صاحب‌خبر - چطور شد که نادیا کومانچی و سیمونا هالپ، دو اسطوره ورزشی رومانی، تا این حد با هم صمیمی شدند که کومانچی از اوکلاهما در آمریکا به اروپا می‌رود تا تماشاگر بازی‌های هالپ باشد؟ پاسخ ساده است. کومانچی می‌گوید که هالپ عضوی از خانواده است. ماجرا از زمانی آغاز شد که هالپ در یک رویداد ATP (اتحادیه تنیسور‌های حرفه‌ای) در بخارست در آوریل 2014 شرکت کرد. در آن رویداد، کومانچی و دیگر اسطوره‌های بازنشسته رومانی، مانند گئورگه هاجی، فوتبالیست مشهور و ایلی ناستاسی، تنیسور معروف حضور داشتند. کومانچی می‌گوید: «تا آن موقع او را ندیده بودم.» او البته با توجه به موفقیت ناستاسی، که هفت بار قهرمان مسابقات بزرگ تنیس شده بود، و ویرجینیا روزیچی، قهرمان اوپن فرانسه در سال 1978، با تنیس آشنا بود. روزیچی تا پیش از هالپ تنها تنیسور زن اهل رومانی بود که فاتح یک مسابقه بزرگ شده بود. کومانچی می‌گوید: «در آن هنگام ایلی به من گفت که هالپ ستاره بزرگی خواهد شد. او قهرمان بعدی ماست.» هالپ یک ماه بعد نخستین فینال گرند اسلم خود را در اوپن فرانسه برگزار کرد. چهار سال طول کشید تا هالپ نخستین قهرمانی بزرگ خود را به دست بیاورد که آن هم در رولند گاروس بود، او سپس در ویمبلدون هم قهرمان شد. خاطره‌انگیزترین روز دوستی آنها به فینال اوپن فرانسه در سال 2018 برمی‌گردد. هالپ پس از پیروزی داشت به سمت جایگاه بازیکنان می‌رفت که نخستین فردی که در آغوش گرفت، این اسطوره ژیمناستیک بود. کومانچی می‌گوید: «برایم لحظه پراحساسی بود.» کومانچی و هالپ در یک نمایش برادوی هم با هم شرکت کردند. آنها کت‌های یکسانی پوشیده بودند. کومانچی همچنین در سه تا از چهار گرند اسلم هایی که هالپ بوده به‌عنوان تماشاگر حضور یافته است و در مسابقات ایندین ولز، مادرید و بخارست هم برای تماشای بازی‌های او رفته است. کومانچی مسابقات نیمه‌نهایی اوپن فرانسه 2018 را در اوکلاهما از تلویزیون تماشا کرد. او در آمریکا به همراه بارت کانر، همسرش که او هم ژیمناست المپیک بود، و پسر نوجوانشان دیلان زندگی می‌کند. کومانچی می‌گوید: «ساعت 5 صبح به وقت ما مسابقه آغاز شد و ساعت 7 هم تمام شد. ساعت 11 هم من با یونایتد ایرلاینز تماس گرفتم.» کومانچی در اوپن فرانسه در سال قبل هم حضور یافت، جایی که هالپ در دیدار با یلنا اوستاپنکو در فینال، به شکلی غیرمنتظره برابر این تنیسور رده 47 اهل لتونی شکست خورد. دو روز بعد، پرواز کومانچی در پاریس فرود آمد. او ساعت 11 صبح از هواپیما پیاده شد و زمانی به ورزشگاه رسید که هالپ و اسلون استیونز فینال را شروع کرده بودند. هالپ در کودکی مسابقات ژیمناستیک را دنبال نمی‌کرد اما با این حال کومانچی الهام‌بخش او بود. او نماد مهمی بود، و نشان می‌داد که یک ورزشکار اهل رومانی هم می‌تواند در دنیا بهترین باشد، هرچند که البته کومانچی در شرایط متفاوتی در دهه 1970 درخشید. هالپ در اوپن آمریکا در سال 2015 درباره کومانچی گفت: «اینکه قهرمانی مثل او در جایگاه ویژه باشد به من قدرت می‌بخشد. او کاری که من انجام می‌دهم را می‌ستاید.» برای کومانچی، دیدن اینکه از هالپ پس از فینال اوپن فرانسه 2018 در بخارست چه استقبالی شد، یادآور بازگشت او از المپیک 1976 مونترال با پنج مدال بود که سه تایش طلا بود. او همچنین هفت امتیاز 10 کامل کسب کرده بود. بیش از 20هزار طرفدار هالپ در ورزشگاه آره‌نا ناسیونالا بخارست برای دیدن او آمده بودند. او به گریه افتاد. اما واکنش کومانچی 14ساله در بازگشت به رومانی در سال 1976 متفاوت بود. او هم البته گریه کرد اما به دلیل اینکه عروسکش را گم کرده بود! او گفت: «من از هواپیما خارج شدم. شنیدم که ده‌هزار نفر آمده‌اند. سپس به هواپیما برگشتم چون درک نمی‌کردم که چرا مردم این بار آمده‌اند ولی دفعات قبلی نمی‌آمدند. من که همان حرکات قبلی را انجام داده بودم. من ارزش کاری که انجام داده بودم را درک نمی‌کردم.» نیکولا چائوشسکو، زمامدار رومانی دستور داد که جشنی عمومی برپا شود، جشنی که تاکنون در رومانی نظیرش دیده نشده بود. کومانچی در کتاب زندگینامه‌اش می‌نویسد: «ترسناک بود. آن همه سال برای کسی این موضوع مهم نبود و حالا همه در تلاش بودند که من را ببینند.» کومانچی سیزده سال بعد از رومانی گریخت. او و شش نفر دیگر در یک شب از جنگل‌ها عبور کردند و وارد مجارستان شدند، و دو شب بعد هم به اتریش رفتند. او در یک دریاچه یخ‌زده افتاد و مجبور شد در حالی که آب بسیار سرد تا زانوهایش می‌آمد، از میان دریاچه عبور کند. او از بالای هفت سیم خاردار عبور کرد. او می‌ترسید که روی مین برود یا اینکه از پشت به او شلیک کنند. اما هالپ اصلاً چنین ماجراهایی نداشته است اما از او در طول چهار سال انتقادات زیادی شد؛ یعنی از زمانی که فینال نخستین گرند اسلم خود را برگزار کرد و پس از سه نایب‌قهرمانی، سرانجام توانست به قهرمانی برسد. به گفته آدرین توکا، خبرنگار، او در حال حاضر بزرگ‌ترین ستاره ورزشی رومانی است. روزنامه ورزشی اصلی رومانی، گازتا اسپورتوریلور، او را در جریان گرنداسلم‌ها برای چندین روز متوالی به صفحه اول برد. توکا می‌گوید: «به نظرم این فشار زیادی به شما می‌آورد. رسانه‌ها و مردم رومانی انتظارات بسیار بالایی از ورزشکاران دارند؛ انتظاراتی که گاه غیرمنطقی است. نادیا با حضور در کنار سیمونا در لحظات مهم، خوب و دشوار، بسیار به او کمک کرد. او تنها در پیروزی‌های بزرگ کنار سیمونا نبود. او در تورنمنت‌های دیگر هم برای تماشای بازی او رفت.» کومانچی می‌گوید که او و هالپ درباره تنیس حرف نمی‌زنند و حتی به این هم نمی‌پردازند که زیر ذره‌بین بودن چه حسی دارد. کومانچی می‌گوید: «حرف‌های زنانه معمول می‌زنیم.» نکته مشترک دیگر آنها بازی‌های المپیک است. هالپ پس از فتح اوپن فرانسه در سال 2018 گفت که هدف بعدی او یک مدال المپیک است، که البته کار تنیسورها برای کسب مدال المپیک دشوار است. از سوی دیگر، تنیس از معدود ورزش‌های المپیک است که کسب مدال در آن به معنای فتح قله جهان نیست. بسیاری ترجیح می‌دهند به جای المپیک، در یک گرند اسلم قهرمان شوند. زمانی که هالپ پس از قهرمانی ویمبلدون به بخارست برگشت، رسانه‌ها به این پرداختند که او پرچم‌دار رومانی در المپیک 2020 توکیو خواهد بود. بسیاری از کشورها در فاصله چند هفته یا حتی چند روز مانده به المپیک پرچم‌دار خود را مشخص می‌کنند. هالپ حتی سهمیه المپیک را هم به صورت رسمی کسب نکرده است (هرچند که بسیار بعید است کسب نکند). توکا می‌گوید: «سیمونا بسیار عاشق کشورش است، و این را نه‌تنها در حرف، که در عمل هم نشان می‌دهد. طرفداران رومانی قدردان مدالی خواهند بود که او در المپیک بگیرد. به ویژه با توجه به اینکه ما نمی‌توانیم مدال‌های زیادی در المپیک کسب کنیم، و وضعیت فعلی ورزش رومانی خیلی عالی نیست. اگر نادیا در یک خیابان در بخارست راه برود، از او استقبال می‌شود و مردم به او لبخند می‌زنند اما بعید می‌دانم سیمونا بتواند در خیابان راه برود، چرا که اجازه راه رفتن را هم به او نخواهند داد. همه می‌خواهند با او سلفی بگیرند یا امضایش را بگیرند، یا به او تبریک بگویند.» منبع: NBC Sports∎​