اعتمادآنلاین| نیلوفر حامدی- تقریباً سالی نیست که کنکور برگزار شود و بعد از آن حواشی و اعتراضات آغاز نشود، اما امسال این حواشی رنگ‌و‌بوی دیگری گرفت. تعداد معترضان بسیار بالاست و مستندات‌شان از اعتراضی که دارند آنقدر روشن است که جای اما و اگری باقی نمی‌گذارد.
موضوع اصلی تنها در یکی 2 جمله بسته می‌شود، اما همین جملات تعیین‌کننده آینده بخش زیادی از جوانان ایرانی در سراسر کشور است؛ از بوشهر تا تبریز، از تهران تا شیراز، از اصفهان تا بندرعباس.
بر اساس آمار، 615 هزار و 452 نفر در آزمون ارشد 98 ثبت‌نام کرده بودند که از این تعداد 522 هزار و 579 نفر در جلسه آزمون حاضر و از میان آنها 456 هزار و 861 نفر مجاز به انتخاب رشته شدند و در نهایت 151 هزار و 739 نفر پذیرش شدند.
این در حالی است که کنکور ارشد سال 97، 736 هزار و 387 نفر ثبت‌نام و 575 هزار و 6 نفر در جلسه آزمون حاضر شدند. از این تعداد 573 هزار و 949 نفر مجاز به انتخاب رشته و 188 هزار و 871 نفر در دانشگاه‌ها پذیرش شدند.
این نتایج در مقایسه با سال‌های گذشته آنقدر تناقض و تفاوت داشته که نتیجه آن مطالبه‌گری شرکت‌کنندگان کنکور را به همراه داشت. درخواست‌شان هم روشن است؛ آنها می‌خواهند بدانند علت اختلاف فاحش و غیرقابل پیش‌بینی محل قبولی داوطلبان سال 98 در مقایسه با محل قبولی رتبه‌های مشابه در سنوات گذشته با وجود عدم تغییر محسوس ظرفیت‌های اعلام‌شده برای دانشگاه‌ها در مقایسه با ظرفیت‌های سنوات قبل چیست.
آغاز اعتراض شرکت‌کنندکان کنکور ارشد 98 با نامه و تجمع
در راستای یافتن پاسخ سوال خود، کارشان را با نوشتن یک نامه آغاز کردند. مخاطبان نامه رئیس و اعضای کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی؛ تمامی نمایندگان منتخب مردم و ملت در مجلس شورای اسلامی؛ نهاد ریاست جمهوری؛ وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و دیوان عدالت اداری؛ و سازمان بازرسی کل کشور هستند. پس از آن با تجمع مقابل وزارت علوم، خواستار شفاف‌سازی در این زمینه شدند. اینکه چطور حتی برخی رتبه‌های 2رقمی هم مردود شده‌اند یا رتبه‌هایی بهتر از سال‌های گذشته نتوانسته‌اند در همان دانشگاه‌های مورد نظرشان قبول شوند. اما اختصاص سهم بسیار وسیعی از ظرفیت سهمیه‌های اصلی و آزاد به سهمیه‌های 25 درصد و پنج درصد و استعداد درخشان، نه تنها باعث ناکامی بخش زیادی از شرکت‌کنندگان شده است، بلکه این ناکامی سبب شده تا آنها دیگر هیچ امیدی نداشته باشند.
به همین دلیل بعد از نوشتن نامه مقابل وزارت علوم تجمع کردند و پس از آن هم مستقیم به بهارستان رفتند تا از نمایندگان‌شان در مجلس شورای اسلامی بخواهند حق‌شان را پس بگیرند.
پرونده اعتراض دانشجویان، امروز روی میز بررسی مجلس/ سعیدی، عضو کمیسیون آموزش: نمی‌گذاریم حق جوانان‌مان ضایع شود
در این مدت اگرچه مجلس تعطیل بوده است، اما صدای اعتراض این جوانان آنقدر بلند بود که نمایندگان مجلس مجبور شدند به این اعتراض‌ها واکنش نشان دهند.
فاطمه سعیدی، عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی، قول داد این موضوع، از همین امروز که مجلس دوباره کار خود را آغاز می‌کند، پیگیری شود: «پیگیری‌ها در رابطه با مساله پیش‌آمده را از امروز آغاز می‌کنیم. در گام نخست پیگیری ها هم خودم خواستار بررسی موضوع و پاسخی منطقی از رئیس سازمان سنجش شده ام. قطعاً اجازه نخواهیم داد حقی از داوطلبی ضایع شود. مساله را در مجلس بررسی و نتیجه را به جوانان معترض اعلام می‌کنیم.»
علیرضا سلیمی، عضو هیات‌رئیسه این کمیسیون، نیز خبر داد که در روز سه‌شنبه، دوم مهر، این پرونده با حضور رئیس سازمان سنجش مورد بررسی قرار می‌گیرد: «آنچه در صحن مجلس تصویب شد، با آنچه اکنون در ماده 90 قانون برنامه ششم چاپ شده متفاوت است. با زاهدی رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس هم صحبت کرده‌ام و تاکید کردیم که حتماً آقای خدایی، رئیس سازمان سنجش، یک جلسه به کمیسیون بیایند و در این‌باره توضیح دهند.»
حتی نصرالله پژمان‌فر، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس، هم در این رابطه اظهارنظر کرد. البته واکنش او نسبت به این ماجرا بسیار تندو‌تیز بود و نوعی حمله به دولت هم در آن دیده می‌شد. او در واکنش به این ماجرا در صفحه اینستاگرام خود نوشت سازمان سنجش با برداشت نادرست از قانون، موجب تضییع حقوق جوانان در سراسر کشور شد.
باورم نمی‌شود یک سال زحمتم بر باد رفته است
اگر بخواهیم به روایت معترضان به کنکور نگاهی بیندازیم، می‌شود روزها پای درد دل‌شان نشست. جوانانی که برخی یک سال و برخی حتی بیشتر، از همه چیزشان زده‌اند، پس‌اندازشان را خرج کرده‌اند، برخی از کارشان استعفا داده‌اند، برخی دیگر همه چیز، حتی خانه و خانواده، را هم تعطیل کرده‌اند تا در نهایت با درس خواندن در رشته و دانشگاه مطلوب‌شان، راه رسیدن به رویاهای خود را هموار کنند حالا سراسر بغض‌اند.
سیما رتبه 11 در گرایش ژنتیک را کسب کرده، اما نتوانسته در 6 انتخاب نخستش پذیرفته شود. ریحانه با توضیح وضعیت رتبه‌اش در مقایسه با سال گذشته به اعتمادآنلاین گفت: «مجموع ظرفیت‌های دانشگاه‌هایی که من انتخاب کردم و قبول نشدم، 21 نفر بود. با احتساب 30 درصد سهمیه، 14 نفر دیگر باقی می‌ماندند که با رتبه‌ای که من داشتم باید قبول می‌شدم، اما این‌طور نشد. پارسال فرد دارای این رتبه می‌توانست در دانشگاه شهید بهشتی درس بخواند، اما من در انتخاب هفتمم، که دانشگاه بین‌المللی مشهد است، پذیرفته شدم. باورم نمی‌شود بعد از یک سال تلاش این نتیجه زحماتم باشد.»
سهمیه پنج درصدی هم دارم، اما جزو شاکیانم/ چرا نخبه مملکت باید این‌طور نابود شود؟
فاطمه 28 ساله با اینکه خودش سهمیه پنج درصدی هم داشته، اما جزو معترضان است: «پارسال دارنده رتبه 94 که سهمیه پنج درصدی هم داشت می‌توانست در رشته حسابداری روزانه دانشگاه الزهرا قبول شود. اما من امسال با رتبه 56 سمنان قبول شدم و در هیچ‌کدام از دانشگاه‌های تهران پذیرفته نشدم. کسی که برای من انتخاب رشته کرد گفت نهایتاً انتخاب ششمت قبول می‌شود، اما من در انتخاب بیست و هشتمم پذیرفته شدم. تازه اسم سهمیه هم روی من هست. همین الان 6 نفر در رشته حسابرسی دانشگاه علامه جزو استعدادهای درخشان هستند. ما نمی‌گوییم به این افراد سهمیه ندهید، اما سهمیه مازاد را به آنها بدهید. نه اینکه هم استعدادهای درخشان، هم پنج درصد، هم 25 درصد، هم بچه‌های هیات‌علمی‌ها و هم سهمیه آزاد را با هم تلفیق کنیم تا نتیجه این شود. دوست من با رتبه چهار عمران مردود شده است. باورتان می‌شود؟ کسی که نخبه این ممکلت است باید بیرون دانشگاه بماند.»
کاش سهمیه را به سیل‌زده‌ها می‌دادند که حداقل دل‌مان نسوزد/ الان فقط منتظر شفاف‌سازی هستیم
کامران هم جزو همین معترض‌هاست و حالا فقط در انتظار شفاف‌سازی از سوی مسئولان است: «دفترچه سازمان سنجش امسال با سال گذشته هیچ تفاوتی نداشت. هیچ اطلاع‌رسانی‌ای صورت نگرفت که قرار است پذیرش دانشگاه‌ها تغییر کند. امسال واقعاً حق‌خوری شده است و ما هم نمی‌توانیم بیرون بنشینیم و فقط نگاه کنیم. حتی برخی از نمایندگان مجلس هم به این مساله اشاره کرده‌اند و گفته‌اند سازمان سنجش باید تغییرات را اعلام می‌کرد. امسال در بسیاری از دانشگاه‌ها نزدیک به نصف ظرفیت هر دانشگاه به سهمیه‌های مختلف اختصاص داده شد، بدون اینکه ما سهمیه‌های آزاد از این موضوع خبر داشته باشیم. حداقل به ما می‌گفتند تا انتخاب‌های بیشتری انجام می‌دادیم و مردود نشویم. کاش حداقل این همه سهمیه را به سیل‌زده‌ها می‌دادند. چون در این صورت دل ما نمی‌سوخت. می‌گفتیم این بچه‌ها بلای بدی سرشان آمده است و حق دارند. اما حتی به آنها هم سهمیه ندادند. ما الان فقط منتظر شفاف‌سازی هستیم.»
زهرا هم با رتبه 294 رشته MBA در هیچ‌کدام از دانشگاه‌های تهران قبول نشد و با یک اختلاف از دانشگاه تهران جا ماند. او وقتی به سازمان سنجش مراجعه کرد تا ببیند شانسی در تکمیل ظرفیت دارد یا خیر، با این پاسخ روبه‌رو شد که در تکمیل ظرفیت هم اولویت با سهمیه‌‌ای‌هاست. او که به گفته خودش دیگر هیچ امیدی برای ادامه زندگی ندارد به اعتمادآنلاین گفت: «این انصاف است؟ پس شعار عدالتی که می‌دهند کجاست؟ یک سال تمام زحمت کشیدم و آخرش هیچ. مسئولان از بالا رفتن آمار جرم در کشور می‌گویند. خب وقتی قشر دانشگاهی هم ناامید شوند، دیگر چه امیدی برای کشور می‌ماند؟ اگر از درس خواندن هم ناامید شویم، دیگر به چه چیزی چنگ بزنیم؟ چرا وقتی وارد کلاس‌ها می‌شویم می‌بینیم تعداد 2 برابر ظرفیت است؟ باید همه این موارد برای ما که حق‌مان خورده شده است شفاف‌سازی شود.»
بیت رهبری، مقصد بعدی دانشجویان/ چه کسانی امید مردم را هدف قرار داده‌اند؟
انگار دست یا دستانی، عامدانه، به دنبال از بین بردن روحیه مردمی است. اعظم، منا، رضا، مرضیه، یگانه، الهه، احمد و چندین و چند دانشجوی دیگر هم هستند که داستان مشترکی دارند؛ صدها جوان کمتر از 30 سال که آینده خود را بر مبنای همین کنکور چیده بودند و حالا می‌گویند دیگر امیدی برایشان باقی نمانده است.
اگرچه صحنه اجتماعی کشور در ماه‌های اخیر به شدت تحت تاثیر موارد متفاوت اینچنینی بوده است؛ از افزایش فشارها در زمینه‌های مختلف اجتماعی گرفته تا بالا رفتن تعداد پرونده‌های امنیتی، همه و همه، امید مردم را نشانه گرفته است.
رضا که با رتبه 20 نتوانسته در هیچ‌کدام از دانشگاه‌های شریف، تهران و امیرکبیر قبول شود و در نهایت به شبانه تربیت‌مدرس رسیده است می‌گوید وقتی این‌طور حق‌مان خورده می‌شود چه مفهمومی دارد؟ غیر از این است که می‌گویند ناامید شوید و بروید؟ همین الان من و خیلی از بچه‌های دیگر می‌توانیم با رتبه‌هایمان برای درس خواندن در کشورهای خارجی اقدام کنیم، اما من دوست دارم همین‌جا بمانم و تا آخر هم برایش تلاش می‌کنم.
جمعیتی که روز یکشنبه، 31 شهریور، مقابل مجلس رفته بود قرار نیست کم بیاورد. آنها گفته‌اند که با تمام سختی‌های این روزها، مطالبه‌شان را ادامه می‌دهند و تصمیم گرفته‌اند اگر در مجلس به نتیجه‌ای نرسیدند، مطالبه خود را مشخصاً از رهبر انقلاب پیگیری کنند. آنها می‌گویند می‌خواهند امیدوار بمانند و تلاش کنند. می‌خواهند ادامه دهند. می‌خواهند نگذارند کسی، یا کسانی، امیدشان را لگدمال کند.
نظر شما