به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، حال و هوای اربعین این روزها توصیف‌ناپذیر است مردم از هر رنگ، نژاد، قومیت، زبان و کشوری در این روزها عازم کربلا می‌شوند. از آسیا گرفته تا آفریقا و چه سخت است هم‌مرز عراق باشی و از قافله عشق جا بمانی. بروند و بیایند و از فضای معنویت و همدلی حاکم بر آنجا که ناشی از عشق به ارباب است بگویند و تو نظاره‌گری حس و حال جاماندگان اربعین این روزها وصف‌ناپذیر است؛ از دیر اقدام کردن برای گرفتن پاسپورت تا پدری که اجازه نداد و کاروانی که منحل شد.

کاروانی که سپیده را به قافله جاماندگان سپرد

سعیده دانشجوی کارشناسی رشته جامعه‌شناسی است. او درباره ماجرای جاماندنش از پیاده‌روی اربعین امسال می‌گوید: برای گرفتن پاسپورت دیر اقدام کردم و با هر شرایطی که بود پاسپورتم را گرفتم اما هیچ‌کدام از اعضای خانواده با من همراه نشد تا عازم کربلا شوم و بعید می‌دانم امسال کربلایی شوم.

اما سپیده دانشجوی سال دوم زمین‌شناسی برعکس سعیده پاسپورتش را گرفته بود، کاروان هم ثبت‌نام کرد و ازقضا کاروانی که قرار بود با آن راهی شود بنا به دلایلی منحل شد و سپیده به قافله جاماندگان پیوست.

باید از شوهرم مراقبت کنم

سهیلا نیز زمین‌شناسی می‌خواند. او ماجرای متفاوتی برای جاماندنش داشت. او می‌گوید می‌خواستم تنهایی عازم کربلا شوم پدرم اجازه نداد. شرایط هم مهیا نبود که من و پدرم باهم برویم و امسال از کاروان اربعین جا ماندم.

نرگس که سال دوم رشته فلسفه و حکمت اسلامی است در ادامه حرف‌های سهیلا درباره جاماندنش گفت: چند روزی دنبال کالسکه برای ریحانه 7 ماهه‌ام بودم تا در طول سفر بتوانم او را همراه خود ببرم تا اینکه شوهرم به‌صورت کاملاً ناگهانی مریض شد و برنامه مشرف شدنمان به هم خورد. البته خواهرم موفق شد عازم کربلا شود و امیدوارم سال آینده آقا بطلبد و راهی شویم. به نظر من آدم هر چقدر هم که پولدار باشد تا حضرت او را نطلبد مشرف نمی‌شود.

وی ادامه می‌دهد که بعضی‌ها می‌گویند ما چرا باید در هر زمینه‌ای به عراق کمک کنیم؟ همین افراد اگر به کربلا بروند و رسیدگی مردم عراق به زائران را با وجود وضع معیشتی مشقت‌بارشان ببینند حرف‌هایشان را پس می‌گیرند.

می‌خواهم با همسر آینده‌ام به کربلا بروم

سوسن دانشجوی علوم قرآن و حدیث ماجرای متفاوتی برای جامانده شدنش دارد. او می‌گوید که خانواده‌ام اصرار داشتند بروم و شرایط مهیا بود. دانشگاه هم مانع‌ام نبود اما یاد عهدی که با خود بستم افتادم و منصرف شدم.

عهد کرده بودم نخستین سفرم به کربلا با همسر آینده‌ام باشد. خانواده رفتند و من ماندم. اگر خدا بخواهد اربعین به مشهد می‌روم.

آن‌ها از دل‌تنگی‌هایشان گفتند و از نظاره‌گر بودن رفت‌وآمدها و جاماندن ها و امیدی که به اربعین محرم سال آینده داشتند.

انتهای پیام/ح