به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

• بیشتر بخوانید:
• برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

حرکت و بدن در تئاتر

هر جمله‌ای که بر زبان جاری می‌شود، از تعدادی حرف و کلمه ایجاد شده‌اند. این جملات برای انجام دادن یا انجام ندادن امور روزمره طرح می‌شوند و ما از طریق همین کلمه‌ها رموز و علایمی را به بدن منتقل می‌کنیم تا بدن با تغییر شکل لازم آن‌ها را عملی کند. انسان بدوی، از آنجا که هنوز به زندگی جمعی نیاز احساس نمی‌کرد و می‌بایست تمام احتیاجات خود را به تنهایی برآورده می‌کرد، ارتباط بسیار بالایی با بدن خود داشت.

پشت هر چیزی مخفی می‌شد، با هر حیوانی ارتباط می‌گرفت، با سایه‌ی خود شادی و بازی می‌کرد، از طوفان وباد و باران شدید می‌ترسید و می‌گریخت؛ با وجود این‌ها آیا می‌توان اولین و مهمترین حضور و دریافت انسان را در کیهان مدیون بدن و الگو برداری‌های انسان از بدنش دانست؟.

نگاهی به اولین دست ساخته‌های بشر بیاندازید: با سنگ ظرف، انبر، چاقو، ستون، با برگ سرپوش و سایه بان، با گل کوزه. آیا می‌توانید بگویید این ابزار را با تقلید از کدام اعضای بدنی خود ساخته است؟ جالب است که این دست ساخته‌های بشر هیچ گاه از دور خارج نشده و هیچ چیز جای آن‌ها را نمی‌گیرد. بشر اولیه برای تطابق محیط با خود یا بالعکس، از الگوی بدن بهره‌های فراوان برد.

آوا‌های پیروزی تبدیل به موسیقی جشن او شد و شکست‌ها به نغمه‌های حزین بدل گشت و تمام این موسیقی از حنجره بشر تولید شد و سپس باز بشر با الگوبرداری از بدن خود، ساز‌های مختلفی را ساخت. آیا می‌توان برای هر ساز موسیقایی در بدن به یک معادل دست یافت؟.

حتی صنعتگری نیز از دستگاه‌های زیستی انسان الگو می‌گیرد. انسان راه طولانی می‌پیماید تا از طریق استقراءو قیاس خود با همه چیز هستی، به تعریفی صحیح از زندگی برسد. از این حیث باید بدن را به مثابه مکانیک دید که بنابر این نیاز به بازنگری، تقویت، شکوفایی و بهداشت دارد، راز بازیگری راستین در سلامتی و قدرت بدن است.

تا چه حد بدن خود را می‌شناسید؟ هم اکنون به اطلسی‌های موجود بدن رجوع کنید و به آن‌ها نگاهی بیاندازید تا به پاسخ‌های دقیق‌تری برسید. اولین وظیفه‌ی هر بازیگر پس از شناخت کامل بدن، حفظ سلامتی و تندرستی است. حفظ سلامتی تعهد بازیگر به خود، هنر تئاتر و گروه نمایشی است.

حالا باید راه‌های را برگزید که در کنار سلامتی به تقویت بدن پرداخت. برای این امر چاره‌ای نداریم جز آنکه بدن را به مثابه مکانیک در نظر گرفته و از روش‌های حرکتی صحیح برای ارتقای آن بهره بریم؛ آنهم با این مقدمه که حرکت، خروج تدریجی قوه به فعل است و فعل در نتیجه حرکت اندام و اجسام به وجود می‌آید، اما برای ارتقای سطح فعالیت‌های حرکتی باید در ابتدای راه آن را از دریچه دینامیک مورد توجه قرا دهیم.

انتهای پیام/