لیلا موسی زاده

اوایل مردادماه امسال هم‌زمان با آغاز جشنواره موسیقی جوان زمانی بود که متوجه شدیم بلوار شهریار یعنی همان خیابانی که تالار وحدت در آن قرارگرفته است حصارکشی شده تا عملیات عمرانی بهبود بستر خیابان در سمتی که مجموعه تالار وحدت قرارگرفته است انجام و کف خیابان مورد مرمت و بازسازی قرار گیرد.

آن‌هم روزهایی که جشنواره ملی موسیقی جوان در حال انجام بود و بسیاری از شرکت‌کنندگان این جشنواره از شهرهای دور به تهران می‌آمدند و این منظر جدید خیابان و ورودی تالار وحدت برای آنها غیرمنتظره می‌نمود و ای‌بسا باعث سرگردانی مضاعف در پیدا کردن محل تالار و درب ورودی آن بود مساله ای که تمامی کنسرت‌های این چند ماه گذشته با آن دست‌به‌گریبان بوده و هستند.

بسیاری در همان تابستان گذشته نسبت به عمل شهرداری منطقه خواهان اعتراض شدند چراکه این بازسازی همچون مزاحمتی برای علاقه‌مندان موسیقی بود و حکایت از بی‌توجهی شهرداری منطقه به این سالن و مدیرانش داشت که بدون هماهنگی با مدیران بنیاد رودکی و وزارت ارشاد در روزهای اوج کنسرت‌‌ها پیش از آغاز ماه محرم، نسبت به تخریب بافت قدیمی خیابان و حصارکشی آن اقدام کرده و دسترسی به تالار وحدت و رودکی را محدود و سخت نموده است. بسیاری معتقد بودند اگر مدیران شهرداری منطقه جویای نظر مدیران وزارت ارشاد و بنیاد رودکی می‌شدند این عملیات  به زمانی دیگر همچون ایام محرم و صفر موکول و محدود می‌شد که به سبب عدم برگزاری هیچ‌گونه کنسرتی در تالار وحدت و رودکی زمان مناسب‌تری برای عملیات عمرانی است و کمتر موجب آزار و بی‌احترامی به شهروندان علاقه‌مند به موسیقی می‌گشت. شهروندانی که در این سالها همواره به علت نبود پارکینگ عمومی و جای پارک اتومبیل در اطراف تالار وحدت با مشکلات زیادی برای دیدن و شنیدن یک موسیقی دلخواه به‌صورت زنده دست‌به‌گریبان‌اند و البته شهرداری منطقه به‌جای چاره اندیشیدن برای این مساله برای بافت خیابان تصمیم‌گیری عملیاتی نابهنگام را کرده است. عملیاتی که بر سر آن هیچ‌گونه تابلویی از شروع و پایان عملیات عمرانی وجود ندارد که مشخص باشد بالاخره کی به اتمام خواهد رسید و حتی تصویری از طرح بهینه‌سازی بافت بلوار نیز بر سر منطقه حصارکشی وجود ندارد که بدانیم از قبل به چه چیزی اندیشیده شده است و آیا واقعا به چیزی اندیشیده شده یا خیر.  ضمن آنکه مسیر باریکی که برای ورود به مجموعه تالار وحدت از بلوار شهریار تعبیه‌شده، فاقد روشنایی است و حصارها فضای تاریکی را آفریده‌اند که در شب‌هنگام ورود به مجموعه را دشوار کرده؛ همچنین امنیت علاقه‌مندان را نیز تأمین نمی‌کند. در تابستان، زمان آغاز عملیات عمرانی، به علت بلندی روز و حضور خورشید تا دیروقت در آسمان، این مساله تنها برای کنسرت‌های آخر شب آن‌هم در حین خروج محسوس بود و اکنون‌که روزها کوتاه است و کمتر خورشیدی در آن یافت می‌شود عدم امنیت ناشی از تاریکی مسیر و خیابان بیشتر درک می‌شود. ضمن آنکه پایان عملیات بهسازی هم نامشخص است و معلوم نیست چرا مدیران بنیاد رودکی و وزارت ارشاد نسبت به این وضعیت آشفته‌کاری شهرداری سکوت کرده‌اند و همچنین نسبت به وضعیت تحمیلی شهرداری به اهالی موسیقی بی‌اعتنا هستند.

سالهاست کسانی که به مجموعه تالار وحدت مراجعه می‌کنند آرزو دارند که شهرداری برای این تالار که سر و کار اغلب اهالی موسیقی با آن می‌افتد پارکینگی طبقاتی بسازد تا کمتر سرگردان خیابان‌های اطراف تالار شوند و کمتر برگه‌های جریمه را به سبب پارک در وسط بلوار بر روی ماشین خود ببینند اما گویا نه مدیران شهری درکی از بهسازی و احترام برای اهالی موسیقی دارند و نه مدیران بنیاد رودکی و مجموعه عوامل وزارت ارشاد علاقه‌ای به پیگیری و رفع سریع این‌گونه مشکلات و تکریم علاقه‌مندان موسیقی.