به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، نسیامون در دوران پادشاهی فرعون رامسس یازدهم می‌زیست که حوالی قرن ۱۱ پیش از میلاد مسیح بر مصر باستان حکم می‌راند. مومیایی نسیامون که در موزه لیدز سیتی نگهداری می‌شود، سال ۱۸۲۴ برای بررسی‌های دقیق‌تر باز شد و بررسی جزئیات بیشتر نشان داد این چهره مذهبی در دهه ششم عمر خود از دنیا رفته و دلیل مرگ او به احتمال زیاد خفگی بوده است.

دانشمندان به این نتیجه رسیدند که شاید نیش یک پشه روی زبان نسیامون به التهاب گلو انجامیده و در نهایت او را کشته است. این یافته توجیه بیرون ماندن زبان نسیامون و البته آسیب ندیدن استخوان‌های دور گردن و گلوی اوست. هر چند این مومیایی در دوران زندگی چندان بخت یارش نبود اما پس از مرگ بخت به او رو کرد؛ مسئولان موزه لیدز اندکی پیش از بمباران این موزه در ۱۹۴۱ و نابود شدن همه چیز، مومیایی را از آن خارج کردند.

سه هزار سال پس از مرگ [احتمالا] دردناک نسیامون، دانشمندان با استفاده از یک چاپگر سه‌بعدی صدای او را شبیه‌سازی کرده‌اند تا بدانند اگر این مومیایی زنده بود، صدایش چگونه به گوش می‌رسید. پروفسور دیوید هوارد، رئیس دانشکده مهندسی الکترونیک رویال هالووی در دانشگاه لندن می‌گوید: «ما صدای نسیامون را درون تابوت بازسازی کردیم. این دقیقا همان صدایی نیست که او با آن حرف می‌زد.»

گروه پژوهشی با سی‌تی‌اسکن کردن مومیایی در فضای آزمایشگاه به یک طرح کلی از تارهای صوتی نسیامون رسید و توانست آنها را با یک چاپگر سه‌بعدی تولید کند. گرچه گذشتن سه هزار سال از زمان مرگ، مومیایی شدن و قرار گرفتن در تابوت باعث شده بود تارهای صوتی و دیگر اعضای بدن آن کیفیت ابتدایی را از دست بدهند.

در نهایت آن صدایی که تولید شد، به احتمال زیاد بسیار شبیه صدایی است که نسیامون هنگام خوابیدن در تابوت و پیش از مومیایی شدن داشت. شاید این نخستین بار در تاریخ باشد که انسان می‌تواند صدای احتمالی یک بشر را سه هزار سال پس از مرگ او بشنود و این معجزه تازه‌ترین دستاورد پیشرفت علم و فناوری است.