شناسهٔ خبر: 36399162 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه ایران‌ورزشی | لینک خبر

مجید کیهانی از کارنامه چهارساله ریاست‌اش دفاع می‌کند

هر کاری کردم، برای اعتلای دوومیدانی بود

صاحب‌خبر - وصال روحانی یک ماه و اندی پس از اتمام دوره چهارساله ریاست‌اش در فدراسیون دوومیدانی (و به تعبیری کنار گذاشته شدنش از این سمت) مجید کیهانی برای دفاع از عملکردش کاملاً آماده است. کیهانی 46 ساله که بچه سنقر و کلیایی است و متأهل و کارمند ارشد سابق بانک تجارت به ‌شمار می‌آید و قبل از پیروزی شگفت‌انگیز چهارسال پیش‌اش در انتخابات ریاست فدراسیون، نقد دوومیدانی در مطبوعات کشور می‌نوشت، مدعی است که کارنامه موفقی داشته و با احتساب شرایط سخت موجود هم نتایج خوبی گرفته و هم پول کافی را به پیکر این ورزش تزریق کرده و به‌ همین سبب یک بار دیگر در انتخابات فدراسیون شرکت خواهد کرد تا برای یک دوره چهارساله تازه هدایت ورزشی را در دست گیرد که عشق‌ بزرگ تمام زندگی‌اش بوده است. مخالفان کیهانی که تعدادشان هم کم نیست، می‌گویند او مدیریت ناهمگونی داشته، سفرهای خارجی زیاد و بیهوده‌ای رفته و با قهرمانان شاخص این رشته برخوردهای دوگانه‌ای داشته است. پای صحبت آقا مجید که البته مردی متین و متخصص دوومیدانی است نشستیم تا ببینیم از درون این هزارتوی پیچیده و ویژه چه چیزی بیرون می‌آید. انتخابات فدراسیون دوومیدانی در پیش است. شما بازهم نامزد می‌شوید یا از این‌کار منع شده‌اید؟ نه، منعی در کار نیست و بنای کار وزارت ورزش این است که هر فرد واجد شرایط و علاقه‌مند که توان انجام این‌ کار را داشت، وسط بیاید و راه برای من هم باز است. وزارتخانه هیچ دخالتی در روند انتخابات نمی‌کند و اگر فردی نظر مثبت مجمع را جلب کرد و اول شد، حکم ریاست‌اش را صادر می‌کند. آیا فردی هست که سران ورزش بیش از سایرین برای هدایت دوومیدانی شایسته بینگارند. نه، چنین فردی وجود ندارد ولی یکسری اصول و الزام‌ها باید در فرد منتخب باشد تا آرای لازم را بیاورد و حکمش صادر شود. عمده‌ترین این شرایط تخصص و اهلیت در این ورزش، توان درآمدزایی و داشتن کمترین چالش‌ها و حاشیه‌ها است. ‌ آیا خودتان در این چهار سال این اصول را برآورده کردید؟ بله، فکر می‌کنم در این زمینه موفق بودم، من هم نتایج بالنسبه خوبی در اکثر مسابقات گرفتم و هم اسپانسرها و پول‌های زیادی را جذب این ورزش کردم، به طوری که کمترین دغدغه‌های مالی را داشتیم. هیچ یک از اعزام‌های مهم ما منتفی نشد و برنامه‌های ما به ‌درستی انجام پذیرفت. به واقع من و همکارانم بخشی عمده از خواسته‌های مدیران ورزش‌ را برآورده کردیم. من لیگ دوومیدانی را هم که یک منبع مالی مناسب و کمک‌رسان به اهالی این ورزش و پولساز برای قهرمانان این رشته است، قوی‌تر و ریشه‌دارتر از گذشته برگزار کردم. منظورتان دقیقا کدام نتایج است؟ یک وجه بزرگ و نقطه مهم در این ارتباط بازی‌های آسیایی است که هر چهار سال یک‌ بار برگزار می‌شود. ما در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا دو طلا گرفتیم و یکی از 7 فدراسیون موفق اعزامی به این مسابقات تلقی شدیم. در رقابت‌های قهرمانی آسیا 2017 در اودیشای هند نیز چهار طلا گرفتیم که در تاریخ شرکت‌مان در این مسابقه‌ها بی‌سابقه بود. البته حاشیه‌هایی هم دور و بر فدراسیون وجود داشت و حتی برخی اعضای رسمی فدراسیون شامل تیمور غیاثی به‌وضوح گفته‌اند که مخالف جدی انتخاب مجدد شما هستند. ورزش‌هایی از این دست همیشه حاشیه‌های زیادی دارند ولی مسائل حاشیه‌ای و مضر جانبی از عدم ثبات مدیریت‌ها و تغییر یافتن دائمی هیأت رئیسه‌ها می‌آید. اگر ثبات در کار باشد و مدیران سال‌ها بمانند، هم سران ورزش پی‌ به حقانیت رؤسای منتخب می‌برند و هم عملیات ایذایی سایرین کاهش می‌یابد. اوج موفقیت‌ها را در سازمان‌ها و فدراسیون‌هایی بیابید که ثبات مدیریت داشته‌اند. با رفت و آمد دائمی رؤسا هیچ‌گاه اوضاع استمرار لازم را نمی‌یابد. اما ثبات فقط برای رؤسای موفق یک فرآیند مناسب است و نه برای هرکسی. درست می‌گویید اما در ورزش‌هایی مثل رشته ما حتی پرکردن یک دوره چهار ساله مدیریتی هم یک هنر بزرگ به ‌حساب می‌آید. نشان به آن نشان در پانزده شانزده سال اخیر من تنها رئیس فدراسیون دوومیدانی بودم که تمام طول مدت چهار سال ریاست‌اش را سپری کرد و زودتر برکنار نشد. شما نگاه کنید و ببینید که آقایان موسوی، ابراهیمی، نوریان، جلالی، کریمی، آشتیانی و داوری که برخی رئیس ثابت بودند و بعضی هم سرپرست موقتی، هیچ‌ یک چهار سال دوره مدیریتی خود را پر نکردند یا عزل شدند یا به اراده خودشان رفتند. قبول دارید این امر به‌تنهایی برای دادن نمره قبولی به‌ شما کفایت نمی‌کند. نه، در ورزش‌ ما که تضادها و کمبودها در آن فراوان است، عامل مهمی به‌حساب می‌آید و خبر از استقامت فراوان آن فرد می‌دهد. با این همه به‌شما ایرادات فراوانی گرفته‌اند و مسائلی را هم به‌ شما نسبت داده‌اند. بله، می‌دانم اما مگر می‌شود چهار سال رئیس یک ورزش باشید و بالاتر از گل به ‌شما نگویند. من اگر چهار سال و اندی پیش برای ریاست فدراسیون انتخاب شدم، به‌ این سبب بوده که شرایط و برنامه‌های بهتر و چشم‌انداز روشن‌تری را برای اعضای مجمع ترسیم کردم و آنها هم به ‌من رأی دادند. هیچ اجباری هم در کار نبود و همه می‌دانند که بین آن 14، 15 کاندیدا من از همه کم نام و نشان‌تر بودم. من با حرف‌ها و تشریح برنامه‌هایم حاضران را مجاب کردم که بهتر از سایرین می‌توانم خواسته‌های مجمع و کارشناسان را تأمین کنم. طبیعی است که طی چهار سال بعدی چالش‌هایی هم به‌ وجود آید و برخی حرف و حدیث‌ها شنیده شود اما با صراحت می‌گویم که فدراسیون مسیری درست را طی کرد و به اکثر اهدافش رسید. منتقدین می‌گویند سفرهای خارجی‌تان هم زیاد بوده است. اصلاً زیاد نبود. من در کل این مدت حدود 20 سفر داشتم که یکسری الزامی بود و مجبور بودم که بروم. منظورم مجامع و انتخابات کنفدراسیون قاره‌ای و فدراسیون بین‌المللی دوومیدانی و همچنین کنگره‌های آسیای میانه و مجمع کشورهای اسلامی بود. در این مجامع حضور نماینده ارشد دوومیدانی کشورهای عضو الزامی است و این یک امر دلبخواهی نیست که بتوانید در موردش دست به انتخاب بزنید. من گزارش تک‌تک این سفرها را به مراجع نظارتی دادم و اگر ایرادی در این سفرها و گزارش‌ها بود لابد مرا تأدیب می‌کردند. یادتان باشد که ما می‌بایست در المپیک ریو، بازی‌های کشورهای اسلامی، بازی‌های داخل سالن آسیا در عشق‌آباد و بازی‌های آسیایی جاکارتا حضور می‌یافتیم و اگر نمی‌رفتیم، تبعات بدی برای ما داشت. کدام تبعات؟ وقتی نروید حمل بر منفعل بودن کل دوومیدانی کشورتان می‌شود و این اصلاً رویداد دلپذیری نیست. ما عضو این مجامع هستیم و اگر نرویم، از هر جهت زیر سؤال خواهیم رفت. سایر سفرها چه؟ من 6 تا 7 سفر هم داشتم که براساس احساس نیاز و با هدف کامل شدن کار فدراسیون صورت پذیرفت. اصولاً من هر کاری کردم برای اعتلای این ورزش بود و هیچ هدف شخصی و برداشت فردی مد نظرم نبود. بر اثر همین رفت و آمدها بود که من به نایب رئیسی فدراسیون دوومیدانی آسیای میانه رسیدم و عضو کمیته مسابقات کنفدراسیون دوومیدانی آسیا شدم. خب، اینها برای من نیست و برای کل ورزش کشور است. ‌ آسیایی‌ها را تا چه حد با خود همراه ساختید؟ تا سرحد امکان این ‌کار را کردم. می‌توانستم موضعی انفعالی در پیش بگیرم و به‌ هیچ‌ جا نروم اما این قطعاً یک نقطه منفی بزرگ برای ما می‌شد. بر اثر رفتن من بود که توانستیم میزبانی مسابقه‌های قهرمانی داخل سالن آسیا را بگیریم و این یک اعتبار و موفقیت برای کل ورزش کشور بود. ‌ سرپرستی فدراسیون دوومیدانی را به ایرج عرب سپرده‌اند. آیا این انتخابی درست بوده است؟ این یک انتخاب درست بود و او اصل مدیریت را نیک می‌شناسد و مطمئنم که می‌تواند یک روند سالم عملیاتی را برای انتخابات ریاست فدراسیون دایر سازد و این چیزی است که از هر سرپرست موقتی توقع‌اش می‌رود. اینکه بیاید و مقدمات تشکیل مجمع را جور و انتخابات را اجرایی کند تا در جریان رأی‌گیری بهترین مسئول حایز سمت شود. ‌‌اگر یک متخصص دوومیدانی را می‌گذاشتند بهتر نبود؟ آن‌ متخصص ممکن بود خودش داعیه‌هایی برای ریاست داشته باشد اما سرپرست فعلی فقط روال انتخابات را مدیریت و کار را اجرایی می‌کند. انتخابات چه زمانی برگزار می‌شود؟ همین هفته‌ها ثبت‌نام را انجام می‌دهند ولی تاریخ دقیق انتخابات را نمی‌دانم و قانوناً باید در اواخر پاییز و اوایل زمستان باشد. ‌بنابراین وارد یک مخمصه تازه خواهید شد. این ضرب‌المثل قدیمی که فقط به ‌سمت قطارهای در حال حرکت سنگ می‌اندازند، کاملاً صحت دارد و هیچ‌گاه ندیده‌ایم که به‌ یک قطار ایستاده لطمه بزنند. مادامی که کار کنید، افرادی هستند که به شما ایراد بگیرند و چوب لای چرخ‌تان بگذارند. 208 کشور در جهان داریم که 45 تای آنها آسیایی هستند و شما محکوم به ارتباط با آنها و همکاری متقابل هستید. از شما می‌پرسم آیا امکان دارد در این تبادل‌ها آنطور عمل کنید که آب از آب تکان نخورد و همه از شما خوب بگویند. بالاخره چهار نفر هم انتقاد می‌کنند. ایرادی ندارد و من به همه ادای احترام می‌کنم. من همچنان هر کاری برای کمک به دوومیدانی لازم است انجام می‌دهم و به مجمع هم می‌روم تا دوباره انتخاب شوم زیرا می‌دانم که خوب کار کرده‌ام و مسئولان امر هم به این امر واقف‌اند.

نظر شما