عسکری محمدیان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد عملکرد روز گذشته پسرش در تورنمنت رنکینگ ایتالیا اظهار داشت: بعد از اینکه محمدحسین محرومیتش تمام شد، کشتی گرفتن دوباره خیلی سخت بود. او بعد از 4 سال دوری از مسابقه، در بیرجند روی تشک رفت و استرس عجیبی هم داشت. 4 سال مسابقه نداده بود و حتی نسبت به حضور تماشاگر هم استرس داشت. او بعد از دوم شدن در قهرمان کشوری، به ارتش‌های جهان هم رفت و بعد هم جایزه بزرگ مسکو، به او گفتم پسرجان در همه  میدان‌ها کشتی بگیر تا استرست از بین برود. گفتم هر چه بیشتر مسابقه بدهی آماده تر می‌شوی. همیشه هم سر نماز دعا می‌کردم که این بار بهترین اتفاقات برایش رقم بخورد.

وی در مورد اینکه معمولا تمرکز وادا و نهادهای مبارزه با دوپینگ اتحادیه جهانی روی کشتی گیرانی که به تازگی دوره محرومیت شان تمام شده، بیشتر است، خاطرنشان کرد: محمدحسین حواسش جمع است که از دست کسی آب و غذا نخورد. زندگی‌اش در سال‌های گذشته با چنین گرفتاری بزرگی توام شد و حالا خیلی حواسش جمع است. متاسفانه برخی افراد هستند که نمی‌خواهند بپذیرند محمدحسین محمدیان هم بچه همین خاک و آب است و حسادت می‌کنند. مگر ما چه گناهی کردیم که باید آنطور گرفتار می شدیم؟ بچه من بدون گناه چهار سال تمام، سختی کشید و فشارها را تحمل کرد. من همیشه استرس این بچه را دارم و از حضرت زهرا خواسته‌ام که او را حفظ کند و خدای ناکرده دوباره گرفتار نشویم.

قهرمان و مربی سابق تیم ملی کشتی آزاد با اشاره به میدان‌هایی که خودش در دوره قهرمانی از دست داده، تاکید کرد: دوست دارم محمدحسین مدال‌هایی که من باید می‌گرفتم را بگیرد. متاسفانه در دوره قهرمانی من، دو المپیک 1980 و 1984 را تحریم کردیم و من در المپیک‌های 1988 سئول و 1992 بارسلونا به نقره رسیدم. به چندین جهانی نرفتیم درحالیکه در اوج آمادگی بودم و تنها در جهانی 1989 مارتینی سوئیس به نقره رسیدم. در برخی مسابقات هم سرمربی وقت نظرش روی من نبود و به این شکل کلی از تعداد مدال‌هایم کم شد. من سه مدال جهانی و المپیک دارم اما به جرات می توانستم حداقل 8-9 مدال جهانی و المپیک بگیرم که شرایط آن وقت اجازه این اتفاق را نداد و همیشه حسرتش را می‌خورم. امیدوارم محمدحسین مدال‌هایی که من نگرفتم را بگیرد.

انتهای پیام/