صاحب‌خبر - یکشنبه 28/7/98، هفته هفتم نوزدهمین دوره لیگ برتر، ورزشگاه آزادی، ساعت: 18، بدون تماشاگر پرسپولیس 2 گل‌ها: مهدی ترابی (20) و احمد نوراللهی (80) پیکان یک گل: سعید واسعی (36) داور: سیدمهدی سیدعلی کمک‌ها: محمدرضا ابوالفضلی محمد راهی اخطار: مهدی ترابی (پرسپولیس) اخراج: مهدی عبدی (پرسپولیس - 84) بازیکن برتر: احمد نوراللهی (پرسپولیس) پرسپولیس: علیرضا بیرانوند، محمد انصاری، محمدحسین کنعانی‌زادگان، محمد نادری (مهدی عبدی - 67)، مهدی شیری، محسن ربیع‌خواه، احمد نوراللهی، مهدی ترابی (سیدجلال حسینی - 83)، وحید امیری، جونیور براندائو (امید عالیشاه - 46)، علی علیپور سرمربی: گابریل کالدرون پیکان: مهدی امینی، سیدمهران موسوی، حسین پورامینی (محمد خدابنده‌لو - 88)، فراز امامعلی، سعید واسعی، جلال‌الدین علی محمدی، حجت حق‌وردی، سیدمحمد ستاری، علی حمودی، شهریار مغانلو، امیرحسین کریمی (ماهان رحمانی- 64) سرمربی: حسین فرکی یک: گابریل کالدرون از نمایش تیمش در مشهد راضی بود. پرسپولیس مقابل تیمی که مالکانه و قدرتمند در خانه بازی می‌کرد نمایشی پایاپای و در برخی آیتم‌ها برتر داشت و پیش‌بینی می‌شد همان سیستم در بازی بعدی نیز تکرار شود و پرسپولیس از سردرگمی سیستمی بیرون بیاید. با این حال کالدرون دوباره تغییر سیستم داد و به جای 1-3-2-4 در مشهد از 2-4-4 در مقابل تیم هجومی فرکی استفاده کرد که البته در دفاع حفره‌های بسیاری داشت. شاید غیبت بشار در این بازی او را مجبور به این تغییر سیستم کرد اما می‌شد مثلاً با بازی دادن به عالیشاه آن نقص را برطرف کرد و جونیور را به زمین نفرستاد. در واقع تیمی که با جونیور براندائو بخواهد دو مهاجمه شود راه را به اشتباه رفته است و این مهم در تمام نیمه نخست اثبات شد. دو: پرسپولیس شروع خوبی داشت و تا لحظه ثبت گل اول بازی خوب پیش رفت اما سؤال اینجاست که چرا این خوب بودن ادامه پیدا نکرد و تیم کالدرون دچار افت محسوس شد؟ شاید در نگاه اول بتوان گفت تیمی که بعد از یک شکست با گلی پیش افتاده ناخودآگاه عقب می‌رود تا از گل زده‌اش دفاع کند اما برای بد بودن و بد شدن بعد از یک سوم بازی خیلی زود بود. ربع آخر نیمه نخست برای پیکان بود و حتی اگر پرسپولیس با یک ضربه ایستگاهی گل خورده باشد و خط دفاعی در آن تقصیری به گردن نگیرد نمی‌توان بد بودن پرسپولیس در آن دقایق را توجیه کرد. سه: تعویض شروع نیمه دوم کالدرون هوشمندانه بود و شاید اگر اتفاقی غیر از این می‌افتاد باید به تمام تجربیات و رزومه مربیگری او شک می‌کردیم. پرسپولیس در نیمه نخست با مهاجم ظاهراً برزیلی‌اش یک بازیکن کمتر داشت و شاید اصلاً بتوان دلیل افت تیم بعد از گل زده را با داشتن چنین مهاجم بی‌کیفیتی توجیه کرد. عالیشاه حتی در ناآماده‌ترین حالت خود گزینه مؤثرتر و قابل اتکاتری نسبت به جونیور خواهد بود و این مهم را با دوندگی و پاس گل تعیین‌کننده‌اش در نیمه دوم ثابت کرد. چهار: کالدرون عاشق تعویض‌های عجیب از جمله بیرون کشیدن مدافعان کناری است. او در این بازی هم محمد نادری را بیرون کشید و وحید امیری را به دفاع چپ فرستاد تا عبدی در خط حمله کنار علیپور بازی کند. امیری البته در دفاع چپ بهتر از خط میانی بود. این تغییر در شرایطی صورت گرفت که عالیشاه به آن سمت رفته بود تا شکل حرکات پرسپولیس بهتر شود اما بیشتر از اینکه کار ترکیبی صورت بگیرد حرکات انفرادی بازیکنان تکنیکی مثل ترابی و عالیشاه بود که بارقه‌های امید را برای رسیدن به گل زنده کرده بود. پنج: پرسپولیس در شرایطی به گل دوم رسید که بی‌نظم و ناامید کننده بازی می‌کرد اما تنها با یک کار ترکیبی منظم و دقیق به گل رسید. در این گل البته باید غیر از پاس عالیشاه به ضربه فوق‌العاده احمد نوراللهی نمره بالایی داد. نوراللهی که در تمام طول مسابقه کم‌نوسان و مثبت بازی کرده بود با این گل قطعاً بهترین بازیکن مسابقه لقب خواهد گرفت. شش: پرسپولیس بعد از باخت به سپاهان و شهر خودردو به یک برد سخت اما روحیه‌بخش دست پیدا کرد. هر چند این برد در ده دقیقه پایانی و تا حدودی ناپلئونی به دست آمد اما برای کالدرون و تیمش شیرین بود چرا که در صورت رقم خوردن نتیجه‌ای غیر از این سرمربی آرژانتینی باید شرایط سختی را تحمل می‌کرد. با وجود اینکه مهاجمان سرخپوش باز هم گل نزدند اما تیم کالدرون بالاخره در یک مسابقه بیش از یک گل زد هر چند خط دفاعش هم تزلزل‌هایی داشت. با این حال این برد نه مقتدرانه اما کافی بود تا باز هم دوستداران مدافع عنوان قهرمانی برای دیدن تیمی بهتر و قدرتمندتر در هفته‌های آینده امیدوار و منتظر بمانند.∎​