شهید علی دهبان‌فرد یادگار احمد و حنیفه ششم اسفند ۱۳۴۷ در محله پاکوه شهرستان شهرستان میناب به دنیا آمد.

وی تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه ابن سینای میناب به پایان برد و وارد مقطع راهنمایی و پس از آن وارد هنرستان شد.

این دانش‌آموز شهرستان میناب در حالی که در مقطع سوم هنرستان را پشت سرمی‌گذاشت و علاقه زیادی به فعالیت‌های مسجد و پایگاه بسیج محله خود داشت پایش به جنگ و جبهه نیز باز شد.

وی ۴ دی ماه سال ۶۵ با شرکت در عملیات کربلای ۴ منطقه عملیاتی ام‌الرصاص عراق مفقود شد.

پیکر این شهد دانش‌آموز پس از ۱۳ سال دوری پیکر مطهرش را در سال ۷۸ پس از عملیات تفحص پیدا شد و به میناب انتقال یافت.

جزیره ام‌الرصاص یکی از جزیره‌های اروند رود است که شاهد چندین عملیات بزرگ در طول سال‌های جنگ تحمیلی بوده است.

سال ۹۴ از مجموع ۶۸ پیکر شهید که مربوط به عملیات والفجر ۸، کربلای ۴، عملیات خیبر، عملیات محرم و والفجر یک در مناطق عملیاتی فاو، زبیدات، جزیره مجنون وارد کشور شد، ۴۰ شهید در جزیره ام‌الرصاص تفحص شده بود.

این جزیره که به عنوان یکی از جزایر استراتژیک عراق، همواره جزو برخی محورهای عملیاتی رزمندگان دفاع مقدس قرار می‌گرفته، شاهد شهادت بسیاری از رزمندگان بوده است.

عملیات کربلای۴، عملیات والفجر۸ و تک ایذایی والفجر۸ در منطقه ام الرصاص به عنوان بخشی از عملیات‌های آبی-خاکی جنگ، مورد توجه بوده و ام الرصاص را نیز درگیر کرده است.

عملیات ام‌الرصاص(تک ایذایی والفجر۸) نیز به منظور فریب دشمن، طرح حمله‌ای در منطقه ام‌الرصاص ریخته شد و در تاریخ ۱۵ بهمن سال ۱۳۶۴ این عملیات صورت گرفت.

لشکر ویژه شهدا، تیپ ۲۱ امام رضا(ع)، و لشکر ۴۳ قدر از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و لشکر ۷۷ خراسان از ارتش جمهوری اسلامی ایران خود را آمادة حمله به منطقه عملیاتی ام‌الرصاص می‌کنند و به سمت مواضع دشمن در این منطقه یورش می‌برند.

عملیات کربلای چهار نیز با هدف مقابله با پاتک های سنگین عراق از سوی سپاه پاسداران در منطقه حدفاصل پاسگاه زید در شمال شلمچه در دهانه رود اروند انجام شد که پس از گذشت سال‌ها خبر ورود پیکرمطهر غواصان شهید عملیات کربلای ۴ برجسته‌تر از سایر تیترها در سایت‌ها و گروه‌های خبری درخشید.

عملیات کربلای ۴ در روز چهارشنبه سوم دی ماه ۱۳۶۵ با رمز 'محمد رسول الله' در منطقه‌ای به طول ۴۰ کیلومتر درحدفاصل پاسگاه زید در شمال شلمچه تا محل پیوستن کارون به اروند به مدت سه روز آغاز شد وچهار قرارگاه این عملیات را هدایت می‌کردند.

شهدای زیادی از عملیات ۲ روزه کربلای ۴ تا عملیات ۷۵ روزه والفجر۸ به عنوان طولانی‌ترین عملیات هشت سال جنگ تحمیلی در این جزیره آسمانی شدند و پیکرهای مطهر برخی از آن‌ها به خاطر شرایط منطقه و درگیری شدید آنجا باقی مانده و نیروهای خودی نتوانستند آن‌ها را بازگردانند و نام این شهدا سال‌ها در شمار شهدای مفقودالاثر جای گرفت.

۲۸ اردیبهشت ماه سال ۹۴ خبری مبنی بر کشف پیکر ۱۷۵ شهید غواص و خط شکن در یک گور دسته جمعی با دستان بسته منتشر شد؛ در واقع پیکر ۱۷۵ شهید از مجموع ۲۷۰ شهید تازه تفحص شده که در آخرین مرحله تبادل شهدا از مرز شلمچه وارد کشور شدند، جمعی از غواصان و خط شکنان شهید عملیات کربلای ۴ بودند.

نقطه‌ای که شهدا در آن پیدا شدند ۱۵ کیلومتر جلوتر از خط مقدم یعنی ابوفلوس در منطقه ابوالخصیب بود و طبق شواهد موجود، این رزمندگان در حالیکه بیشتر آن‌ها مجرح بودند در خط مقدم به اسارت دشمن درآمدند و جلوتر به شهادت رسیده‌ و پیکرشان با دست و پاهای بسته شده بعد از سال‌ها در یک گور دسته جمعی پیدا شد.

این شهدا هرچند مربوط به عملیات کربلای ۴ و منطقه عملیاتی اروند و ام الرصاص بودند اما محل شهادت آن‌ها به خاطر اسارت در چنگال رژیم بعث، در محل دیگری رقم خورد.

نحوه شهادت و بمب خبری که پیدا شدن این شهدا در سراسر کشور به راه انداخت، نام ام‌الرصاص را بعد از سال‌ها دوباره بر سر زبان‌ها انداخت. 

در هنگام جنگ تحمیلی ۸ ساله، تعدادی از رزمندگان اسلام به دلیل نبود امکان جابه‌جایی و انتقال پیکر شهدا (به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی، حجم آتش دشمن و...)، هویتشان نامعلوم و به اصطلاح «مفقود الاثر» ماندند.

در همان سال‌ها و پس از آن، تلاش‌های فراوانی برای شناسایی و کشف بازماندگان جنگ صورت گرفت، اما تعدادی از آنان در جریان تبادل اسرا و شهدا و طی «عملیات تفحص» شناسایی و برخی همچنان مفقود الاثر تلقی شدند.

با اتمام بحث تبادل اسرا و بازگشت آزادگان به میهن اسلامی و بررسی‌های بوجود آمده، در سال ۱۳۸۴ با اعلام رسمی بنیاد شهید، رزمندگانی که پیکر آنها کشف و شناسایی نشد به عنوان «شهید» و «مفقود الجسد» معرفی شدند.

واژه «مفقودالاثر» در ادبیات دفاع مقدس به شهیدان عزیزی اطلاق می‌شود که پیکرهای مطهرشان در مناطق عملیاتی و معرکه جنگ باقی مانده و به مواضع نیروهای خودی برنگشته است.

مهدی باکری، حمید باکری، مصطفی ردانی پور، رضا حبیب اللهی، علی قوچانی، احمد حجتی، حسن غازی و علی تجلایی، شاخص‌ترین شهدای شاخص مفقودالاثری محسوب می‌شوند که هنوز پیکر مطهر آنها شناسایی نشده است.

براساس اعلام ستاد کل نیروهای مسلح در خردادماه امسال، کمیته جستجوی شهدای مفقودالاثر از سال ۷۰ تشکیل شده و تاکنون پیکر حدود ۴۰ هزار شهید مفقود الاثر کشور کشف شده است.

مزار شهید علی دهبان‌فرد در گلزار شهدای میناب قرار دارد.

شهید علی دهبان‌فرد در بخشی از وصیت‌نامه خود آورده است: انسان می‌میرد چه بهتر در راه خدا جان خود را از دست دهد.

وی در ادامه وصیت‌نامه خود از خانواده خود خواهش کرده است که برای او گریه و زاری نکنند چون در راه خدا کشته شده است.

این شهید دانش‌آموز افزوده است: به برادران همشهری خود توصیه می‌کنم که در راه خدا قدم بردارند و از کارهای بیهوده دوری کنند و تا می‌توانند جبهه‌ها را محکم نگه دارند.

شهید دهبان‌فرد هم‌چنین توصیه کرده است شب‌های پنج‌شنبه و جمعه دعای کمیل فراموش نکنند که در روحیه شما خیلی تاثیر دارد.

وی هم‌چنین از اقوام و همشهریان خود خواهش کرده است که اگر بدی از او دیده‌اند او را ببخشند.

این شهید دفاع مقدس شهرستان میناب افزوده است: قدر رزمندگانی که با خون خود ایثار می‌کنند را بدانید و با مال و جان خود انقلاب اسلامی را یاری کنید.