العالم - آفریقا

توده مردم الجزایر به دو دسته موافقان و مخالفان انتخابات تقسیم شده اند و این دو دستگی در آستانه برگزاری انتخابات بر فضای سیاسی این کشور سایه انداخته است.

طرفداران انتخابات با تجمع در مقابل مقر دیوان عالی کشور در پایتخت خواستار حمایت از رأی دهندگان و انتخابات در مقابل مخالفان شده اند؛ آنها همچنین جلوگیری از حضور و شرکت برخی هم وطنان خود در خارج از کشور در انتخابات در برخی کنسول گری ها و سفارت خانه های الجزایر را محکوم و بر ضرورت حفظ احترام متقابل بین دو طرف موافق و موافق و پرهیز از خشونت فیزیکی یا کلامی تأکید کردند. همچنین خاطرنشان کردند که انتخابات تنها راه حل دموکراتیک و واقعی بحران سیاسی است.

از سوی دیگر مناطق مرکزی پایتخت شاهد اجرای بی سابقه قوانین منع آمد و شد بود و مخالفان، قصد راهپیمایی داشتند اما پلیس مانع حرکت آنها شده و تعدادی از آنها را هم دستگیر کردند. به این ترتیب تظاهرات مخالفان فقط در مقابل دانشگاه مرکزی در پایتخت متمرکز شده و مخالفان با تجمع در مرکز پایتخت، علیه انتخابات شعار دادند و ضمن انتقادهای تند و صریح از 5 نامزد انتخابات بر ضرورت توقف روند انتخابات تأکید کردند.

لازم به ذکر است، بیش از بیست و چهار میلیون می توانند در انتخابات الجزایر شرکت کنند این انتخابات هشت ماه پس از کناره‌گیری عبدالعزیز بوتفلیقه از قدرت برگزار می شود.

روزنامه «الشروق» الجزائر پیرامون انتخابات امروز با بدبینی به نتیجه با تیتر «از رؤیای ریاست جمهوری تا کابوس سلول انفرادی» نوشت، «الجزائری‌ها امروز رئیس جمهور نُهم خود را انتخاب می‌کنند. گزینه‌های آنان، یکی از پنج نامزدی است که سه هفته تبلیغات کردند و هر آنچه در وُسع سیاسی، مردمی و مادی داشتند، خرج کردند تا بتوانند با جلب نظر رأی‌دهندگان، بر تخت ریاست تکیه بزنند و جانشین عبدالعزیز بوتفلیقه‌ای شوند که بیست سال در کاخ زندگی کرد».

الشروق با طعنه به نامزدان انتخابات نوشت: اما هر یک از این پنج شوالیه که بتواند اعتماد مردم را امروز جلب کند، عقربه‌های زمان را به عقب برخواهد گرداند و حافظه جمعی را به ده ماه قبل بلکه به سال‌ها پیش خواهد برد؛ زمانیکه هیچ کس آن روز تصورش را هم نمی‌کرد که رقابت به بین این پنج نفر منحصر شود.

این روزنامه در ادامه با نگاهی به سوابق پنج نامزد انتخابات نوشت، آن روزها کسی نمی‌دانست که این افراد به دور از اراده و خواست مردم، در حال رقابت و زدن یک دیگر برای رسیدن به قدرت بودند، چرا که هیچ کس مردم را در چارچوب اندیشه سیاسی خود حساب نمی‌کرد.