به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره روم سی‌امین سوره قرآن است و در جزء بیست و یکم آن قرار دارد.

وجه تسمیه این سوره به «روم» در پیشگویی شکست رومیان از ایرانیان بوده است. 

کلمه روم در آغاز این سوره بعد از حروف مقطعه به کار رفته است. سوره روم از وعده نصرت الهی و سیر آفاقی و انفسی سخن می‌گوید و به تبیین بخشی از قوانین تشریعی و تکوینی مانند مسئله ازدواج، مودت و رحمت فطری میان انسان‌ها، دستگیری از نیازمندان و نهی از رباخواری پرداخته است.

از آیات مشهور این سوره آیه فطرت است که به سرشت الهی و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته و گرایش انسان به خدا و دین را فطری و برخاسته از درون آنها می‌داند.

در روایات آمده است؛ هر کس سوره روم را بخواند ده برابر تمامی فرشتگانی که خداوند را در بین زمین و آسمان تسبیح گفته‌اند، حسنه به او داده می‌شود و هر آنچه که در روز یا شب از دست داده دوباره به دست می‌آورد. همچنین امام صادق (ع) درباره ثواب خواندن سوره روم می‌فرماید: ثواب قرائت سوره روم و عنکبوت در شب بیست و سوم رمضان، بهشت است و در ادامه امام فرموده اند مطمئن هستم که این دو سوره نزد خداوند جایگاهی بزرگ دارد.

در برخی کتب روایی آمده است هر کس در عصر سه بار آیات ۱۸-۱۷ سوره روم را بخواند هیچ خیر و خوبی‌ در آن شب از او فوت نمی‌شود و همه بدی‌ها و شرور آن شب از او برداشته می‌شود و هر کس صبح‌گاه سه بار این آیات را بخواند، چنین بهره‌ای می‌برد.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱۷ تا ۲۵ سوره روم با صدای احمد محمد عامر

متن آیاتی از سوره روم همراه با ترجمه 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَ حِینَ تُصْبِحُونَ ﴿۱۷﴾

پس خدا را تسبیح گویید آنگاه که به عصر درمی‌آیید و آنگاه که به بامداد درمی‌شوید (۱۷)

وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ وَ عَشِیا وَ حِینَ تُظْهِرُ‌ونَ ﴿۱۸﴾

 و ستایش از آن اوست در آسمان‌ها و زمین و شامگاهان و وقتی که به نیمروز می‌رسید (۱۸)

یخْرِ‌جُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ وَ یخْرِ‌جُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی وَ یحْیی الْأَرْ‌ضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ وَ کذَٰلِک تُخْرَ‌جُونَ ﴿۱۹﴾

زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده بیرون می‌آورد و زمین را بعد از مرگش زنده می‌سازد و بدین گونه از گور‌ها بیرون آورده می‌شوید (۱۹)

وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَکم مِّن تُرَ‌ابٍ ثُمَّ إِذَا أَنتُم بَشَرٌ تَنتَشِرُ‌ونَ ﴿۲۰﴾

 و از نشانه‌های او این است که شما را از خاک آفرید پس بناگاه شما به صورت بشری هر سو پراکنده شدید (۲۰)

وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکم مِّنْ أَنفُسِکمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکنُوا إِلَیهَا وَ جَعَلَ بَینَکم مَّوَدَّةً وَ رَ‌حْمَةً ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِک لَآیاتٍ لِّقَوْمٍ یتَفَکرُ‌ونَ ﴿۲۱﴾

 و از نشانه‌های او اینکه از نوع خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدان‌ها آرام گیرید و میانتان دوستی و رحمت نهاد آری در این نعمت برای مردمی که می‌اندیشند قطعا نشانه‌هایی است (۲۱)

وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ وَ اخْتِلَافُ أَلْسِنَتِکمْ وَ أَلْوَانِکمْ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِک لَآیاتٍ لِّلْعَالِمِینَ ﴿۲۲﴾

 و از نشانه‌های قدرت او آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف زبان‌های شما و رنگ‌های شماست قطعا در این امر نیز برای دانشوران نشانه‌هایی است (۲۲)

وَ مِنْ آیاتِهِ مَنَامُکم بِاللَّیلِ وَ النَّهَارِ وَ ابْتِغَاؤُکم مِّن فَضْلِهِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِک لَآیاتٍ لِّقَوْمٍ یسْمَعُونَ ﴿۲۳﴾

و از نشانه‌های حکمت او خواب شما در شب و نیم روز و جستجوی شما روزی خود را از فزون‌بخشی اوست در این معنی نیز برای مردمی که می‌شنوند، قطعا نشانه‌هایی است (۲۳)

وَ مِنْ آیاتِهِ یرِ‌یکمُ الْبَرْ‌قَ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَینَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَیحْیی بِهِ الْأَرْ‌ضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِک لَآیاتٍ لِّقَوْمٍ یعْقِلُونَ ﴿۲۴﴾

 و از نشانه‌های او اینکه برق را برای شما بیم‌آور و امیدبخش می‌نمایاند و از آسمان به تدریج آبی فرو می‌فرستد که به وسیله آن زمین را پس از مرگش زنده می‌گردانددر این امر هم برای مردمی که تعقل می‌کنند قطعا نشانه‌هایی است (۲۴)

وَ مِنْ آیاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاءُ وَ الْأَرْ‌ضُ بِأَمْرِ‌هِ ۚ ثُمَّ إِذَا دَعَاکمْ دَعْوَةً مِّنَ الْأَرْ‌ضِ إِذَا أَنتُمْ تَخْرُ‌جُونَ ﴿۲۵﴾

و از نشانه‌های او این است که آسمان و زمین به فرمانش برپایند پس، چون شما را با یک بار خواندن فرا خواند، بناگاه از گور‌ها خارج می‌شوید (۲۵)

انتهای پیام/