غبار تحریف نشست و امت اسلامی هر چه از صدر اسلام و زمان حضور ائمه هدی فاصله گرفت، به همان اندازه نیز بر عمق این تحریف افزوده شد و سیمای زن و رسالت وی به گونه دیگر ترسیم شد. اینگونه تحریفها فقط محدود به مسئله زنان نیست، بلکه در معرفی سایر ارزشها و حتی ترسیم سیمای مبارک پیامبران، ائمه معصومین و سایر ارزشهای اسلامی تحریفاتی به وقوع پیوسته است. با پیروزی انقلاب اسلامی گروهی از طلاب و اهل قلم جهت تحکیم این فرهنگ اصیل همدل و همنوا شدند تا تاریخ اسلام و سرمایههای ارزشآفرین تشیع را شناسایی و دوباره احیا کنند.
عابدی میانجی، نویسنده، این کتاب را در راستای معرفی، «فضه نوبیه» یکی از انسانهای وارستهای که در سایهسار وجود حضرت فاطمه(س) به رشد و تعالی رسید تدوین کرده است. وی در بخش اول به معرفی این بانو، چگونگی ورود وی به مدینه و شروع زندگی افتخارآمیزش به عنوان خدمتکار حضرت زهرا(س) میپردازد.در بخش دوم نویسنده به فیوضاتی که فضه از محضر سه معصوم میبرد، در قالب داستانها و درسها میپردازد. درسهایی از عدالت حضرت فاطمه، زهد امیرالمومنین، و طریقه بندگی خداوند متعال.
در بخش سوم دوران زندگی فضه در زمان رحلت نبی اکرم، آغاز دوران انحراف در اسلام و غصب خلافت امیرالمومنین(ع)، ایستادگی فضه در کنار حضرت فاطمه(س) در برابر طاغوت و شهادت صدیقه طاهره تبیین شده است. نگارنده در بخش چهارم به معرفی خانواده و فرزندان فضه نوبیه، حافظ قرآن بودن و مقام علمی و تبلیغ ولایت در موسم حج توسط فضه میپردازد. در بخش پنجم هم به حضور فضه در واقعه کربلا و اسارت وی همراه زینب کبری پرداخته و در فصل پایانی به رحلت فضه، مرقد او، روایات و راویانی نظیر ابن ادریس، ابوالقاسم قشیری و ... که از وی نقل حدیث کردهاند، میپردازد.
در بخشی از این کتاب میخوانیم: «در این فضای حزنآلود، فضه، پرورشیافته مکتب فاطمه که داغ شهادت حضرت زهرا(س) آرامش را از او گرفته بود، به دنبال فرصتی میگشت تا حقایق را باز گوید و مظلومیت امیرالمومنین(ع) را شرح دهد. ایام حج بهترین فرصت ممکن برای این هدف بود، از مسلمانان هر منطقه و طایفهای نمایندگان در این ایام در مکه حاضر میشدند و بدون فشارهای حکومتی و با وجود آزادی نسبی به تبادل اطلاعات مربوط به سرزمینهای اسلامی میپرداختند.
بر اساس آنچه مورخان نقل کرده اند، فضه از نبوغ سرشار خود در بلاغت به نحو کامل سود برد، به اندازه که بلاغت و شیوایی گفتار و تسلط به خطابه، توجه حاجیان را به خود جلب کرد. ورقه بن عبدالله یکی از حاجیانی بود که تحت تاثیر خطابه و سخنرانی افشاگرانه فضه قرار گرفت و بعدها اعلام حمایت فضه از ولایت امیرالمومنین(ع) را این گونه توضیح داد؛ برای حج و به امید ثواب الهی راهی بیت الله الحرام شدم، در حالی که طواف میکردم، متوجه بانویی گندمگون و خوشکلام شدم که با فصاحت گفتار فریاد کرد: ای خدای بیت الحرام و حافظان گرامی و پروردگار زمزم و مقام و مشاعر بزرگ و پروردگار محمد(ص) که بهترین آفریدههاست. مرا با سروران پاک ائمه و فرزندان آنها که از سپیده چهرگان مبارک هستند، محشور نمای. ای جماعت حاجیان؟! آگاه باشید که سروران من از بهترین خوبان و نیکوکارانند. کسانی که عظمتشان از همه والاتر است».
انتهای پیام
نظر شما