تون وارلیک 42 ساله که هفته قبل با وارد کردن ضرباتی به چارجینگ، مجسمه گاو نصب شده در منطقه اقتصادی منهتن نیویورک، به این نماد سرمایه داری آسیب زده بود، دستگیر و محاکمه شد.

پلیس اعلام کرد وارلیک مسلح نبوده و برخلاف تصور و اظهارات برخی از شاهدان، تبر یا ابزاری شبیه به آن نیز همراه نداشته و فقط با "بانجو" ، ساز سنتی افریقایی شبیه به گیتار، شاخ گاو وال استریت را شکافته است.

اتهامات او ایجاد رعب و وحشت، بر هم زدن نظم و آسیب رساندن به اموال عمومی عنوان شد و قاضی در همان آغاز دادگاه به او دستور داد که دیگر هرگز به مجسمه نزدیک نشود.

اگرچه رسانه ها از گفتگو با وارلیک منع شدند و انگیزه او از این اقدام اعلام نشد، اما به دلیل سوابق پرتعداد حمله به این مجسمه با انگیزه های مشترک، اغلب رسانه ها علت رفتار وارلیک را نیز، خشم او از عملکرد ظالمانه سرمایه داران و اعتراض به نظام سرمایه داری قلمداد کردند.

به ویژه در خیزش چند سال پیش مخالفان سرمایه داری در امریکا که به 99 درصدی ها شهرت داشتند، این مجسمه یکی از اهداف اصلی معترضان تجمع کننده در منهتن بود.

علاوه بر این، روی پیراهن وارلیک نیز، طرحی از "ده فرمان" همراه با این جمله که "بیاید نگذاریم ده فرمان فراموش شود" نقش بسته بود که نشان دهنده نارضایتی او از عملکرد بی رحمانه سرمایه داران یهودی در جامعه امریکاست.

گاو وال استریت از همان 30 سال قبل که توسط آرتورو دی مودیکا، مجسمه ساز ایتالیایی ساخته و بطور رایگان در وال استریت نصب شد، برخلاف تصور سازنده و نیز هیبت خشن و ناآرامش، نه تنها با برخورد منفی سرمایه داران و فعالان اقتصادی نیویورکی مواجه نشد، بلکه آنها آن را به عنوان نماد قدرت خود پذیرفتند و طرفدارش شدند.

جدا از برداشت ها و تعاریف مخالفان و حامیان این مجسمه، گاو منهتن به دلیل زیبایی شکوهمند و نقش و طرح هنرمندانه ای که دارد، برای عامه مردم جذاب است و تبدیل به یکی از جاذبه های گردشگری نیویورک شده است.

اما آنچه که آن را به "ده فرمان" مرتبط می کند، باوری است که مشخص نیست توسط چه کسانی، اما به شدت در میان مردم امریکا رواج یافته و شهروندان مومن امریکا را آزار می دهد.

بسیاری از نیویورکی ها، به ویژه آنهایی که در زمینه بورس و امور مالی فعالیت می کنند معتقدند این مجسمه برکت می دهد و هر روز یا قبل از هر اقدام مالی، به سراغ گاو رفته و با لمس بیضه هایش، آرزوی سود و ثروت می کنند.

این باور به قدری رایج است که با چند دقیقه ایستادن در محل و تماشای مجسمه می توان دریافت که تعداد نیویورکی های لمس کننده بیضه های گاو به مراتب بیشتر از گردشگرانی اند که در کنار آن عکس یادگاری می گیرند.

گردشگران نیز اگر تا قبل از آن، از وجود چنین باوری بی خبر باشند، در همان دقایق نخست بودن کنار گاو، به آن پی برده و برخی از آنها رفتار نیویورکی ها را تقلید کرده و عکس یادگاری می گیرند.

گستردگی چنین باوری باعث شده است، مجسمه بی نامی که تا مدت ها گاو منهتن یا گاو وال استریت خوانده می شد، صاحب نام اختصاصی "شارژ کننده" شود.

بسیاری از امریکایی های 99درصدی می گویند این مجسمه، نمونه ای از گوساله سامری ذکر شده در کتب مقدس است که حکمرانان یهودی نظام سرمایه داری برای فریب دادن و منحرف ساختن غیریهودیان یا بردگان صهیونیزم ایجاد کرده اند.

در برخورد رسانه های عمده و جریان ساز امریکا با اقدام وارلیک، هیچ تفاوتی میان دموکرات ها و جمهوری خواهان نیست و با گذشت بیش از یک هفته از آسیب دیدن شاخ گاو، هنوز گزارش هایی دلسوزانه نسبت به آن تهیه و پخش می شود که هر یک از آنها، عزیز بودن، محترم بودن، گرانقدر بودن و مقدس بودن مجسمه برای مردم را پررنگ تر و گسترده تر و عمیق تر می کنند.