شناسهٔ خبر: 37651131 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: طرفداری | لینک خبر

توئیت؛ در مورد خبر محدودیت‌ها برای حضور تماشاگران زن در ورزشگاه‌های عربستان

مهیار میرزاپور

عادت داریم سریع برچسب بزنیم.

صاحب‌خبر -

یک. عادت داریم سریع برچسب بزنیم. تکلیف همه رو مشخص کنیم و بریم سراغ نفر بعدی. این ساندیسیه اون وطن فروشه این نژادپرسته اون یکی خودفروخته. وقتی برای شناختن آدما نداریم. تلاشی هم نمی کنیم. ما عجله داریم بیشتر برچسب بزنیم.

دو. کادناسر خبری کار کرده در مورد نحوه برخورد عربستان با بانوانی که به ورزشگاه فوتبال میرن. قانونی که تو بازی های سوپرجام اسپانیا عوض شده بود و حالا به حالت قبل برگشته. ترجمه این خبر یعنی بانوان ایرانی آزادانه میرن تو ورزشگاه بازی های فوتبال رو می بینن؟ نه. این تفسیریه که بعضی از کاربرا دارن. پس ما خبر شکایت بازیکن از باشگاه خارجی به فیفا رو هم کار نکنیم. شاکیان باشگاه های ایرانی که بیشترن. بازیکن خارجی که اشتباه کرد، خطای خشن کرد، تمارض کرد ننویسیم. بازیکنای ایرانی که بدترن. از بدهی های باشگاه های خارجی هم ننویسیم. باشگاه های ایرانی که بدهکارترن. این منطق شماست؟

سه. بعضی از کاربرای سایت هنوز مفهوم خبر خارجی رو نمی دونن. نمی دونن خبر خارجی یعنی روایت اتفاقی که خارج از کشور افتاده از زبان یک منبع. این دسته از کاربرا هر خبر رو یک حمله می دونن. برای همین وقتی خبری در مورد تیم محبوب شون کار میشه که دوس داشتنی نیس، گلایه می کنن. مثال هاشو زیاد داشتیم. بخشی از کاربرای سایت همیشه دنبال مقایسه هستن. "هت تریک های رونالدو رو گفتی هت تریک های مسی رو هم بگو". "اشتباه داوری به نفع رئالو گفتی اشتباه های داوری به ضررش رو هم بگو". این کاربرها نمی دونن که کار خبر مقایسه نیست. خبر، روایت یک اتفاق جدیده که افتاده. حالا قبل از اون هر اتفاق دیگه ای افتاده جاش اینجا نیس. تو یادداشت و گزارش باید مقایسه و تحلیل و ریشه یابی کرد.

چهار. اون دسته از کاربرا که منو می شناسن می دونن چه نوع گرایش هایی دارم. تازه به طرفداری نیومدم که ناشناخته باشم. حتی بعضی از کاربرا لطف دارن و تو شبکه های اجتماعی هم منو دنبال می کنن و می دونن علائق و سلائق و موضع گیری هام چیه. بقیه دوستان هم خواستن میان حرف می زنیم و آشنا می شیم. اگر هم برچسب زدن آسون تره که خوب کاری از دست من ساخته نیست.

پنج. بعضی از کاربرای سایت فراموش کردن طرفداری تا حالا چندتا خبر و گزارش و یادداشت در مورد تضییع حق زنان تو ورزش ایران کار کرده. در ضمن شاید اونا یادشون رفته ولی من کاملا یادمه که زیر همین محتواها چقدر کامنت مزخرف نوشته شد: "زن رو چه به فوتبال؟" "خفه مون کردین با این حق ورود بانوان به ورزشگاه". "زن ها برن ورزشگاه، مملکت درست میشه؟" "جای زن تو ورزشگاهه؟" "خیلی این قضیه دختر آبی رو کش دادین". خوشبختانه ما همیشه علی رغم مقاومت ها، کاری که فکر می کردیم درسته رو انجام دادیم و به پوشش اخبار این حوزه ادامه می دیم. حق طبیعی زنان ایران حضور تو ورزشگاه های فوتباله اونم نه فقط تو بازی های ملی که تو هر بازی فوتبالی که هرجای این سرزمین برگزار میشه. همین مصاحبه هایی که آقای جوانی با بانوان ورزشکار ایران تهیه می کنن هم یک نشانه دیگه ست. کجا این مصاحبه ها کار میشه و به تبعیض ها و محدودیت های زنان تو ورزش ایران رسیدگی میشه؟

شش. در مورد مستقل بودن سایت طرفداری هم که اصلا نیازی نیست توضیح بدم. کاربرهایی که بقیه سایت های ورزشی ایران رو دنبال می کنن می دونن چه جنس خبرهایی فقط اینجا کار میشه. اینو هم تو داستان جودوکار معروف دیدن هم سر داستان بازی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی. طرفداری اگه مستقل نبود اون خبرا رو کار نمی کرد و حتی اسم باشگاه های یک کشور خاص رو هم تو اینفوگرافیک هاش محو می کرد. کاری که مدت هاست بقیه می کنن!

هفت. در مورد فحاشی به من هیچی نمی گم. متاسفانه عادت کردم. یه روز طرفدار چلسی، یه روز طرفدار بارسا، یه روز طرفدار رئال، یه روز طرفدار تراکتور. این دنیا پر از آدماییه که فک می کنن با فحاشی و توهین تبدیل به یک جنگجو میشن. ولی نمی دونن کثافت هیچوقت انسان رو زیبا نمی کنه.

هشت. درآمد من از ترجمه متن موردنظر با درآمد من از ترجمه مصاحبه فلیک یا نوشتن گزارش بازی بایرن مونیخ هیچ فرقی نداره. اگر هم باور نمی کنین کاریش نمی تونم بکنم. واقعیت همینه.

نظر شما