به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما به نقل از شبکه تلویزیونی سی ان ان، دریاسالار دوم جان کِربی, که زمانی سخنگوی وزارت امور خارجه و وزارت دفاع آمریکا بود، در گفتگو با این شبکه، درباره عصبانیت شدید مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، در واکنش به پرسش های خبرنگار رادیو ملی آمریکا، موسوم به «اِن پی آر» درباره اوکراین و این که پمپئو بعد از این مصاحبه، بر سر آن خبرنگار، داد زد و با استفاده از الفاظ رکیک، تأکید کرده بود که "آمریکایی ها هیچ اهمیتی به اوکراین نمی دهند"، گفت: در رابطه با نحوه برخورد بسیار بدِ پمپئو با «مِری کِلی لوئیس» (خبرنگار ان پی آر)، باید بگویم که من خانم کِلی لوئیس را مدت های مدید است که می شناسم و می توانم با اطمینان بگویم که شما هیچ گزارشگر و خبرنگاری را پیدا نخواهید کرد که از مری کِلی لوئیس حرفه ای تر باشد.

کربی افزود: خانم کلی لوئیس در تمام طول آن مصاحبه (با پمپئو)، حتی یک سؤال غیرمنصفانه از وزیر امور خارجه آمریکا نپرسید. در واقع، با توجه به محاکمه ای که هم اکنون در سنای آمریکا در رابطه با استیضاح ترامپ در جریان است، اگر کِلی لوئیس، آن سؤال ها را از پمپئو نمی پرسید، واقعاً برای وی به عنوان یک خبرنگار حرفه ای، بسیار غیرمسئولانه می بود. 

مری کلی لوئیس روز گذشته (جمعه)، پس از مصاحبه با پمپئو، گفت: «مرا بعد از پایان آن مصاحبه، به اتاق نشیمنِ خصوصی وزیر امور خارجه آمریکا بردند، که او در آنجا منتظر من بود. او (پمپئو) در آن اتاق، بر سرِ من آنقدر داد زد که تقریباً به همان اندازه طول کشید که کلِ مصاحبهِ من با وی طول کشیده بود. پمپئو اصلاً از این موضوع خرسند نبود که از او (در آن مصاحبه) سؤال هایی درباره اوکراین پرسیده شد. پمپئو سپس از من پرسید: "آیا فکر می کنی آمریکایی ها به اوکراین هیچ اهمیتی می دهند؟" او در همین جمله و بسیاری دیگر از جملاتش، از واژه ای رکیک که اولِ آن با حرف «اِف» آغاز می شود، استفاده کرد (که من آن را تکرار نمی کنم).

پمپئو از من پرسید که آیا می توانم کشور اوکراین را روی نقشه جهان پیدا کنم، که من در پاسخ به وی گفتم: "بله." وی سپس از دستیارانش خواست که یک نقشه جهان که هیچ چیزی روی آن نوشته نشده و نام کشورها روی آن مشخص نشده باشد، برای او بیاورند. من روی همان نقشه، به کشور اوکراین (به درستی) اشاره کردم. او سپس آن نقشه را (بدون این که حرفی درباره اش بزند) کنار گذاشت. پمپئو سپس (با حالتی تهدید آمیز) به من گفت: "مردم، از این ماجرا مطلع خواهند شد." آنگاه او به من پشت کرد و گفت کارهایی برای انجام دادن دارد، اما من بار دیگر از او بابت این که برای مصاحبه با من، وقت گذاشته بود، تشکر و سپس آن اتاق را ترک کردم.»
مجری سی ان ان افزود: وی (کلی لوئیس) همین اواخر، از ایران بازگشته است. او در آنجا درباره حملات موشکی ایران (به پایگاه های آمریکایی در عراق) گزارش هایی تهیه و ارسال کرده بود. این صرفاً نشان دهنده چارچوب فکری وزیر امور خارجه آمریکاست (که اینگونه سؤالات را نمی تواند تحمل کند). 

جان کربی در ادامه گفت: من با شما (مجریان سی ان ان) در این زمینه موافقم که هرگاه پمپئو با خبرنگاران و سایر اربابان رسانه و مطبوعات گفتگو (مصاحبه) می کند، نوعی حس تکبر و خودبینی درباره خودش دارد. وی احساس می کند که می تواند تمامی جوانب و ابعادِ یک مصاحبه را خودش شخصاً کنترل کند. من فکر می کنم که پاسخ های وی (پمپئو) به سؤال های خبرنگارِ رادیو «ان پی آر» پاسخ هایی بسیار غیرحرفه ای بودند.
یکی دیگر از مجریان سی ان ان گفت: فکر می کنم ما در این برنامه نیاز داشته باشیم درباره یک نکته دیگر در خصوص طرز تفکر پمپئو و رفتار دوگانه اش با خبرنگاران در انظار عمومی و پشت پرده (در ملاقات های خصوصی)، صحبت کنیم. علت آن این است که وی (پمپئو) در برابر انظار عمومی، همواره پاسخ هایی آرام و ملایم به سؤال های خبرنگاران می دهد، اما وقتی در جلسه ای خصوصی با همان خبرنگاران قرار می گیرد، خشمگین و عصبانی می شود و سرِ آن ها فریاد می کشد. به نظر من، این نشان می دهد که وی نتوانسته است به خوبی از پسِ رسوایی اوکراین (که کاخ سفید و دولت ترامپ را دربر گرفته است) برآید. وی در جلسات خصوصی، از کنترل خارج می شود و نمی تواند سؤال های خبرنگاران را درباره رسوایی اوکراین تحمل کند. از اینرو، به عقیده من، این حقیقت که مِری کلی لوئیس این دو موضوع را (طرز رفتار دوگانه پمپئو در انظار عمومی و در جلسات خصوصی) کنار هم گذاشته و به اطلاع مردم آمریکا رسانده است، امری بسیار مهم است که آمریکایی ها می بایست از آن آگاه می شدند.
جان کربی گفت: بله، من هم با شما موافقم، زیرا به روشنی مشخص است که وی (پمپئو) از نحوه ارائه روایت رسانه ها درباره رسوایی اوکراین بسیار ناراحت و ناراضی است، به ویژه این که این مسئله، بازتابی نامطلوب بر روی شخصِ پمپئو داشته است و این در حالی است که وی برای آیندهِ خودش، برنامه های شخصیِ بلندپروازنه ای (مانند تلاش برای کسب کرسی سناتوریِ ایالت کانزاس) را در سر می پروراند.