سینا حسینی/

لیگ نوزدهم به بهانه استانداردسازی ورزشگاه‌های کشور با وقفه‌ای نسبتاً طولانی آغاز شد. شوی پر سر و صدای مهدی تاج با اجرای سعید فتاحی و مسئولان کمیته برگزاری مسابقات نزدیک به چهار هفته به طول انجامید تا حدی که مهدی تاج در برنامه‌های تلویزیونی مدعی شد در لیگ نوزدهم هیچ کسی نمی‌تواند مرتکب تخلف شود چون تمام ورزشگاه‌های کشور مجهز به دوربین نقطه زن هستند. از طرفی بلیت فروشی الکترونیکی سبب خواهد شد ما تمام رفتارهای هواداران را در طول برگزاری یک مسابقه رصد کنیم!

با شروع مسابقات مشخص شد این سناریوی تبلیغاتی نمایشی بیش نبوده، نه خبری از اجرای دقیق و کامل فرایند بلیت فروشی الکترونیکی بود نه کنترل رفتارهای قانون گریز هواداران حاضر در ورزشگاه‌ها!

*تشدید ناهنجاری‌ها

با این وجود مدیران فدراسیون مدعی بودند به واسه برخی نواقص موجود مطمئناً در ادامه مسابقات لیگ برتر همه نواقص برطرف خواهد شد تا کنترل بر رفتار تماشاگران کامل شود!

اما همان‌طور که انتظار می‌رفت هیچ اتفاقی رخ نداد. برای اثبات این ادعا می‌توان به حواشی به وجود آمده در جریان بازی پرسپولیس – تراکتورسازی نگاهی دقیق داشت. سنگ پراکنی هواداران تهرانی و تبریزی به سمت یکدیگر، استفاده از الفاظ ناشایست، توهین‌های قومیتی، پوشیدن لباس کشورهای بیگانه و شعارهای سیاسی و تجزیه طلب از سوی آشوبگران در ورزشگاه آزادی این حقیقت را برملا کرد که نه تنها متخلفان در معرض شناسایی نیستند بلکه از هر نظر اطمینان خاطر دارند که می‌توانند هرگونه رفتاری را مرتکب شوند!

*داوران ضعیف

البته که مدیران فدراسیون فوتبال در این بین نقش پر رنگی در به وجود آمدن این حواشی برعهده دارند اما نقش داور ضعیف مسابقه در عدم کنترل بازی را نباید نادیده گرفت. قاضی میدان با تصمیمات احساسی و بعضاً پر حاشیه خود فضای ورزشگاه را به سمت و سوی التهاب پیش برد تا همه عوامل یک بی‌نظمی اجتماعی مهیا شود و بازار فحاشی، سنگ پراکنی و قانون شکنی برای فرصت طلبان مهیا شود.

*عزمی جزم نیست

شاید مدیران فدراسیون فوتبال همانند همیشه برای پاک کردن صورت مسئله از طریق بازوهای انضباطی خود به دنبال جریمه مالی و درآمدزایی از این اتفاقات باشند اما تا وقتی که سیستم و برنامه ریزی اصولی برای اصلاح فضای موجود در ورزشگاه‌ها وجود نداشته باشد این داستان ادامه دارد. مشکل اصلی اینجاست که عزمی برای ریشه یابی مشکلات موجود وجود ندارد و عده‌ای حیات و ممات خود را در برقراری و تداوم همین فضا می‌دانند و گرنه همان‌طور که انگلستان با پدیده هولیگان‌ها برخورد کرد فوتبال ایران هم می‌توانست از لوث چنین بحرانی خلاص شود.