به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام طباطبایی، دبیر این نشست در ابتدا با بیان اینکه همواره در طول تاریخ بشر بحث از خدا و خداباوری مطرح بوده است گفت: در کنار خداباوری کمابیش مباحث الحاد هم مطرح بوده است.

وی افزود: با ظهور فرهنگ جدید غرب و مولفه‌های خاص آن، ما با سبک‌های جدید الحاد روبرو هستیم؛ جامعه ایران هم به خاطر نزدیکی‌هایی که با فرهنگ غرب پیدا کرده و می‌کند به نوعی با این موضوع درگیر است و الحاد  وارد مباحث دانشگاهی و فضاهای مطالعاتی شده و می‌شود.

انواع الحاد

در ادامه سیدرضا اکبری، استاد دانشکده الهیات دانشگاه امام صادق(ع) گفت: الحاد، در دوره معاصر با اصطلاحات جدیدی روبروست از جمله الحاد سلبی؛ این گروه به خدا به عنوان یک پدیده ناشناخته برخورد کرده و الگویی مطرح کردند که ما اصلا نمی‌دانیم در مورد چه چیزی حرف می‌زنیم.

اکبری بیان کرد: مدل دیگر، الحاد دوستانه است یعنی؛ خداوندی که ادیان مطرح می کنند قابل اثبات نیست ولو اینکه خداوندی ماوراء این عالم وجود داشته باشد.

اکبری تصریح کرد: الحاد ستیزه‌جویانه مدل دیگری از الحاد است؛ معتقدین به آن می‌گویند ما باید در ورای نظر، وارد عمل شده و با شدت بیشتر در مقام معرفت و عمل، سمبل‌های خداباوری را از جامعه پاک کنیم و محیط‌های علمی را نقطه عزیمت خود می‌دانند.

وی با اشاره به الحاد عملی افزود: الحاد عملی دیدگاه توصیه‌ای است و به ما می‌گوید فارغ از اینکه خدا باشد یا نباشد طوری عمل کنید که وجود یا عدم وجود خدا تاثیری در زندگی ندارد البته الگوی دیگری هم در این زمینه وجود دارد و آن اینکه وجود خدا آثار چندانی در زندگی عملی ما ندارد یا خدایی که دغدغه‌های وجودی مرا پاسخ ندهد وجود ندارد.

استاد دانشگاه امام صادق(ع) اظهار کرد: مدل دیگر فکری این است که اساسا ما برای چه باید در مورد خدا استدلال وجود یا عدم وجود بیاوریم بنابراین این تفکر، نوعی بی توجهی در معرفت خدا در این مدل بیان می کند.

اکبری ادامه داد: در دوره معاصر عده‌ای معتقدند که خداباوری دارای آثار منفی اجتماعی و فردی است؛ بنابراین اگر اینگونه است برای چه باید خدا را قبول کنیم.

استاد دانشگاه امام صادق(ع) تصریح کرد: عده‌ای می‌گویند خداباوری آزادی کنشی و فکری را از انسان می‌گیرد در حالی که آزادی از ارزشمندترین سرمایه‌های فرد و جامعه است؛ این ادبیات در آلبرکامو و دیگران وجود دارد.
مدل الحاد هیومی

اکبری با اشاره به دیدگاه هیوم بیان کرد: وی معتقد است که اگر خدا را قبول کنید انسان موجود درجه دو خواهد بود؛ همچنین برخی نگاه جامعه‌شناختی تاریخی دارند و می‌گویند خداباوران اولیه کسانی بوده‌اند که جلوی پیشرفت های علمی را گرفته‌اند همچنین خداباوری گاهی باعث مذمت درونی وعقده‌های روان‌شناسی می‌شود؛ فروید می‌گوید اگر دین در دوره‌ای می‌توانست به خداباوری کمک کند امروز دیگر دوره این مسئله نیست.

استاد دانشگاه امام صادق با بیان اینکه داوکینز معتقد است که کسانی که خداباور هستند خشن می‌شوند اظهار کرد: وی از تعبیر ویروس ذهنی برای این افراد استفاده می‌کند. همچنین یکی دیگر از استدلالات برخی از این گروه‌های ملحد این است که خداباوری محدودیت شناختی ایجاد می‌کند و راه شناخت واقعیت بر روی انسان بسته می‌شود همچنین زندگی خصوصی انسان از بین می‌رود زیرا خداوند در همه آنات و لحظات بر انسان آگاهی و کنترل دارد و ایجاد چنین فضایی قابل قبول نیست.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه برخی خدار ا قبول دارند ولی او را دشمن بشر می‌دانند که باید با او مبارزه شود افزود: برخی فرقه‌گرایی، تنفرگرایی، محدودیت برای آزادی، سرکوب و نژادپرستی، فرودست پنداری زنان، عدم تساوی جامعه و هزینه کردن پول زیاد در تبلیغات و عدم توجه به فقر اقتصادی مردم، بی پناهی انسان و واگذاری امور به خدا، به دست آوردن قدرت برای حاکم کردن دین باوری و ... را از جمله دلایل برای لزوم عدم خداباوری بیان می‌کنند.

وی در عین حال تاکید کرد: در تمامی این نوع باورها نوعی خلط علمی و فکری وجود دارد که باید به آن پاسخ دهیم.