به گزارش تجارت‌نیوز، برای اینکه یکبار برای همیشه مساله این دعوا را حل کنیم تصمیم گرفتیم محاسبه کنیم در کشور ما در مقایسه با چند کشور همسایه و هم تراز خودمان و همینطور چند کشور توسعه یافته، یا حداقل حقوق دریافتی و میانگین حقوق می‌شود چند لیتر بنزین خرید؟

البته که باید پارامترهای دیگر هم برای صدور رای نهایی در محاسباتمان وارد کنیم. مثلا اینکه چند درصد افراد جامعه ما و آن‌ها حداقل حقوق بگیر هستند؟ اگر سهم حداقل دستمزد بگیران را در کشور خودمان با کشورهای دیگر مقایسه کنیم نتیجه چندان ناامید کننده نیست اما وقتی کار به میانگین حقوق می‌رسد اوضاع به مراتب خراب‌تر می‌شود. ضمن اینکه باید به این نکته هم توجه کنیم که مصرف سوخت خودروهای داخلی ما فاصله زیادی با استانداردهای بین‌المللی دارد.

عراقی‌ها در مقایسه با ایرانی‌ها چقدر بنزین می‌زنند؟

اول از کشور خودمان شروع کنیم. حداقل حقوق طبق قانون کار در سال جاری یک میلیون و ۸۶۰ هزار تومان است. یعنی با بنزین ۳۰۰۰ تومانی هر نفر می‌تواند ماهانه ۶۲۰ لیتر بنزین خریداری کند. اگر مبلغ ماهانه ۳ میلیون تومان را هم حقوق میانگین در ایران لحاظ کنیم می‌شود معادل هزار لیتر بنزین در ماه.

حالا همین کشور عراق را اگر مقایسه کنیم کف حقوق یک کارگر در این کشور ۳۵۰ هزار دینار در ماه است. بنزین هم لیتری ۴۲۵ دینار است. این یعنی با کف حقوق دریافتی در عراق می‌شود ۸۲۳ لیتر بنزین خرید. میانگین حقوق در این کشور هم رقمی حدود ۷۵۰ هزار دینار است که یعنی با آن می‌شود بیش از ۱۷۶۰ لیتر بنزین سوخت‌گیری کرد. لب کلام اینکه یک عراقی با حداقل حقوق ۲۰۳ لیتر بیشتر از یک ایرانی می‌تواند بنزین خریداری کند و با حقوق میانگین ۷۶۰ لیتر از یک شهروند ایرانی جلوتر هستند.

ترکیه‌ای‌ها دست و دلبازانه‌تر می‌توانند بنزین بزنند

مقایسه دوم را درباره کشور ترکیه انجام می‌دهیم. جایی که حداقل حقوق ۴۲۲ یورو در ماه است و قمیت هر لیتر بنزین چیزی حدود ۱٫۱ یورو. بنابراین یک کارگر ترکیه‌ای در ماه فقط می‌تواند ۳۸۳ لیتر بنزین بزند و این یعنی اوضاع کف حقوق بگیران ما برای خرید بنزین بهتر است. میانگین حقوق هم در این کشور چیزی حدود ۱۴۰۰ یورو در ماه گزارش شده که بیش از ۱۲۷۰ لیتر بنزین می‌شود. بنابراین اگر چه کف حقوق بگیران ترکیه‌ای برای خرید بنزین بیشتر از ایرانی‌ها در مضیقه هستند اما میانگین جامعه را اگر مقایسه کینم ترکیه‌ای‌ها دست و دلبازانه‌تر می‌توانند بنزین بزنند.

حالا پاکستان را بررسی کنیم. حداقل حقوق در این کشور همسایه شرقی ما ۱۳هزار روپیه است و قیمت هر لیتر بنزین ۱۱۴ روپیه. این یعنی هر پاکستانی اگر کل حقوقش را هم در ماه صرف خرید بنزین کند فقط می‌تواند ۱۱۴ لیتر خریداری کند که احتمالا برای تردد یک ودرو هم کافی نیست. همین گران بودن قیمت بنزین هم البته بزرگترین عامل قاچاق سوخت از ایران به این کشور است. در پاکستان حتی شهروندانی که میانگین حقوق ۱۱۲۱۷۲ روپیه یا ۷۲۳ دلار است که می‌شود ۹۸۳ لیتر و به هزار لیتر بنزینی که یک ایرانی با میانگین حقوق می‌تواند خریداری کند نمی‌رسد.

امریکایی‌ها ۵ برابر بیشتر از ایرانی‌ها قدرت خرید بنزین دارند

حالا ببینیم در کشورهای توسعه یافته اوضاع به چه شکل است. کف حقوق در امریکا ۱۳۰۰ دلار است و قیمت بنزین ۰٫۷۸ دلار. یعنی هر فرد امریکایی با فراغ بال می‌تواند در ماه بیش از ۱۶۰۰ لیتر بنزین خریداری کند. میانگین حقوق در امریکا در ماه کمی بیشتر از ۳۹۰۰ دلار است و هر شهروند امریکایی می‌تواند با این حقوق ۵ هزار لیتر بنزین در ماه برای خودش کنار بگذارد.

در آلمان هم تقریبا اوضاع به همین منوال است. کف حقوق در این کشور ۱۵۵۷ یورو در ماه است و قیمت بنزین ۱٫۴۵ یورو. پس ۱۰۷۳ لیتر بنزین در ماه سهم یک کف حقوق بگیر آلمانی است و با میانگین درآمد ۳۲۵۰ یورویی در ماه می‌شود ۲۲۴۱ لیتر بنزین خرید. در همه اروپا البته اوضاع همین اندازه گل و بلبل نیست. حداقل دستمزد یونانی‌ها ۷۵۸ یورو است و قیمت بنزین حتی از آلمان هم گرانتر است؛ ۱٫۵۸ یورو. بنابراین یک یونانی کل حقوقش را هم بدهد بنزین بخرد بیشتر از ۴۸۰ لیتر گیرش نمی‌آید.

مقایسه قدرت خرید بنزین بین یک همسایه در شمال و یک همسایه در جنوب کشور ما هم طعنه‌آمیز به نظر می‌رسد. مردم جمهوری آذربایجان با حداقل دستمزد ۱۴۸ یورویی و قیمت بنزین ۰٫۷۹ یورویی کمی بیشتر از ۱۸۷ لیتر در ماه می‌توانند بنزین خریداری کنند و در امارات اوضاع کاملا متفاوت است. حداقل حقوق ۳ هزار درهم و بنزین فقط لیتری ۲٫۲۴ درهم قیمت دارد که این یعنی چیزی حدود ۱۳۴۰ لیتر بنزین برای کف حقوق بگیران در این کشور مهیاست.

منبع: هفت صبح