علی فرامرزی پیشکسوت نقاش و مدیر گالری فرامرزی که تجربه حضور در حراج تهران را دارد در گفت وگو با خبرنگار هنرهای تجسمی ایرنا گفت: حراج تهران یک فرایند بی سابقه، نوپا و جوان در تاریخ هنرهای تجسمی ایران است و در واقع چون جامعه فرهنگی به ابعاد آن اشراف کامل ندارد فرهنگ حراج هم برایش به درستی جا نیفتاده است.

اقتصاد بیش از جنبه های دیگر اساس برگزاری حراج هاست؛ فروش نرفتن تعداد زیادی از آثار، ضعف و شکست بزرگ برای آن محسوب می‌شودبه همین دلیل حراج ها تلاش می کنند بیشتر گردش مالی را در کنار گردش فرهنگی مد نظر قرار دهند.  حراج گذار الزاما کارشناس هنر نیست بلکه بیشتر کارشناس اقتصادی است که صدای نبض بازار هنری را می شنود.

 اگر به تاریخ ۳۰۰ ساله شکل گیری حراج ها در اروپا نگاه کنیم به این نکته خواهیم رسید که آنها در سال های نخست انگشتر، میز، مبل، جواهرات می فروختند که گاه تابلوی هنری در میان آثار خریداری شده یک خانه وجود داشت و پس از گذشت سال ها آثار هنری به صورت مستقل ارائه شد و اگر حراج های کریستی و ساتبیز را مورد توجه قرار دهید هنوز حراج های جواهرات، خودرو و دیگر موارد را در کنار حراج آثار هنری برگزار می کنند.

وی گفت: حراج گذار نیز نباید این انتظار غیرمنطقی را ایجاد کند و برای جامعه هنرهای تجسمی انتظارات فرهنگی غیرضروری به وجود آورد. حراج تهران در اطلاع‌رسانی با مشکلاتی روبرو بوده است و می بایست یک سخنگوداشته باشد که بتواند با پاسخگویی، فرهنگ سازی صحیح ایجاد کند تا افراد فعال در هنرهای تجسمی با ابعاد این پدیده آشنا شوند.

این هنرمند نقاش گفت: جامعه ما از لحاظ فرهنگ‌زدگی به همه مباحث به صورت فرهنگی و اخلاقی نگاه می کند و نبود دوسالانه‌ها و رویدادهای فرهنگی جدی در ایران سبب شده است که هنرمندان از حراج تهران توقع یک حرکت هنری داشته باشند.

فرامرزی افزود: حراج تهران همچون هر رویدادی باید محسنات و معایب خود را بشناسد و با شنیدن نقدهای منطقی مسیر حرکت خود را ترسیم کند. برای آسیب شناسی این رویداد باید این معیار را در نظر بگیریم که اگر حراج تهران برگزار نمی‌شد وضعیت هنرهای تجسمی به چه صورت بود.

مدیر گالری فرامرزی در پاسخ به شائبه ارتباطهای غیر معمول حراج گذار با هنرمندان گفت: ارتباط های فامیلی و روابط دوستانه نمی تواند در یک رویداد حرفه ای همچون حراج تهران وجود داشته باشد، چنین چیزی خودکشی حراج گذار است چون اگر آثار ارائه شده فروش نرود آسیب جدی به حراج وارد می شود.

وی گفت: قیمت آثار فروش رفته در حراج به طور طبیعی متفاوت از قیمت آثار همان هنرمند در گالری ها و آتلیه شخصی وی است چون حراج این امکان را ایجاد می‌کند که رسانه‌ها به صورت متمرکز به آثار بپردازند، کاتالوگ چاپ می‌شود، منتقدان و فعالان هنرهای تجسمی در مورد آن می نویسند و در خارج از ایران به آن استناد می شود و همه این عوامل سبب می شود جو حاکم در حراج با دیگر فضاهای فرهنگی متمایز باشد و هنرمندان و گالری داران بتوانند به درستی جای این رویدادها را پیدا کنند تا در بازار فروش موفق شوند.

دوازدهمین دوره از حراج تهران عصر روز جمعه۲۷ دی ماه با مجموع فروش ۳۱ میلیارد و ۷۱۷ میلیون تومان درحالی پایان یافت که گرانترین اثر فروخته‌شده متعلق به حسین زنده‌رودی با قیمت ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان بود.

مجموعه حراج تهران در سال ۱۳۹۱ به صورت نهادی مستقل و خصوصی شکل گرفت. این حراج معرفی نمونه های هنر مدرن و معاصر ایران، از هنرمندان پیشگام و نام آشنا گرفته تا جوانان، به مجموعه داران هنری و مخاطبان جهانی را هدف اصلی خود قرار داده است. این مجموعه همچنین تقویت بازار داخلی هنر که زمینه و بستر اصلی بازار جهانی است، را از اهداف اصلی خود عنوان می کند.