اعتمادآنلاین|‌ منیژه موذن- صدای خنده و شوخی دختران و پسران کم سن و سالی که با لباس‌های بارسلونا و رئال برای هم کری می‌خوانند قطع نمی‌شود.

در میان کسانی که برای حضور در برنامه فرا خوانده شده‌اند از دختر نوجوان دیده می‌شود تا مرد 50، 60 ساله. یک اشل کوچک از ورزشگاه یا شاید هواداری فوتبال. مقوله‌ای که تنها عشق است و هیجان و لذت بدون محدودیت و بدون تبعیض. شاید در کنار شور و هیجان هواداری، عادل‌ فردوسی‌پور به عنوان تهیه‌کننده برنامه، دلیل اصلی حضور 90 درصد از حاضران است. می‌خندند چون قرار است بعد از مدت‌ها عادل را ببینند.

در سرزمین تلخی‌ها و در روزهای سرد پاییز 98، عادل فردوسی‌پور با برنامه‌ای اینترنتی به مناسبت بازی رئال‌مادرید و بارسلونا شاید اندکی گرما و شوق را به دل‌های هواداران فوتبال بازگرداند.

هواداران بارسا و رئال در 2 طرف استودیو با فاصله کمی از هم نشسته‌اند. پشت تصویر پرچم 2 تیم به چشم می‌خورد.

مجری پژمان جمشیدی است و مهمانان برنامه هم کم محبوب نیستند. اما این حضور عادل فردوسی‌پور است که صدای فریاد شادی را بلند می‌کند. او برای تماشاگران توضیح می‌دهد که روند برنامه به چه صورت خواهد بود و باید در انتظار چه چیزهایی باشند.

عادل قول یک عکس دسته‌جمعی می‌دهد و پسران و دختران جوان هوادار را با صدای سرود 2 تیم تنها می‌گذارد.

نخستین بار نیست که قرار شده بازیکنان و مربیان مطرح فوتبال ایران در ارتباط با تیم‌ها و دربی‌های مطرح اروپا صحبت کنند و از خاطرات‌شان بگویند، اما سرود تیم‌های اروپایی توسط هواداران ایرانی احتمالاً تا به حال در هیچ استودیویی خوانده نشده است. این هم بخشی از ایده‌های خلاقانه تیم عادل فردوسی‌پور است. ایده‌هایی که فارغ از اینکه مورد اقبال جامعه قرار بگیرند یا نه، در طول همه این سال‌ها فاکتور خلاقیت را داشته‌اند.

حضور وریا غفوری، کاپیتان محبوب تیم استقلال در استودیو، تشویق و استقبال گرمی را به همراه دارد. هرچند در جمع هواداران تنها تعداد انگشت‌شماری طرفدار آبی‌های پایتخت هستند، اما محبوبیت وریا چندان به هواداری و رنگ پیراهن تیم‌ها مرتبط نیست. همه او را دوست دارند و این را حتی در چنین جمع کوچکی از هوادران هم می‌توان دید.

به دلیل زنده نبودن برنامه، تماشاگران داخل استودیو می‌توانند با مجری و مهمان صحبت کنند؛ نظرات‌شان را بگویند و دیالوگ برقرار کنند. این شاید تجربه‌ای تازه برای بسیاری از هواداران جوان فوتبال باشد که بتوانند در محیطی آرام با ستاره‌ها از فوتبال بگویند و تبادل نظر کنند. تماشاگران در هر بخش اجازه دارند از مهمانان چند سوال بپرسند. میزان اطلاعات دختران فوتبالی و سوالات فنی آنها مجری برنامه را به تعجب وا داشته است. انگار حتی فوتبالیست‌های سابق و حال حاضر هم باور ندارند در بین نیمه‌‌ی حذف‌شده جامعه از ورزشگاه‌ها و فوتبال هم هوداران بی‌شماری دارند که اتفاقاً فوتبال را می‌فهمند؛ فقط فرصت بروز هواداری و اظهارنظر از آنها گرفته شده است. عادل فردوسی‌پور و همکارانش بالاخره فضایی را فراهم کرده‌اند که دختران و پسران در کنار هم و بدون تبعیض از فوتبال بگویند، بشنوند و لذت ببرند.

در ساعت‌های طولانی ضبط برنامه حضورهای گاه و بی‌گاه عادل به تماشاگران انگیزه می‌دهد. دیدن علی دایی هرچند خوشایند است، اما تماشاگران را کمی ساکت می‌کند. گویا همه از او حساب می‌برند! با همه اینها اما دیدن دایی هم برای کسانی که مدت‌هاست او را ندیده‌اند جذاب است.

پخش بهترین لحظات لیونل مسی در ال‌کلاسیکو ناگهان استودیو را شبیه استادیومی پرشور می‌کند. همه ساکت می‌شوند و خیره به تصویر با اعجاز مسی فریاد می‌زنند. لذت فوتبال حتی پس از ساعت‌ها حضور در استودیو و سختی ضبط یک برنامه ورزشی همه را جادو می‌کند.

صدای خنده تماشاگران پس از ورود امیرمهدی ژوله و اجرای یک استندآپ کمدی جذاب قطع نمی‌شود. خنده‌هایی که به هیچ وجه تصنعی نیست. او توانسته در چند دقیقه فضا را از آن خود کند و با اشاره به تلخی این روزها تماشاگران را با خود همراه کند. رد پاهایش بر کف استودیو هم موجب خنده و شادی حضار می‌شود. استندآپ کمدی و ال‌کلاسیکو شاید هیچ سنخیتی با هم نداشته باشند، اما قطعاً در کنار هم جذاب‌اند.

پس از ساعت‌های طولانی ضبط، با پایان برنامه، تماشاگرانی که به وضوح خستگی در چهره‌شان نمایان است با عادل فردوسی‌پور که بیرون از استودیو ایستاده عکس یادگاری می‌گیرند.

ویژه برنامه ال‌کلاسیکو شاید اولین تجربه از حضور دوباره عادل فردوسی‌پور در خانه‌های مردمی است که 20 سال هر شب او را دیده‌اند و مهم‌ترین خاطرات فوتبالی‌شان به صدایش گره خورده. هرچند این بار خود او را جلوی دوربین نخواهیم دید، اما در تمام برنامه ایده‌ها و نظراتش جاری است.